Andrew Morrow (Water and Bridges) is een Australische synthwave-artiest die zijn wortels heeft in punkrock- en garagebands. Hij raakte gefascineerd door op synthesizer gebaseerde muziek en verkent verschillende elementen van synthwave in zijn muziek. In een e-mail vertelde hij me over zijn muzikale ontstaan, zijn inspiraties en zijn creatieve proces.
Interview met Water en Bridges
Karl Magi: Hoe ben je voor het eerst begonnen met muziek maken?
Andrew Morrow: Voor mij begon het proces op de middelbare school. Ik had mijn ouders lastiggevallen tot ze een goedkope akoestische gitaar voor me kochten. Het was een lelijke tint helderblauw en het klonk vreselijk, maar het was genoeg voor mij om te proberen liedjes van de radio te leren en melodieën op het gehoor te spelen. De komende jaren leerde ik mezelf basgitaar spelen en heb ik een paar skate-punk- en rockbands gevormd met vrienden. We speelden op vrijdagavond in hun garages voor een groot publiek van hun ouders. We hadden plezier en het waren deze ervaringen die me gepassioneerd maakten over het maken van muziek, niet alleen ernaar luisteren.
We hadden een nachtclub voor jongeren onder de 18 die eens per maand in onze stad zou plaatsvinden. Nadat ik dit vaak had gedaan en naar alle elektronische dansmuziek had geluisterd, voelde ik dat muziek maken met een computer het volgende pad was dat ik wilde inslaan.
KM: Hoe en waarom is uw interesse in op synthesizer gebaseerde muziek begonnen?
AM: Ik ben een kind uit de jaren 80, dus ik ben opgegroeid met de soundtrack van de originele Transformers-animatiefilm die altijd in rotatie is, naast artiesten als Depeche Mode, Journey en Phil Collins, enz.
Toen de heropleving van deze nostalgische films begon met onder meer het vervolg van Tron, Turbo Kid en Kung Fury, merkte ik dat ik naar steeds meer van die oudere muziek luisterde en, bijna per ongeluk, het synthwave-genre op YouTube tegenkwam.
Ik had een paar jaar eerder enkele nummers van The Protomen gehoord in een online serie genaamd Video Game High School . Ik werd er snel een fan van, maar realiseerde me nooit dat ze deel uitmaakten van een veel grotere scene.
KM: Wie zijn de belangrijkste artiesten die invloed hebben gehad op je werk en waarom hebben ze jou beïnvloed?
AM: In ons huidige landschap kan ik niet anders dan Gunship en The Midnight noemen. Het zijn de molochs van retro-muziek. Hun albums zijn begonnen met dat zeldzame soort muziek dat we beginnen te associëren met herinneringen en gevoelens. Ik denk niet dat een genre of band die impact op mij heeft gehad sinds de punk- en emobands van de vroege jaren 2000. Nummers als Sunset en When You Grow Up en Your Heart Dies geven me koude rillingen en nemen me mee terug naar een periode die ik niet eens heb meegemaakt. Dieper graven, artiesten als Michael Oakley en Kalax die beiden vocale synth-muziek laten klinken en zo gemakkelijk lijken, zijn een enorme inspiratie voor mij geweest.
Hoewel ik nog geen vocale synth-tracks heb uitgebracht, duwt hun geweldige muziek me steeds meer in die richting. Het zijn ook allebei aardige jongens die bereid zijn om te chatten met opkomende artiesten zoals ik, die advies en aanmoediging geven. Het feit dat er weinig of geen grote ego's in onze scene zijn, is echt iets bijzonders. Ik hou ook van de donkere kant van ons genre (s). Ik hou van de artiesten zoals Scandroid, Peturbator, Ray Gun Hero en Crockett die erin slagen om sommige van de zomergeluiden te combineren met de meer grungy elementen van darksynth. Ze zijn eerlijk gezegd waarschijnlijk enkele van de grotere invloeden op mijn nieuwste album. Het cyberpunkgedeelte in ruimtestijl van onze scene is zo magisch.
KM: Vertel me iets over het creatieve proces (sen) dat je doormaakt terwijl je nieuwe muziek maakt.
AM: Het is echt enorm eclectisch. Het is misschien cliché, maar vaak voelt het alsof de liedjes zichzelf schrijven. Ik word wakker met een melodie in mijn hoofd en misschien heb ik binnen een ochtend een songstructuur eromheen. Na een dag of twee kom ik misschien terug om het opnieuw te beoordelen, enkele van de meer middelmatige delen te verwijderen en eraan toe te voegen. De meeste nummers hebben de neiging binnen enkele dagen hun algemene vorm aan te nemen. Soms is het een baslijn die het begint en er zal een lied omheen verschijnen. Af en toe zal ik noten in de software laten vallen en per ongeluk ook iets heel muzikaals tegenkomen. Er zijn waarschijnlijk geen twee nummers die op dezelfde manier zijn gemaakt. Om het eigenlijke geluid te vinden dat ik voor elk nummer wil, zal ik een groep synths en patches samenstellen die echt een mooie balans hebben; dat werkt gewoon.
Zo begon de track Moonlit Serenade off van het nieuwe album met de saxofoonmelodie. Ik wist meteen dat er een heel zachte akkoordprogressie achter nodig was met een soort warme pad, en toen de beat eenmaal begon, wilde ik de melodie gelaagd met die stereotiepe 80s-klokken. Het geluid dat ik wilde, zat in mijn hoofd, het was gewoon een kwestie van door mijn VST's bladeren en sleutelen aan instellingen totdat het goed klonk.
KM: Vertel me meer over Starbound. Hoe is het album tot stand gekomen en hoe heb je het gemaakt?
AM: Starbound begon met één nummer (het titelnummer zelf). Ik had net mijn eerste album Tales From The City uitgebracht en ik voelde me een beetje leeg vanwege het ontbreken van iets creatiefs. Tijdens mijn studie aan de universiteit had ik het klassieke Robert Miles-nummer Children op de radio gehoord. Dit nummer heeft zo'n sci-fi, ruimtevibe en brengt je naar een volledig buitenaards wezen. Ik wilde iets creëren dat dezelfde impact had en het nummer Starbound begon die middag vorm te krijgen. Kort daarna werden Polybius en The Last Flight geschreven en had ik het gevoel dat er een EP opkwam - een soort conceptalbum over een gedoemde ruimtevlucht.
Naarmate de tijd verstreek, werd het thema vager en had het minder invloed op mijn schrijven. Tracks als Moonlit Serenade en Free zijn veel helderdere, opbeurende nummers dan ik had verwacht dat het album zou hebben. Ik heb weken doorgebracht op Battlestations! omdat ik de mix niet goed kon krijgen en ik een compleet artistiek blok had. Ik was bijna het project helemaal aan het slopen, maar dankzij een aantal geweldige feedback van een vriend en een paar andere artiesten, slaagde ik erin de problemen die ik had met het geluid van dat nummer te overwinnen.
De muziek voor het album was rond augustus van dit jaar klaar. Ik heb de komende maanden de mix en mastering geperfectioneerd, terwijl ik samen met mijn artiest Neon Dream Designs (die ook het geweldige artwork voor mijn eerste album heeft gemaakt) werkte aan het concept voor het bijbehorende artwork. Ik hield de release tegen tot eind november om te passen bij een albumlanceringsshow die gepland was voor begin december in Melbourne.
KM: Wat is jouw mening over de toestand van de Australische retrowave / synthwave- scene?
AM: Dit is een gebied waarvan ik toegeef dat ik er relatief buiten ben. Ik heb vele jaren in de Australische metal- en hardcore-scene doorgebracht vanwege een band waar ik deel van uitmaakte, dus het grootste deel van mijn contacten en muzikaal perspectief komt uit de staat van dat genre in ons land. Live en lokale muziek bloeien hier in het algemeen, met radiostations zoals Triple J en The Faction die deuren openen voor kleine artiesten om een breed publiek te bereiken. Deze stations zoeken en promoten opkomende artiesten actief naar een nationaal podium en stellen deze artiesten in staat om de erkenning en bekendheid te krijgen die ze verdienen voor hun harde werk.
Retrowave lijkt hier een zeer jonge scène. Totdat ik Laser Highway ontdekte (een maandelijks retrowave / synthwave nachtclubevenement in Melbourne gerund door DJ Zerotonine), wist ik niet dat er helemaal geen synth-specifieke evenementen waren in ons land. Melbourne is onze muziekhoofdstad en is geschikt voor elk genre, subgenre en interesse met zoveel randscènes en culturen, en op deze plek heeft synthwave ook een thuis gevonden. Ik ben opgewonden om daar deze maand te spelen en hoop een aantal fantastische Australische synthwave-dj's te ontmoeten om mijn horizon te verbreden op het gebied van Australische retro-muziek.
KM: Waar wil je Water & Bridges in de toekomst als project mee naartoe nemen?
AM: Dit is iets waar ik momenteel over nadenk. Een deel van mij verwacht dat ik de komende maanden dezelfde artistieke leegte zal voelen, en ik zal ongetwijfeld aan nieuwe muziek gaan werken, maar een deel van mij wil ook een pauze nemen en weer een tijdje consument worden . Ik heb gesprekken gevoerd met een paar vocalisten, van wie er een een relatief spraakmakende hiphopartiest is, over het doen van enkele samenwerkingen. Als deze projecten samenkomen, heb ik misschien het materiaal om ergens in 2019 mijn eerste verzameling vocale synthesizers te produceren, maar de tijd zal het leren. Het idee om hiphop / rap en synthwave samen te voegen is iets dat fris aanvoelt en me al wat creatieve energie heeft gegeven die ik al een tijdje niet heb gevoeld. Het is misschien dit pad dat me het meest op weg naar 2019 roept.
KM: Hoe breng je jezelf creatief tot leven?
AM: Luisteren naar nieuwe muziek en genres waar ik over het algemeen niet naar op zoek ben. De laatste tijd luister ik naar enorme hoeveelheden hiphop en 'emo rap'. Veel van deze artiesten hebben geweldige lo-fi beats achter hun zang, en het zijn deze beats en sommige van de synth geluiden die ze gebruiken die echt mijn aandacht hebben getrokken. Het gebruik van cleane gitaren in sommige van deze nummers heeft me ook echt geïnteresseerd in iets nieuws. Kunstenaars houden van niets, nergens en RILEY gebruiken saxofoon, gitaar en synth voor een geweldig effect.
Nieuwe geluiden kopen en instellen is ook een geweldige manier om dingen weer op te frissen. Ik ben aan het winkelen sinds de verkoop van Black Friday om een heleboel nieuwe VST's te kopen, evenals een heleboel nieuwe vooraf ingestelde pakketten voor mijn favoriete synths. Mijn klankpalet voor Tales From The City en Starbound was relatief vergelijkbaar, dus het zal nu een goede stap voorwaarts zijn om over te stappen naar een aantal nieuwe geluiden, stijlen en instrumenten om iets uit te werken dat zowel Water als Bridges en nieuw is.
