De zaak van MC Mong is groter dan zijn beroemdheid. Het is een weergave van hoe weinig mensen de politieke en sociale toestand van Zuid-Korea begrijpen. Dit gaat er niet om dat de entertainmentindustrie een geweldige rapper verliest. Het gaat erom dat een land als vanzelfsprekend wordt beschouwd door de mensen die er wonen.
Ik was een fervent 1N2D-fan van seizoen 1. Ik hield van en hield nog steeds van elk van de castleden. In tegenstelling tot andere variétéshows waar ik de neiging heb om een favoriet of meerdere favorieten te ontwikkelen, was 1N2D een show waar ik ze gewoon allemaal leuk vond. Daarom heb ik het moeilijk gehad toen het militaire schandaal van MC Mong uitbrak, omdat ik wist dat hij op geen enkele manier verder zou mogen op 1N2D en ik voelde me persoonlijk verraden met wat hij deed.
.
Voordat we verder ingaan op de discussie over MC Mong, is het belangrijk op te merken dat dit niet het eerste geval is waarin een beroemdheid militaire dienst probeerde te vermijden en ook niet het laatste zal zijn. Afgezien van "het vermijden van militaire dienst", zijn er ook andere beroemdheden die betrapt zijn op het niet naleven van regels of het overtreden van bepaalde gedragscodes tijdens hun militaire taken:
- Se7en en Sangchu werden betrapt toen ze een massagesalon binnengingen die bekend stond om seksuele gunsten, een fotograaf in elkaar sloegen en hun post zonder toestemming verlieten
- Kim Jong Kook koos ervoor om voor 'openbare' dienst te gaan in plaats van voor een 'actieve' ondanks dat hij bekend stond om zijn kracht
- Yoo Seung –Jun, een ster in de vroege jaren 2000, veranderde zijn nationaliteit vlak voordat hij werd opgesteld
Telkens wanneer zo'n schandaal breekt, kun je een publieke verontwaardiging verwachten. Veel niet-Koreaanse Kpop-volgers doen ook mee aan het debat. Zoals verwacht staan ze altijd aan de kant van hun favoriete beroemdheid.
Veel fans roepen MC Mong nog steeds op om een comeback te maken. Nu zijn fans van se7en en Rain van mening dat de fouten die door hun idolen zijn begaan kleine overtredingen zijn en niet meer dan enkele weken bedenktijd rechtvaardigen.
Er zijn ook mensen die vinden dat MC Mong de entertainmentindustrie moet vergeten en dat Se7en, Rain en de anderen ook zwaardere straffen moeten ondergaan, zo niet verbanning.
Welke kant heeft gelijk?
Om die vraag te beantwoorden, is het belangrijk om te begrijpen waarom Zuid-Korea van elke mannelijke burger verlangt dat hij twee jaar van zijn leven opgeeft voor het leger.
Verplichte basisbeginselen van de militaire dienst
Onafhankelijkheid van Zuid-Korea
Met de glitter en glamour van de entertainmentindustrie in Zuid-Korea is het gemakkelijk te vergeten dat de Koreaanse oorlog iets meer dan 60 jaar geleden plaatsvond, in 1950 om precies te zijn. Er zijn nog steeds mensen die de oorlog hebben meegemaakt die nog in leven zijn. Sociale liberalisering is nog jonger. Zuid-Korea maakte een lange overgangsfase door voordat het buitenlandse culturele en sociale invloed toestond.
Alleen de kinderen van de jaren 80 ervaarden de vrijheid van meningsuiting zoals ze die nu kennen. Hoe dan ook, de liberalisering die ze momenteel doormaken is jong. Hun entertainmentindustrie is nog jonger.
Wat nog belangrijker is, er is een enorme kloof tussen de oudere generatie en de jonge generatie op het gebied van cultuur. De jongere generatie wordt sterk blootgesteld aan de westerse cultuur, terwijl de oudere generatie, degenen die het land regeren, nog steeds zeer veel contact heeft met de chaotische geschiedenis van Zuid-Korea en het trauma dat het met zich meebrengt.
Dit brengt ons bij het volgende punt.
MC Mong in 1N2D
Waarom de verplichte militaire dienst?
In 1948 werd de Republiek Korea opgericht door het Zuiden en de Democratische Volksrepubliek Korea door het Noorden. Toen Rusland het noorden verliet, stond het noorden erop dat Zuid-Korea de VS zou verdrijven. Het zuiden weigerde en de relatie tussen de twee werd gespannen.
Op 25 juni 1950 rukten de Noord-Koreaanse troepen op naar Zuid-Korea. Dit begon de nu Koreaanse oorlog (ook wel Forgotten War genoemd). Burgers raakten gewond en Zuid-Korea had een groot nadeel. Het was duidelijk dat het noorden zal slagen in hun plan om het zuiden binnen te vallen en het hele land te verenigen totdat de Verenigde Naties ingrijpen. Tegen 1953 werd er een wapenstilstand uitgevaardigd die de verdeling van het noorden en het zuiden effectief ondersteunde. Deze wapenstilstand is echter nooit door het Zuiden ondertekend. Wat nog belangrijker is, een wapenstilstand is slechts een overeenkomst tussen twee partijen in oorlog om te stoppen met vuren en vechten MAAR het betekent niet dat de oorlog voorbij is.
Dit betekent dat Zuid-Korea nog steeds in oorlog is.
Het noorden kan op elk moment het zuiden binnenvallen. Nu de continue draad van kernenergie wordt aangescherpt en er veel bedreigingen worden rondgeslingerd, is het gevaar altijd aanwezig.
Maar wat betekent het eigenlijk?
Het betekent dat de vrijheid die elke Zuid-Koreaanse ervaring vandaag wordt bedreigd. Ze zijn niet helemaal gratis. Zuid-Korea is nog steeds in oorlog en dat krijgen veel mensen niet.
Stel je voor dat je elke nacht slaapt, wetende dat gewapende mannen naar je huis kunnen komen en het overnemen. Stel je voor dat je wakker wordt en al die idolen, Hallyu-sterren en Koreaanse beroemdheden ziet die gestraft worden voor het kleuren van hun haar en het dragen van kleurrijke kleding. Stel je voor dat je op een dag wakker wordt met je ether en televisiestations vol patriottische muziek waar je niet eens in gelooft.
Daarom moet elke mannelijke Koreaan het leger dienen. Als ze op een dag allemaal wakker worden en de Noord-Koreanen overal zijn, zullen ze weten hoe ze moeten vechten en de vrijheid moeten verdedigen waardoor ze konden zingen en dansen op de muziek van hun keuze.
Het is niet een oud geloof dat is ontworpen om de heilige hel van jonge mensen te irriteren. Het is noodzakelijk, een deel van hun verplichting aan het land waarin ze zijn geboren.
Dat is waarom Koreanen het serieus nemen
Daarom nemen Koreanen het ter harte. Beroemdheden krijgen privileges die niet worden verleend aan andere mensen met meer nobele beroepen. Het minste waar mensen om vragen is dat deze beroemdheden hun plicht voor hun land serieus nemen. Het is twee jaar van hun leven, niet de helft.
Zijn de normen te stijf?
Zou het niet moeten zijn? Zuid-Korea is nog steeds in oorlog. Je land verdedigen is een heilige gelofte, het is een heilige plicht, een heilige noodzaak.
Zelfs Amerikaanse soldaten hebben, wanneer ze worden ingezet, 24 uur per dag dienst. Ze zijn altijd bereikbaar en moeten altijd hun uniform dragen. Ze hebben niet het voorrecht om altijd naar huis te bellen. Ze krijgen enkele minuten per week de tijd om naar huis te bellen. Niet ver van wat de Zuid-Koreaanse militairen moeten doen.
Kunnen ze niet worden vergeven?
Vergeving is gemakkelijk te geven. De echte vraag is of ze al dan niet een nieuwe kans krijgen op hun carrière.
Niet dat niemand nog een kans heeft gekregen. Kim Jong Kook, die later toegaf dat hij de verkeerde beslissing had genomen, kon zijn carrière hervatten omdat hij zijn taak nooit echt had uitgesteld, hij koos gewoon voor de divisie met minder werk. Regen lijkt minder luchtafweergeschut te krijgen omdat hij geen volledig uniform droeg en zijn post verliet omdat hij het leger diende. Hij maakte daarbij gewoon domme fouten.
MC Mong ontweek zijn militaire taken echter volledig. Ja, er kan worden beweerd dat hij het niet heeft gedaan om uit zijn dienst te geraken. Het hooggerechtshof achtte hem immers alleen schuldig omdat hij het proces van opstellen in de weg had gestaan, maar zij bewezen niet de boosaardigheid van zijn daden. Malice is altijd het moeilijkst te bewijzen.
Yoo Seung –Jun, aan de andere kant, kreeg zijn staatsburgerschap net voordat hij werd opgeroepen. Het werd gezien als een bewuste beweging om zijn militaire taak te beëindigen. Later sprak hij zijn bereidheid uit om zijn militaire plicht nog steeds te vervullen, maar het was te weinig te laat, hij was al verbannen.
Het probleem is dat je, als je er een een kans geeft, niet iedereen een andere kans moet geven? Dat opent een blik wormen. Dan kunnen Koreaanse beroemdheden hun plicht doen, hun excuses aanbieden, nadenken en vervolgens hun glamoureuze levensstijl hervatten.
Als er een beroemdheid is die ik zou willen vrijstellen van de "straf", dan zou het MC Mong zijn, maar dat betekent niet dat ik wil dat hij wordt vrijgesteld. Hoe pijnlijk het ook is van een fan, niemand mag boven de belangen van het land staan.
En ik schrijf dat met een heel erg zwaar hart.
