Als het gaat om het aanpakken van een taak die je nog niet eerder hebt geprobeerd of nauwelijks hebt geprobeerd, kun je het beste langzaam en gemakkelijk beginnen, beetje bij beetje. Zoek een comfortabel tempo en ga ermee akkoord. Sommige mensen vinden het leuk om stap voor stap het water in te waden, terwijl anderen er de voorkeur aan geven om met hun hoofd naar binnen te duiken.
Hoe dan ook werkt. Het maakt niet uit of je een nieuwe sport of een nieuwe baanvaardigheid leert, of waardering krijgt voor een vorm van muziek die mogelijk buiten je normale rotatie valt.
Graag voor de eerste keer naar jazzmuziek luisteren.
Net als alle vormen van populaire muziek, kan jazz worden onderverdeeld in een aantal verschillende categorieën. Er is swing, big band, traditioneel, soepel, akoestisch, fusion, new age, vrije vorm, etc.
Zoals ik al zei in mijn eerdere artikel over het luisteren naar jazz als beginner, kwam mijn toegang tot het jazzmuziekportaal via Miles Davis ' Bitches Brew .
Die gateway is echter misschien niet de beste voor ieders smaak. Begin jaren 70 Miles Davis is lichtjaren verwijderd van zijn vroege werk (zoals de uber-klassieke Kind of Blue ) en ook zijn meesterwerken uit de latere periode ( Tutu en Amandla ).
Bitches Brew 's hectische tempo, springerige ritmes en spookachtige sfeer kunnen voor sommigen moeilijk te verteren zijn. Anderen komen erheen als een mot voor een vlam.
Dat brengt mij op een belangrijk punt.
Sommige jazz kan moeilijk te omarmen zijn, zelfs als je verliefd bent op de vorm van muziek in het algemeen, of een artiest in het bijzonder.
Voor mij staat John Coltrane in mijn persoonlijke top 10-lijst met favoriete artiesten en zal dat waarschijnlijk ook altijd zijn. Ik ben helemaal weg van zijn meesterwerk uit 1964, A Love Supreme .
Maar zijn Ascension- album uit 1965, waar ik machtig mee worstel. Ik geef er gewoon niet om. Evenzo ken ik mensen die Ascension beschouwen als een belangrijk keerpunt voor Coltrane. En dat is ook cool.
Miles Davis "So What"
Het belangrijkste is, als je iets tegenkomt dat je niet graaft, gooi dan niet de handdoek in de ring. Ga zo door. Je zult merken dat er altijd meer smakelijke hapjes klaarstaan om gevonden te worden in de wijde wereld van jazz. Onthoud dat één slechte appel niet het hele stel bederft.
National Public Radio (NPR) is een uitstekende bron om een breed scala aan jazzmuziek te ontdekken. Uw lokale NPR-station heeft waarschijnlijk verschillende speciale shows die in eigen beheer worden geproduceerd, naast de gesyndiceerde shows. Jazzmuziek speelt een grote rol op de meeste NPR-stations en dat zou een logische plek zijn voor geïnteresseerden om een solide start te krijgen.
Een andere vorm van radio-opeten van de markt in 2009 is satellietradio. Sirius en XM worden mainstream bronnen voor radioluisteraars en de meeste schotel- en kabelnetwerken zenden tegenwoordig zelfs commerciële gratis muziek uit via een groot aantal kanalen. Als voorbeeld - Dish Network bevat Sirius 'Watercolors (soepele / hedendaagse jazz); Real Jazz (klassieke jazz) en Spa (new age jazz). Het voordeel van Sirius is dat het de naam van het nummer en de artiest vertelt, van onschatbare waarde bij het opsporen van een nummer dat je echt opgraaft.
Als je een subgenre van jazz vindt dat je aanspreekt, dan komt het makkelijke gedeelte. Het luisteren.
En het mooie van het luisteren naar jazzmuziek is dat je het op twee manieren kunt doen.
Ten eerste is er de traditionele manier om naar muziek te luisteren - opgedoken. Jazz past op een levendig feest, op het achterdek tijdens het barbecueën of cruisen op de snelweg op een spectaculaire zonnige dag.
Maar jazz werkt ook op een andere manier: afgewezen. Perfect voor een romantisch intermezzo, terwijl je papierwerk doet of zelfs terwijl je tv kijkt met het geluid naar beneden, jazz maakt uitstekende achtergrondmuziek die niet je volledige aandacht hoeft te domineren.
Zoals ik in deel één zei, is jazz sfeermuziek.
Het kan helder, zonnig en papaver zijn. Het kan ook donker, onheilspellend en afwijkend zijn. Er is ruimte voor iedereen in de jazz.
Een ander uitzonderlijk onderdeel van jazzmuziek is de manier waarop je naar een bepaalde snit kunt luisteren en er telkens iets nieuws in kunt horen als je het aanzet. Daarom kan jazz die in 1959 is opgenomen, in 2009 nog steeds zo fris en zo levendig klinken. Er is altijd een kans dat je een element hoort dat je misschien eerder hebt gemist.
Neem bijvoorbeeld het eerder genoemde Kind of Blue van Miles Davis. Naar mijn bescheiden mening is dit de beste jazzopname in de geschiedenis van de vrije wereld.
Maar ik dwaal af.
Hoe dan ook, de meeste jazzmuziek is echt 'stergestuurd'.
Dus wat ik graag doe, wanneer ik voor het eerst naar een nieuwe snit luister, is proberen uit te zoeken wat de "ster" of bandleider op de melodie doet. In het geval van "So What" van Kind of Blue zou dat Miles Davis op trompet zijn.
Dat is een coole plek om te beginnen met de man.
Maar de schittering van die 'door sterren aangestuurde' jazz is dat er vier of vijf 'sterren' zijn die op elke snee trappen.
Naast Davis op "So What" hebben we ook Cannonball Adderley die altsaxofoon blaast. We hebben John Coltrane die tenorsax blaast. We hebben Bill Evans op piano, Paul Chambers op bas en Jimmy Cobb op drums.
That folks, is een who's-who van enkele van de grootste jazzers aller tijden.
Dus elke keer als je probeert uit te zoeken wie wat doet, krijg je een beter begrip van hoe een stuk als "So What" samenkomt.
Het is echt alsof je een puzzel in elkaar zet. En zodra je de afzonderlijke stukken kunt scheiden, wordt het hele plaatje gefocust en duidelijk op een manier die mooi is. En voor je het weet, spring je als een gek naar Kind of Blue en ben je klaar om in het volgende zwembad te duiken.
Naar jazz luisteren is niet ingewikkeld. Het vereist geen doctoraat van een mooie universiteit.
Jazzmuziek wordt sowieso het best gewaardeerd met lichaam en geest in plaats van met de geest. Want uiteindelijk is muziek, of het nu jazz, rock, soul, pop of wat dan ook is, hier omdat we graag grooven.
En jazzmuziek is niet strikt door saxofoon of piano gedomineerd. Er is ook genoeg ruimte voor gitaren die tot 11 zijn opgedoken in het genre. Feit is dat enkele van de beste gitaristen en vocalisten ooit jazz hun thuis hebben genoemd. Katten als Wes Montgomery, George Benson en Django Reinhardt, samen met Billie Holiday, Ella Fitzgerald en Sarah Vaughan kregen allemaal bekendheid via jazzmuziek.
Dus of je nu echt van rock-n-roll-, country-, pop- of dansmuziek houdt, geef jazz een kans.
Strooi er beetje bij beetje in en voordat je het weet, kan je afspeellijst gevuld zijn met artiesten als Pat Metheny, Duke Ellington en Diana Krall.
Laat jezelf niet het enige zijn dat je ervan weerhoudt om het avontuur van je leven aan te gaan.
