Kevin Roy is een Winnipeg singer-songwriter die goede ouderwetse twang combineert met verhalen die het leven van gewone mensen verkennen. Zijn nieuwste album Heartworn Highways gaat in die geest verder en brengt een getalenteerde cast van Winnipeg-muzikanten binnen om meer diepte aan de muziek toe te voegen. Ik sprak met Kevin over hoe hij voor het eerst verliefd werd op muziek, zijn creatieve proces en hoe hij zijn batterijen oplaadt om nieuwe muziek te blijven maken.
Interview met Kevin Roy
Karl Magi: Hoe ben je begonnen met muziek maken?
Kevin Roy: Ik heb altijd muziek gemaakt. Ik werd beïnvloed door mijn grootvaders. Ik speelde veel gitaar en mondharmonica omdat ze dat speelden. Ik denk dat muziek een generatie in mijn familie overslaat. Mijn moeder zegt dat ze geen muzikaal bot in haar lichaam heeft. Ik begon muziek te schrijven toen ik rond de middelbare school zat en begon met optredens op de universiteit met verschillende bands. Ik heb het onderwijsprogramma doorlopen en werd docent, maar ik wilde altijd de volgende stap zetten met muziek. Ik besloot om te stoppen met lesgeven en om een muzikant te zijn. Ik wilde een paar jaar zien waar het allemaal om ging en ik heb nooit meer achterom gekeken.
KM: Praat over uw benadering van muziek en de thema's of ideeën die u graag in uw liedjes verkent.
KR: De deuntjes die ik deed voor de eerste plaat gingen over mijn verleden, mijn roots en de ervaringen die ik in mijn leven heb gehad. Na de eerste batch melodieën ging ik op pad en de liedjes daarna werden geboren uit de plaatsen waar ik ben geweest, de mensen die ik heb ontmoet en de verhalen die ik heb gehoord. Het is erg sociale muziek. Ik hou echt van het vertellen van verhalen, dus ik hoor graag wat mensen te zeggen hebben, ik hou ervan nieuwe mensen te ontmoeten en te leren waar ze allemaal vandaan komen en de strijd die ze allemaal hebben.
KM: Welke route neem je van het oorspronkelijke idee voor een nummer tot een volwaardig muziekstuk?
KR: Er is niet één manier waarop ik het altijd doe. Vaak schrijf ik alles in één keer, zodat de woorden en de melodie tegelijkertijd uitkomen. Ik zou een haak of een refrein kunnen schrijven en dan gaan zitten en daar vanaf gaan riffen. Meer recentelijk heb ik veel meer thematisch geschreven en alles gepland. Toen ik eenmaal mijn lerarencarrière verliet en het muziekding fulltime begon te doen, realiseerde ik me dat ik overdag liedjes moest schrijven. Ik schreef alleen toen ik geïnspireerd was, maar nu heb ik tijd vrijgemaakt om aan muziek te werken.
KM: Vertel me over de geboorte en ontwikkeling van je nieuwste album Heartworn Highways ?
KR: Heartworn Highways zou oorspronkelijk een vervolg-EP zijn voor mijn eerste zes nummers tellende EP Taller Than The Trees, maar na het bekijken van het album waren er nog een paar nummers die ik eraan wilde toevoegen en die heel goed bij de thema's waar ik over schreef. Een paar maanden later ging ik terug naar de studio en legde de rest neer. We zijn gezegend met een heleboel echt getalenteerde muzikanten in Winnipeg, dus toen ik het album maakte, probeerde ik een aantal van mijn getalenteerde muzikantenvrienden uit de stad op te nemen. Veel Heartworn Highways werden live van de vloer gemaakt, dus iedereen speelde samen in één kamer. We hebben geprobeerd dat live gevoel te benutten en het soort energie te krijgen dat je hebt in een liveshow.
KM: Wat is voor jou de betekenis van het nummer getiteld Mighty River on Heartworn Highways ?
KR: Het nummer gaat over de ontberingen van opgroeien in overstromingsgevoelige gebieden. Ironisch genoeg werd het geïnspireerd door het zien van de verwoesting van gebieden buiten de oostelijke helling in Alberta (Calgary, High River, enz.). Ik heb de videoclip afgelopen voorjaar uitgebracht met homevideo's van de Manitoba-overstroming uit 1950 die door de Manitoba-archieven werden geleverd. In Winnipeg is het geen kwestie van gaan we overstromen, maar hoe erg zal het zijn?
Aangezien ik het grootste deel van de lente onderweg ben, kan ik niet helpen met het gooien van zandzakken. Sinds afgelopen voorjaar gebruik ik dit nummer als inzamelingsactie. Ik doneer nu 100% van de opbrengst van het nummer (of twee dollar van elk Heartworn Highways- album) aan het Canadian Red Cross Disaster Relief Fund om diegenen te steunen die getroffen zijn door stijgende wateren. De reacties in het hele land waren geweldig en ik blijf fondsen werven tijdens de reizen van dit voorjaar.
KM: Praat over de uitdagingen waar je als onafhankelijke muzikant in de hedendaagse muziekindustrie voor staat.
KR: Het is een uitdaging omdat er niet veel geld is. Je moet echt hard werken om de industrie te halen. Het komt erop neer dat je het in wezen moet slijpen. Je moet toeren, je moet shows spelen, je moet hier weg en ook ondernemend zijn. Het geromantiseerde beeld van getalenteerd zijn, opscheppen en die platencontract krijgen, vertegenwoordigt tegenwoordig 0, 001 procent van de mensen. Zo veel ervan is nu DIY. Je moet naar buiten gaan, je moet hard werken en je moet een goed hoofd op je schouders hebben. Natuurlijk moet je ook goede nummers hebben.
KM: Hoe houden de andere activiteiten waar je een passie voor hebt, verband met je muziek maken?
KR: Ik ben een fervent visser en ik ben dol op fotografie, maar het is pas het afgelopen jaar of zo dat ik heb nagedacht over het herschrijven en op de markt brengen van dit hele ding en het opnemen van die dingen als onderdeel van wat ik doe . Muziek is het voertuig dat me naar heel mooie plekken brengt en ik maak foto's om die plekken te delen met vrienden, familie en mensen overal.
Je rijdt acht uur per dag om naar shows te gaan, je speelt een show, gaat naar bed en staat op om het helemaal opnieuw te doen. Als ik een dag kan vissen, is het een therapeutische manier om weer contact met mezelf te maken.
KM: Wat is jouw mening over de folk / rootsmuziekscene in Canada?
KR: Het is een grote scène, maar het is nog steeds hecht. We waren bijvoorbeeld gisteravond in Thunder Bay en ik sprak met enkele jongens in Greenbank met wie we daar speelden. Het bleek dat we al verbonden waren en dat ik het gewoon was vergeten. We konden ons geen van beiden herinneren dat we elkaar eerder een bericht hadden gestuurd. Ik zeg graag dat dat soort dingen je achtertuin net iets groter maken.
Toen ik net begon, wist ik dat er veel geweldige muzikanten waren in Winnipeg, maar als je eenmaal begint met toeren, heb je ook je vrienden in Calgary of je vrienden in Edmonton. Er is ook veel cross-over met verschillende genres. Ik heb vrienden die punkrock of metal maken, maar ze komen nog steeds naar de volksmuziekshows. Goede muziek is goede muziek en de mensen die dit doen zitten er allemaal samen in. We helpen elkaar allemaal en ondersteunen elkaar wanneer we kunnen.
KM: Waar wil je in de nabije toekomst naartoe met je muziekcarrière?
KR: De tour die ik met Greenbank doe, eindigt over een paar weken en ik ben weer thuis. Ik heb dit jaar een aantal festivals en nog een korte tour gepland, maar ik probeer me te concentreren op het samenbrengen van een aantal nummers voor de volgende plaat. Ik heb een paar nummers die ik thuis demonstreer en om erachter te komen wie ik ga verzamelen om aan het nieuwe album te werken en welk geluid ik wil hebben. Er zijn een aantal protestliedjes waar ik aan werk omdat we in een politiek geladen tijd leven en ik wat liedjes voor de mensen wil schrijven. Ik weet niet precies hoe het allemaal zal samenkomen, maar ik ben erg opgewonden om eraan te gaan werken.
KM: Hoe laad je je creatieve batterijen op?
KR: Als ik thuiskom van deze tour, is het voorjaarsvakantie. Mijn partner is een leraar, dus we hebben die week vrij. We gaan naar cottage country. Dat is onze ontsnappingsplek. Ik gebruik het om te ontsnappen aan de sleur van het toeren. Het is prachtig en er is veel te vissen en mooie plekken om foto's van te maken.
