The Big Four van Thrash Metal
Het geluid van thrash metal werd gevormd door een groep gitaristen die letterlijk een genre van de grond af opbouwden. Vier bands gingen voorop, elk met een duo van gitaristen die sindsdien legendarisch zijn geworden. Hoewel deze acht muzikanten invloeden claimen die zo divers zijn als Venom, KISS en the Beatles, was wat ze creëerden misschien wel de belangrijkste revolutie in de geschiedenis van zware muziek.
In de hoofden van veel fans waren de jaren 80 en vroege jaren 90 de grootste periodes in de metalgeschiedenis. Thrash metal maakte een metal-scene wakker die gedomineerd werd door glam-bands en stagnerende NWOBHM-holdovers. Voor iedereen die destijds van metal en hardrock hield, kwam deze 'speed metal' met razendsnelle gitaren en dubbele kickbeats als een welkome verrassing. Groepen als Metallica, Megadeth, Anthrax en Slayer waren de leiders in een nieuw genre. Samen werden ze bekend als de "Big Four" van thrash.
Tien jaar lang woedde de thrashscene, totdat het in de jaren negentig allemaal uit elkaar begon te vallen. Grunge werd populair, gitaarsolo's werden taboe en alles uit de jaren tachtig nam een achterbank. Dit waren donkere dagen voor thrash en voor heavy metal in het algemeen. Het leek erop dat de wereld collectief zijn verstand had verloren.
Gelukkig voor metal-geeks zoals ik, heeft thrash metal meer dan 30 jaar nadat het allemaal begon een opleving gezien, mede dankzij de populariteit van Europese metal en een nieuw soort Amerikaanse thrash metalbands. Groepen die bijna uitstierven, zijn weer aan het touren en een jonger publiek trekt belangstelling.
Misschien ben jij dat, die thrash voor het eerst verkent en leert over de geweldige gitaristen die het mogelijk hebben gemaakt. Of misschien ben je een ouderwetse metalgitarist zoals ik. Hoe dan ook, ga even zitten en neem jezelf terug in de tijd naar wat het gouden tijdperk van heavy metal in Amerika was. Hier zijn de Big Four van Thrash Metal en hun gitaristen.
James Hetfield en Kirk Hammett van Metallica
Het belang van Metallica in de evolutie van metaal is onmogelijk te overschatten. Als je halverwege de jaren 80 fan was van zware muziek en naar bands als Iron Maiden, Judas Priest en Motorhead luisterde, was het ontdekken van Metallica alsof je een andere dimensie voor de wereld vond. Bot-verpletterende akkoordprogressies, zinderende solo's en progressieve songwriting maakten van hen een band zonder weerga. Ze waren in ieder geval een tijdje de belangrijkste metalband ter wereld.
Het ritmegitaarwerk van James Hetfield is een groot deel van wat Metallica doet tikken. Er wordt vaak gezegd dat de toon in jouw handen ligt, en het spel van Hetfield illustreert dit op onverwachte manieren. Zijn rechterhand plukken en dempen techniek is het spul van de legende, maar even indrukwekkend is de kracht waarmee hij akkoorden met zijn linkerhand frets.
Het is een goede les voor beginnende metalgitaristen: alle power-akkoorden zijn niet gelijk gemaakt. Je kunt inderdaad je toon op subtiele maar significante manieren veranderen door aan je techniek te werken.
Dave Mustaine was de leadgitarist van Metallica toen ze voor het eerst populair werden, maar tegen de tijd dat ze de studio in gingen om hun eerste album op te nemen, was hij vervangen door Kirk Hammett, voorheen van Exodus. Hammett groeide uit tot een van de meest gerespecteerde leadgitaristen van het genre. Hoewel hij technisch niet zo bekwaam is als veel van zijn tijdgenoten, is zijn spel smaakvol, fel en melodieus.
Nieuwkomers en gemiddelde spelers doen er goed aan om te beginnen met Hammett's solo's wanneer ze in het thrash metal-ding springen, omdat ze sterk genoeg zijn om uitdagend te zijn, maar binnen het vermogen van de meeste gitaristen die bereid zijn om het werk te doen.
Scott Ian en Dan Spitz van Anthrax
Anthrax verschilt een beetje van veel invloedrijke metalbands uit de jaren '80 en '90, omdat ze niet voortkwamen uit de Bay Area thrash-scene van Californië, noch uit de death metal-scene in Tampa in Florida. Deze gasten komen uit New York City.
Anthrax was ook op andere manieren uniek. Waar veel thrashbands van de dag zich concentreerden op donkere teksten en beelden, behandelde Anthrax sociale kwesties, humor en zelfs met rapmuziek. Maar laat je niet misleiden door de leuke façade: Anthrax was op hun eigen manier net zo verantwoordelijk voor de opkomst van thrash als elk van de Big Four.
Als het gaat om ritmegitaar en metal, was een van mijn grootste invloeden als evoluerende gitarist Scott Ian van Anthrax. Als kind bracht ik talloze uren door met het uitwerken van liedjes als Caught in a Mosh and Indians, en worstelde ik om mijn pickhandtechniek op peil te krijgen. Net als Hetfield is Ian een goed voorbeeld van hoe je verpletterende geluiden uit je gitaar kunt rippen, gewoon door je techniek te veranderen.
Dan Spitz was waarschijnlijk een van de meest onderschatte leadgitaristen in metal. Tegen de tijd dat Anthrax echt begon met het vullen van stoelen in grote arena's, was het geluid van de band aangetrokken tot wat hun handelsmerk zou worden chugging, repetitieve riffs.
Bij Anthrax's muziek draait alles om energie en ritme. Ze zijn een van de bands die de mosh pit echt naar voren hebben gehaald bij metalconcerten, en ze zijn geen band die bekend staat om het versnipperen. Maar Spitz kan het doen wanneer hem dat wordt gevraagd, en zijn werk op eerdere albums zoals Spreading the Disease zijn meer indicatief voor zijn ware capaciteiten.
Bovendien is het vermeldenswaard dat hoofdrolspelers Spitz en Hammett in live situaties de riffmonsters Ian en Hetfield moesten bijhouden.
Essentiële miltvuur: gevangen in een Mosh
Dave Mustaine en Marty Friedman van Megadeth
Toen Dave Mustaine van Metallica werd opgestart, keerde hij terug naar Californië met een chip op zijn schouder. Down maar verre van uit, stelde Mustaine een nieuwe band samen die hij Megadeth zou noemen, en ze zouden snel bekendheid verwerven als een legitieme uitdager voor Metallica's thrash metal-troon.
Megadeth is de meest progressieve en meest cerebrale band van de Big Four. Hoewel ze door de jaren heen line-upveranderingen hebben doorstaan, is Mustaine de constante gebleven en zijn visie voor de band heeft nooit gewankeld.
Dave Mustaine is een geweldige gitarist en hij heeft een aantal van de meest epische metalnummers uit de geschiedenis geschreven. Er is geen twijfel mogelijk, en elke jonge gitarist zou er goed aan doen om een paar Megadeth-deuntjes te leren. Maar de belangrijkste lessen die een aspirant-muzikant kan trekken uit de carrière van Mustaine gaan over doorzettingsvermogen, hard werken en leiderschap.
Mustaine kreeg een slechte kaart toen Metallica hem eruit gooide, maar hij stopte nooit. In alle opzichten is hier een gitarist die hardnekkig zijn droom heeft nagestreefd totdat deze tot bloei kwam. Hij reed zichzelf en de muzikanten om hem heen om van Megadeth de band te maken die we vandaag kennen.
Marty Friedman is een van de meest technische leadgitaristen van het thrash metal-tijdperk. Voorafgaand aan Megadeth bracht hij tijd door met collega-shredder Jason Becker in een band genaamd Cacophany. Friedman sloot zich aan bij Megadeth voorafgaand aan de release van Rust in Peace in 1990, en bleef tot en met 2000 op vijf studio-albums.
Het werk van Friedman is de moeite van het kijken waard voor gevorderde en gevorderde gitaristen, en zijn spel in Megadeth heeft bijgedragen aan wat waarschijnlijk de meest creatieve periode van de band was.
Kerry King en Jeff Hanneman van Slayer
Slayer is zonder twijfel de zwaarste, en mogelijk meest angstaanjagende, band van de Big Four. Met teksten en beelden die zich richten op de donkere kant van de mensheid, worden ze door sommige metalhistorici gezien als de definitieve link tussen thrash en death metal.
Het maakt niet uit hoe je het labelt, Slayer is snel, meedogenloos en zwaar. Met een focus op kleine en vaak dissonante akkoordprogressies en hectisch leadgitaarspel, weerspiegelde de muziek de houding perfect.
De dubbele gitaaraanval van Slayer van Kerry King en Jeff Hanneman is nauwelijks te vergelijken met de briljante solo's die worden verhandeld tussen Mustaine en Friedman in Megadeth, maar daar gaat het niet om. Slayer-riffs zijn enorm, snel, gemeen en nauwkeurig, en als het op metalvibe aankomt, gebruikt Slayer de ultieme spreuk.
Scott Ian van Anthrax vergeleek ooit Slayer's muziek met wat je waarschijnlijk zou horen spelen als je naar de hel zou worden gestuurd, en dat vat het ongeveer samen.
Vroeger toen ik in een metalband speelde, hoorden we ooit een gerucht dat Slayer elke dag acht uur repeteerde om zo snel en strak te kunnen spelen. Ik heb geen idee of dat waar was, maar het was genoeg om ons ervan te overtuigen onze repetities te intensiveren. Als je ooit het genoegen had gehad om ze live te zien, is het gemakkelijk te geloven dat ze zoveel hebben geoefend.
Tragisch genoeg stierf Jeff Hanneman in 2013 en liet een gat achter dat momenteel wordt opgevuld door Gary Holt van Exodus.
Wat is er met de Big Four gebeurd?
De vroege jaren '90 waren de laatste stand voor thrash metal in Amerika, althans wat de mainstream muziekindustrie betreft. Als een stervende ster scheen het genre heet voordat het vervaagde. Metallica's release uit 1991, simpelweg bekend als het Black Album, kreeg massale bekendheid bij het publiek en hielp de vlam op te wekken en de aandacht te vestigen op bands die eerder door de media werden gemeden.
Zelfs bands als Testament en Exodus oogstten de beloningen, maar het zou snel genoeg raar worden. Hoewel het waar is dat grunge zeker een rol speelde bij het veranderen van de populaire houding ten aanzien van zware muziek, waren halverwege de jaren negentig veel thrashbands zelf veranderd.
Hier is een korte blik op het leven na de gouden dagen van metal voor deze bands.
Metallica
Vanwege de populaire aandacht die het kreeg, beschouwden veel fans het Black Album als Metallica's die hun neus naar de echte metal-scene staken. Maar hoe dan ook, de echte klap kwam in 1996 met de release van Load .
Hun geluid en uiterlijk veranderden drastisch en je kon je niet afvragen of het een poging was om jongere fans te vangen, zelfs als dat betekende dat ze de oudere metalfans de rug toekeerden die hen hadden geholpen het sterrendom te bereiken.
Blijkbaar werkte het. Tegenwoordig is Metallica een van de grootste rockbands ter wereld, ook al zijn ze verre van de band die ze ooit waren. Hetfield en Hammett zijn nog steeds een kracht waarmee rekening moet worden gehouden in de metaalwereld.
Miltvuur
Anthrax-zanger Joey Belladonna vertrok in 1992 en de voormalige Armored Saint-frontman John Bush nam vocale taken op zich. Met de toevoeging van Bush kreeg de band een wat meer mainstream geluid, waarbij de mosh-happy riffs van de jaren '80 terzijde werden geschoven. Belladonna is sindsdien herenigd met de band.
Anthrax heeft in de loop van de jaren talloze ups en downs gekend, waaronder een controverse over hun naam na de aanslagen van 9/11 en het vertrek van Dan Spitz. Maar Anthrax bestaat nog steeds en Ian is nog steeds een icoon van heavy metal. Vandaag wordt hij op gitaar vergezeld door Shadows Fall-versnipperaar Jonathan Donais.
Megadeth
Megadeth bracht in de jaren '90 een aantal geweldige albums uit, maar in het nieuwe millennium onderging de band een grote omwenteling toen Dave Mustaine zenuwbeschadiging aan zijn linkerarm opliep. Het leek erop dat Megadeth klaar was, maar de kogelvrije Mustaine keerde terug met een opnieuw ontworpen line-up en bleef gewoon muziek maken.
Een tijdlang deelde Mustaine gitaarwerk met ex-Nevermore en Jag Panzer monster gitarist Chris Broderick. Tegenwoordig verschijnt Megadeth zo sterk als altijd met gitarist Kiko Loureiro.
Moordenaar
Terwijl de muziek in de jaren '90 veranderde en veel bands hun geluid leken te herwerken, leek Slayer elk jaar bozer, zwaarder en gemener te worden. Hoewel sommige critici zullen zeggen dat dit op zichzelf een reactie is op een veranderende metalcultuur, is het moeilijk om fouten te vinden bij een band die al meer dan dertig jaar consequent aan hun geweren blijft vasthouden.
Het verlies van Hanneman was een grote klap en metalfans over de hele wereld zijn nog steeds hartverscheurend. Gary Holt is een metallegende op zich en is als vervanger naar een vaste plek verhuisd. We zullen zien wat de toekomst brengt voor Slayer.
Thrash Lives
De jaren 80 en vroege jaren 90 waren inderdaad de gouden eeuw van metaal. Als je toen een gitarist was, waren de tijden goed. Het is gemakkelijk om je druk te maken over de huidige staat van muziek, maar de muziek van de Big Four is nog steeds aanwezig en nog steeds relevant. En deze bands gaan door, spelen shows en zetten nieuwe muziek uit.
Er is nog steeds goed metaal in de buurt als je bereid bent ernaar te zoeken. Maar het is de moeite waard om een stap terug in de tijd te nemen en het werk van de originele thrashbands opnieuw te bekijken. Als metalfan kan het een beetje een geschiedenisles zijn, en als metalgitarist kan het je een betere muzikant maken.
