Leonard Cohen vertelde graag het verhaal van hoe zijn passie voor poëzie werd aangewakkerd door een tweedehands gedichtenboek van de Spaanse dichter Federico Garcia Lorca in een boekwinkel in Montreal. Op 15-jarige leeftijd opende hij het boek en las de regels ' Ik wil door de bogen van Elvira gaan, om haar dijen te zien en te beginnen te huilen'. Het was vermoedelijk op dit moment dat de jonge Leonard Cohen wist dat 'er een andere wereld was en [hij] daarin wilde zijn', en het veranderde zijn leven volledig. Ik hou vooral van dit verhaal omdat ik ongeveer een halve eeuw later een soortgelijke ervaring had. In mijn geval was het een geleidelijk ontwaken in plaats van een plotseling besef, en de verantwoordelijke dichter was Leonard Cohen zelf.
Tegen de tijd dat ik kwam beslissen dat Leonard Cohen mijn Federico Garcia Lorca was, was Cohen zelf een oude man. Hij had zijn hele leven gezocht naar de bogen, de dijen en de tranen; en daarbij een gevarieerd en uniek oeuvre voortgebracht. Zijn naam was er een die ik kende, maar zijn werk bleef raadselachtig en enigszins ontoegankelijk. En toch begon ik voor het eerst een soort diepe connectie te voelen met sommige van de liedjes en gedichten - bepaalde regels sprongen eruit. Ze droegen niet dezelfde stoot als de lijnen van Dylan, maar ze waren mooi en waardig. Bovenal waren ze intiem en menselijk. Hieronder staan tien nummers die een overzicht geven van het oeuvre van Leonard Cohen en op een toegankelijke manier veel van de blijvende thema's die zijn werk kenmerken, vastleggen: liefde, eenzaamheid, God en het onderling verbonden karakter van alle drie.
10 - Suzanne
De debuutsingle van Leonard Cohen is ook een van zijn meest poëtische en blijvende nummers. Voor het eerst gepubliceerd als een gedicht, werd het nummer later opgenomen door Judy Collins voordat Cohen het opnam als de openingstrack op zijn debuutalbum, Songs of Leonard Cohen .
De rijke beelden worden afgewisseld met een cyclische, beklijvende melodie en een eenvoudige akoestische gitaarbegeleiding. Gecombineerd met zachte en mooie vrouwelijke achtergrondzang is het algehele effect volledig betoverend. Nu een standaard van muziek uit de jaren zestig, dient Suzanne als een lichtend voorbeeld van waar Leonard Cohen-liedjes over gaan: het is hypnotiserend, melancholisch en pijnlijk mooi.
Key Line: "En je weet dat ze half gek is / Maar daarom wil je daar zijn"
9 - Hey, dat is geen manier om afscheid te nemen
Ook van Songs of Leonard Cohen is dit nummer een mooi voorbeeld van hoe de eenvoudigste nummers vaak ook de mooiste en ontroerende zijn.
Het is niet bepaald het beroemdste nummer van Cohen, maar het is een uitstekend voorbeeld van zijn vermogen om het universele gevoel van verdriet over de voorbijgaande aard van liefde en leven vast te leggen, en dit met waardigheid en schoonheid te doen.
Key Line: "Je weet dat mijn liefde met je meegaat, omdat je liefde bij me blijft / het is gewoon zoals het verandert zoals de kustlijn en de zee"
8 - Zo lang, Marianne
Het derde en laatste nummer op deze lijst van Cohen's debuutalbum is zijn vijf minuten durende afscheid van zijn voormalige geliefde en muze, Marianne Ihlen. Terwijl Dylan bezig was met het schrijven van zijn beroemde anti-liefdesliedjes, vol bitterheid en wrok, werkte Leonard Cohen helemaal aan een ander soort break-up liedje - eentje vol waardering en onvoorwaardelijke liefde, en zonder enige wrok.
Hoewel de inhoud karakteristiek somber van aard is, is de toon van het nummer duidelijk helderder en vrolijker dan de andere op het album. Het is een van Cohen's meest populaire liedjes en is al een halve eeuw een soort volkslied onder zijn fans.
Key Line: "We ontmoetten elkaar toen we bijna jong waren / Diep in het groene, lila park / Je hield me vast alsof ik een kruisbeeld was / Terwijl we knielden door het donker"
7 - Bird On The Wire
Misschien een uitdagender nummer voor degenen die nieuw zijn bij Leonard Cohen en die alleen van hem hebben gehoord als schrijver van 'deprimerende' liedjes, het openingsnummer van Cohen's tweede album, Songs From a Room, is niettemin een van zijn geliefde kenmerkende liedjes.
Beschreven in de sleeve-notes van een heruitgave uit 2007 als "een soort bohemien 'My Way'", is het een ander uitstekend voorbeeld van Cohen's vermogen om tegelijkertijd het diep persoonlijke en het aangrijpende universele uit te drukken - en om dit met opmerkelijke beknoptheid te doen in de context van zeer eenvoudige liedjes.
Key Line: "Als een vogel aan de draad / Als een dronkaard in een oud middernachtkoor / Ik heb op mijn manier geprobeerd vrij te zijn"
6 - Beroemde blauwe regenjas
Songs of Love and Hate is misschien wel het donkerste album van Cohen en is iets van een verworven smaak. Zodra je echter voorbij de schijnbaar toegeeflijke melancholie komt, ontdek je een vrijwel foutloze klassieker. Elk nummer op het album is een meesterwerk, maar zelfs in zo'n vooraanstaand gezelschap valt Famous Blue Raincoat op.
Net als Bird On The Wire zijn de nummers traag en somber. De teksten zijn geschreven in de vorm van een brief - en eindigen zelfs met de regel "Met vriendelijke groet, L. Cohen" - en hebben betrekking op een liefdesdriehoek tussen de zanger en twee anderen.
Key Line: 'En wat kan ik je vertellen mijn broer, mijn moordenaar / Wat kan ik eventueel zeggen? / Ik denk dat ik je mis, ik denk dat ik je vergeef / Ik ben blij dat je me in de weg stond ”
5 - Chelsea Hotel # 2
Deze elegie voor Janis Joplin heeft de neiging om de mening te verdelen: hoewel sommige mensen het een van Cohen's grootste meesterwerken vinden, beweren anderen dat de teksten niet zo poëtisch zijn als die van Cohen gewoonlijk zijn - en dat ze in feite goedkoop en onsmakelijk zijn . Cohen zelf zei dat hij er spijt van had dat hij Joplin als inspiratiebron voor het lied had genoemd, en zei dat "een heer nooit over zijn minnares of kleermaker mag praten".
Key Line: "En balde je vuisten voor degenen zoals wij, die onderdrukt worden door de schoonheidsfiguren / Je fixeerde jezelf en zei 'nou, laat maar, we zijn lelijk maar we hebben de muziek'"
4 - Dans me tot het einde van de liefde
Dit lied, dat omschreven wordt als 'trillen op het punt een standaard te worden', is een prachtig voorbeeld van Cohen's vermogen om te putten uit zijn verschillende culturele en spirituele invloeden, en deze naadloos te combineren in één lied.
Het lied volgt het patroon van een traditionele Griekse hasapiko-dans en legt de belangrijke impact vast die Cohens tijd op het Griekse eiland Hydra had op zijn werk en zijn leven. En hoewel gestructureerd als een liefdeslied, verwijzen de songteksten in feite subtiel naar de Holocaust - een herinnering dat Cohen's joodse achtergrond altijd een immense invloed op zijn werk en zijn algemene wereldbeeld had.
Key Line: "Dans me op je schoonheid met een brandende viool / Dans me door de paniek 'totdat ik veilig verzameld ben / Til me op als een olijftak en wees mijn duif naar huis / Dans me tot het einde van de liefde"
3 - Iedereen weet het
Everybody Knows is verrassend politiek voor een lied van Leonard Cohen, maar als een stuk sociaal commentaar weet het de kleinzieligheid van de alledaagse politiek te overstijgen en een veel subtielere, meer artistieke verklaring af te leggen over de aard van de menselijke beschaving.
Cohen slaagt erin mysterieus en op de een of andere manier partijdig te blijven, terwijl hij tegelijkertijd een vernietigende kritiek op de moderne samenleving levert. Het nummer is onbeschaamd pessimistisch, maar niet bijzonder bitter of boos. Het is een Leonard Cohen-klassieker, en hoewel het niet de aandacht krijgt die het verdient, maakt het door zijn inhoud ongetwijfeld een van de bepalende liedjes van onze tijd.
Key Line: "Iedereen weet dat de dobbelstenen zijn geladen / Iedereen rolt met de vingers gekruist / Iedereen weet dat de oorlog voorbij is / Iedereen weet dat de goede jongens verloren zijn gegaan / Iedereen weet dat het gevecht is opgelost / De armen blijven arm, de rijken worden rijk"
2 - Anthem
The Future uit 1992 is een opvallend album in de carrière van Cohen en bevat veel van zijn meest bekende en populaire nummers. De songteksten van veel van de nummers blijven een grotere en directere betrokkenheid bij sociale en politieke kwesties demonstreren, terwijl Cohens voorliefde voor intimiteit en introspectie behouden blijft.
Maar Anthem heeft een speciale plaats in de harten van veel Leonard Cohen-fans, als het nummer dat ons die beroemde regel gaf die zo perfect zoveel van het werk van Cohen weergeeft ...
Key Line: "Vergeet je perfecte aanbod / Er zit een barst in alles / Zo komt het licht binnen"
1 - Hallelujah
Ik heb ervoor gekozen de anders chronologische structuur van deze lijst te verstoren om het artikel af te sluiten met het enige bekende en populaire lied van Leonard Cohen dat zelfs zijn debuutsingle overtreft.
In een samenleving waarin de populaire cultuur steeds seculierer en temporeler wordt, slaagde Leonard Cohen er op de een of andere manier in om van een gebed een poplied te maken. Hallelujah is Cohen's onbetwiste magnus opus, en het geeft prachtig de meest fundamentele thema's van zijn leven en werk weer. Niet alleen is Cohens kenmerkende fusie van het heilige met het profane misschien perfecter vastgelegd in de teksten van Hallelujah dan in enig ander nummer in zijn repertoire, maar de muziek zelf is ook subliem. De melodie heeft een bijna liturgische kwaliteit en de akkoordprogressie volgt op ingenieuze wijze de tekst ("[C] het gaat als volgt, [F] de vierde, [G] de vijfde, [Am] de kleine val, [F] de grote lift ' ).
Hallelujah is een volkslied voor zielzoekers en heilige zondaars en is een zeer spirituele bevestiging van menselijke onvolmaaktheid en onwetendheid voor God. Het lied onderzoekt het proces van het zoeken naar God door ervaring en experimenten en behandelt de tegenstellingen die tussen de slaapkamer en de alter liggen - plaatsen die Cohen als uitwisselbaar beschouwde. In zijn eigen woorden: “ Het enige moment dat je hier comfortabel kunt leven in deze absoluut onverenigbare conflicten is op dit moment dat je het allemaal omarmt en zegt 'Kijk, ik begrijp helemaal niets - Hallelujah! ''
Key Line: "En hoewel het allemaal fout ging / ik sta voor de Lord of Song / Met niets op mijn tong dan 'Hallelujah'"
