J. Cole vs. Kendrick Lamar: Wie is de beste rapper die leeft?
Laten we iets uit de weg ruimen: ik weet dat Kendrick Lamar en J. Cole vriendelijke medewerkers zijn, geen slechte wil tegen elkaar hebben en waarschijnlijk nooit in een ouderwetse rap-vete zullen komen, laat staan in een bonifide hiphop strijd. Bovendien ben ik dol op beide rappers en verkies ik de meeste dagen niet per se de ene boven de andere. Maar hiphopmuziek en -cultuur gaat over competitie, en als twee van de populairste jonge rappers die tegenwoordig unieke en mooie muziek maken, zijn Kendrick Lamar en J. Cole goed gepositioneerd om het tegen elkaar op te nemen, hoofd tegen hoofd, om te bepalen wie er is de grootste rapper die leeft. Dus, afgezien van de realiteit, wie neemt de kroon in deze fantasy hiphop battle royale, en waarom?
Kendrick en Cole: soortgelijke verhalen, vergelijkbare referenties
Hoewel Kendrick Lamar en J. Cole een enorm verschillende familieachtergrond en persoonlijke geschiedenis hebben (Compton vs. Fayetteville is een heel ander artikel ...), hebben ze gedurende hun hele carrière vergelijkbare relaties gehad met de Rap-game. Zowel Kendrick als Cole begonnen als underground MC's met indrukwekkende onafhankelijke mixtape-releases en toegewijde indie-volgers, werden mede ondertekend door Rap Legends (respectievelijk Dre en Jay) die hen in de mainstream trokken, en beiden konden een verrassende hoeveelheid hun indie-geloofwaardigheid en fans toen ze begonnen met het produceren van muziek voor een breder publiek. Kendrick heeft een betere reputatie wat betreft consistentie onder hiphopnerds, maar met Cole's geweldige nieuwe album "2014 Forest Hills Drive" krijgt de rapper uit North Carolinian ROC eindelijk wat welverdiende lovende kritieken. (Nu ik erover nadenk, "Good Kidd, MAAD City ging over de geboorteplaats van Kendrick en groeide ook op ...) Dus over het algemeen hebben beide rappers indrukwekkende en vergelijkbare carrièretrajecten gehad.
Als je hun rappingsvaardigheden vergelijkt, hebben beide MC's ook vergelijkbare referenties. Beiden zijn gerenommeerde verhalenvertellers die op een behendige manier creatieve teksten kunnen opnemen in stellaire verhalende nummers. Beiden hebben meerdere stromen die ze goed gebruiken, en met name kunnen ze allebei HARD gaan op tracks als ze dat willen, waarbij ze agressieve stijlen uitbreken die energiek en uniek zijn (zie "MAAD City" en "Firing Squad" ->). Hun stijlen zijn niet identiek: Kendrick is voorstander van beelden waar Cole de voorkeur geeft aan punchlines, en Cole's flow is gemiddeld meer ontspannen en toegankelijk, terwijl die van Kendrick complexer en onverwachter is. Maar wat de vaardigheden betreft, beide rapers kregen ze en het zou moeilijk te beweren zijn dat de een of de ander op technisch vlak een betere MC was.
Kendrick Lamar tegen J. Cole: The Politics of Rap
Dus als beide rappers zoveel dingen gemeen hebben, hoe kunnen we die twee dan vergelijken? Cole en Kendrick zijn ongetwijfeld twee van de beste katten die rappen, maar wie pakt de kroon, en waarom?
In de tijd van Public Enemy, voordat de Jay-z's en Snoop Dogg's van de wereld veranderden wat verkocht werd in Rap, waren MC's geobsedeerd door een idee waarvan de betekenis zo veranderd is dat het onherkenbaar is geworden: 'het echt houden'. Vanaf het midden van de jaren 90 werd 'echtheid' geassocieerd met het zijn van een crimineel of 'gangsta', maar eind jaren tachtig en begin jaren negentig hield 'het echt houden' in dat je over echte dingen sprak en ervoor zorgde dat je muziek een echte boodschap had . Deze "politiek van rap" is in de mainstream veel minder geworden, maar er zijn nog steeds MC's die "het echt houden" door de waarheid aan de macht te spreken. J. Cole en Kendrick Lamar zijn twee van dergelijke MC's. Om te beoordelen wie dan de beste leeft, zal ik mijn vergelijking baseren op een term die zo oud is als rap zelf. Wie is de "echte" MC tussen Kendrick en Cole? Wie kan zinvoller en interessanter commentaar leveren op de sociale en politieke kwesties van die tijd en met succes de politiek van rap opnemen in hun muziek?
#BlackLivesMatter voor Kendrick Lamar en J. Cole
Hoewel Cole veel openbaarder is geweest dan Kendrick over zijn woede over politiegeweld en de recente tragische dood van Michael Brown, Eric Garner en anderen, beoordelen we niet wie de betere tweeter of sociale commentator is. Dit gaat over de muziek. Ja, Kendrick was de laatste tijd met name afwezig in het debat rond #BlackLivesMatter (zie hieronder ...), maar dat betekent niet dat zijn muziek het probleem niet heeft aangepakt. Als de grootste sociale en politieke beweging van dit moment, vooral in de hiphopgemeenschap, zal ik Kendrick en Cole beoordelen op wie "het reëler heeft gehouden" bij de behandeling van de recente gerelateerde kwesties van politiegeweld en zwarte onderdrukking.
Politiegeweld in J. Cole's "Be Free"
Voordat hij zijn nieuwste album "Forest Hill Drive 2014" uitbracht, behandelde Cole de kwestie van politiegeweld rechtstreeks in de online, niet-album release van zijn ongelooflijke "Be Free". Het nummer is geschreven als een directe reactie op de dood van Michael Brown en druipt van emotie en rauwe kracht. Geen twijfel mogelijk, het nummer is zo echt als mogelijk.
Toen Cole eerder deze maand "Be Free" op Letterman uitvoerde, bracht hij de emotie van de track naar een ander niveau. Zijn rauwe en gepassioneerde zang, vooral in zijn galmende refrein van 'alles wat we willen doen is de kettingen afnemen, alles wat we willen doen is vrij zijn', geeft zijn emotionele reactie prachtig weer. En als je denkt dat Cole niet meer emotioneel kan worden, eindigt hij het nummer met een brug die zijn stem doet kraken en trillen:
"Zijn we allemaal alleen, vechten in ons eentje / Geef me alsjeblieft een kans, ik wil niet dansen / Iets heeft me in de steek, ik zal standhouden / Niet alleen staan, niet alleen staan"
C ole levert de hele voorstelling vakkundig en mooi, en het lijdt geen twijfel dat Cole zeker een "echte" artiest is. Sommige regels in het nummer zijn middelmatig, vooral wanneer hij midden in het rapnummer breekt en vreemd genoeg verklaart dat hij "andere s *** 's heeft om over na te denken, zoals mijn bankrekening." De lijn is waarschijnlijk bedoeld om zelfreflecterend en ironisch te zijn, maar valt plat. Al met al is "Be Free" een geweldig nummer en bewijst dat Cole de definitie van echt is.
Black Oppression in Kendrick Lamar's [Untitled] New Track (te zien op Colbert)
Om door niemand te worden overtroffen, verscheen King Kendrick deze week op The Colbert Report als Stephen Colbert's laatste muzikale gast ooit en ging hij in première met een absoluut verbazingwekkende, tot nu toe titelloze track die heel direct gaat over de onderdrukte aard van Afro-Amerikanen in de Amerikaanse samenleving.
Op de typische Kendrick-manier zijn er zoveel regels die moeten worden ontleed en een tijdje moeten marineren dat het moeilijk is om meteen een oordeel te vellen over de teksten van de MC's, maar de directe beelden die wel doorschijnen op mijn eerste dozijn luisterbeurten zijn ongelooflijk krachtig. In een hypothetisch gesprek met een platenbaas stelt Kendrick de vraag: 'Wat als ik een compromis sluit?' en krijgt 'het maakt niet eens uit', wat commentaar geeft op hoe hij als kunstenaar wordt gewaardeerd en behandeld. Het nummer gaat echter al snel over meer dan Kendrick en het rapspel, terwijl hij begint te zingen: "Ik zal genieten van de vruchten van mijn werk als ik vandaag vrij ben." Ten slotte vraagt Kendrick "wat zegt de zwarte man?" voordat je een spetterend gezang ingaat van:
Zeg ze dat we niet doodgaan! Zeg ze dat we niet doodgaan! Zeg ze dat we niet doodgaan! We vermenigvuldigen!
Op dit keerpunt wordt het duidelijk dat, zoals bij zoveel andere briljante Kendrick-nummers, zijn persoonlijke verhalende reis een stukje commentaar is geworden op een groter probleem. Met de overduidelijke bezwering van 'we sterven niet' die Kendrick positioneert als een gezegde van 'de zwarte man', maakt Lamar deze track over Ferguson en politiegeweld en alle dingen die gebeuren in de natie waarover moet worden gesproken. Maar hij doet het op een heel andere manier dan J. Cole.
Bevrijding van het lichaam versus bevrijding van de geest
Cole's 'Be Free' en veel van zijn geweldige commentaar op '2014 Forest Hills Drive' is een diepgewortelde, emotionele reactie op de onrechtvaardige moord op Brown en anderen. De kracht ligt in het feit dat het een rechttoe rechtaan oproep is voor gerechtigheid, voor vrijheid van het soort tirannie dat resulteert in kinderen uit dode minderheden en vrije politieagenten die de moord plegen. Cole is het meest bezorgd over de bevrijding van het lichaam; van de vrijheid om vreedzaam te leven en te ademen zonder neergeschoten te worden door een agent van het systeem zoals Darren Wilson.
En Kendrick maakt zich ook zorgen over deze voor de hand liggende travestie, want hij herhaalt 'zeg dat we niet doodgaan'. Hij maakt zich echter zorgen over nog veel meer: "we vermenigvuldigen" is een waarschuwing voor het establishment en voor iedereen die hoopt dat #BlackLivesMatter en de protesten rond Ferguson gewoon in de vergetelheid zullen raken. In zijn nieuwe titelloze lied over Colbert, evenals in zijn geweldige single "I", spreekt Kendrick diep over de bevrijding van de geest, over het veranderen en vormgeven van het bewustzijn van de natie als een middel en een doel om #BlackLivesMatter te verzekeren. Kendrick maakt zich zorgen over de toename van politiegeweld in de natie, maar hij wil meer dan veiligheid voor de zwarte jeugd waarmee hij spreekt: we willen echte vrijheid, en spreekt over het afschudden van de kettingen, niet alleen van gewelddadige onderdrukking, maar ook van psychologische onderdrukking .
The Greatest Rapper Alive
Door een complexiteit aan te tonen die veel verder gaat dan wat Cole naar voren brengt, zowel als een lyrische complexiteit als een diepte en nuance van boodschap, bewijst Kendrick dat hij nog steeds de kroon verdient. Ondanks dat Kendrick Lamar sinds 2012 geen volledig album heeft uitgebracht, is hij nog steeds de echte rapper die er is, en kan hij zich op zo'n elegante en zinvolle manier bezighouden met de politiek van rap dat het moeilijk zal zijn voor elke andere rapper om hem zo lang te laten zitten als zijn aankomende album de lat van "I" en zijn nieuwe titelloze nummer ontmoet. Cole is een briljante MC en heeft veel te zeggen over Ferguson en politiegeweld, maar hij kiest ervoor om dit op een meer directe en simplistische manier te doen. Waar Cole zijn boodschap emotioneel overbrengt, bouwt Kendrick een gedetailleerd en intellectueel canvas dat niettemin niet ontbreekt aan passie, en handelt hij vakkundig met de politiek van rap en de sociale kwesties van de dag. Kendrick Lamar heeft wederom bewezen dat hij de echte MC is die muziek uitbrengt, en de grootste rapper ter wereld.
Laatste opmerking: steun de kunst!
Als je Kendrick Lamar en J. Cole leuk vindt, of als je werd geraakt door een van de muziek die ik hier heb gelinkt, steun dan de artiesten. Kendrick en Cole vertegenwoordigen iets heel positiefs en belangrijks voor hiphop en mainstream cultuur, en het kopen van hun muziek betekent dat je het leuk vindt wat ze te zeggen hebben en dat je meer rappers het podium wilt zien gebruiken zoals deze twee doen. Dus leg je geld waar je mond is.
