Pierre Laurendeau is een in Quebec gevestigde componist en artiest voor elektronische muziek. Tijdens zijn 30-jarige carrière componeerde hij voor televisie-, radio- en zelfs circusvoorstellingen. In 2017 bracht hij zijn eerste persoonlijke project uit, een EP genaamd WEM3 en volgde het snel met zijn tweede EP getiteld "A Friendly Call from Outer Space".
Ik interviewde hem over zijn muzikale achtergrond, zijn creatieve proces en waar hij inspiratie vindt.
Karl Magi: Hoe ben je voor het eerst geïnteresseerd geraakt in het maken van muziek?
Pierre Laurendeau: Toen ik klein was, was ik al erg gevoelig voor alle muziek die ik hoorde. De eerste zangers die ik hoorde waren de Beatles van mijn moeder, de Franse zangers van mijn vader, met name Charles Trenet en de Led Zeppelin-platen van mijn zussen. De stereofonie van Led Zeppelin II was een openbaring voor mij met elke keer volledig links en volledig rechts. Als de jongste van de familie kende ik alle tv-showthema's uit mijn hoofd. Door de piano van de liedjes van Cat Stevens te imiteren, maakte ik mijn eerste stappen als muzikant. Ik ontdekte zijn liedjes door in de jaren '70 de film Harold and Maude te bekijken. Op dat moment zag ik de ongelooflijke kracht die muziek en beeld bindt. Ik herinner me dit moment waarop Harold deed alsof hij een neparm over de pianoriff van het nummer 'I Think I See The Light' van Cat Stevens sneed. Het viel me zo op!
Op 17-jarige leeftijd was het liefde op het eerste gezicht voor barokmuziek. Johann Sebastian Bach werd mijn idool. Ik stortte me halsoverkop op de klavecimbelpraktijk en behaalde een graad in interpretatie aan de Universiteit van Montreal, maar de aankoop van mijn eerste synthesizer (een Yamaha DX7) en het MIDI-compositieprogramma genaamd Voyetra op pc verloor mijn vroege carrière als klavecinist. Hier schrijf ik veel commerciële muziek, liedarrangementen en muziek voor documentaires. Na een hele muziekcarrière sta ik nog steeds versteld van de kracht ervan. Ik ga altijd terug naar muziek als een kind in een zandbak. Het is me een genoegen.
KM: Wat zijn de factoren die elektronische muziek voor jou interessant maken?
PL: De wiskunde van elektronische muziek interesseert me het meest. De schoonheid van een ritme dat perfect in zijn precisie is, raakt me altijd, het is de wiskunde van muziek in het algemeen die je tot in het oneindige kunt spelen. In elektronische muziek wordt de muziek een reeks nullen en enen met de toevoeging van emotie en de vermenigvuldiging van beelden. Ik stel me voor dat JS Bach van elektronische muziek zou hebben gehouden omdat hij het was die zoveel van wiskunde hield.
Ik hou ook van de ontdekking van nieuwe geluidstexturen en steeds vernieuwde inspiratiebronnen. De hoeveelheid soundscapes die gemaakt kan worden is eindeloos. Ik denk dat dat misschien is waarom elektronische muziek zo goed bij het beeld past. Er is ook het feit dat elektronische muziek geen grenzen kent omdat het het resultaat is van een opkomende wereldcultuur. Je muzikale wortels kunnen rock, blues, jazz, pop en klassieke muziek zijn. U kunt zelfs de traditionele muziek van uw eigen land binnenhalen.
Ik denk zelfs dat het dezelfde evolutie volgt als symfonische muziek in de 20e eeuw met Stravinsky en Bartóks nieuwe manieren om orkestrale compositie te benaderen. Elektronische muziek ontkent het verleden niet, het komt uit het verleden.
KM: Hoe pak je het compositieproces aan?
PL: In het begin benader ik compositie grotendeels intuïtief. Als we de regels in muziek goed kennen, wordt het interessant om ze willens en wetens te overtreden. Sterker nog, ik ben op zoek naar een steeds perfecter ritme. Ik wil dat mijn muziek net zo goed in het lichaam leeft als in het hoofd, daarom verlaat ik nu de harmonische beweging. Ze leggen hun eigen structuur op en ik zoek nu iets anders. Ik hou nu van de tribale kant van percussie omdat het iets dichter bij je lichaam is.
Voor mij is het altijd het creatieve gebaar. Zoals het gezegde luidt: "Het maakt niet uit hoe je begint, doe het gewoon!" Je moet werken als die ideeën komen. Ik heb mijn kritische geest gerust in elk moment van het componeerproces. Ik stel de beslissing om iets wel of niet te bewaren uit tot ik nu aan het opnemen ben.
Ten slotte probeer ik me ook te beperken tot een bepaald aantal kleuren in elk project. Als je te veel kleuren met elkaar vermengt, maak je soms bruin.
KM: Wie zijn enkele van de muzikale artiesten die je hebben geïnspireerd en waarom?
PL: Ik werd in mijn puberteit geïnspireerd toen ik de muziek van Vangelis, Jean-Michel Jarre en de Franse componist Pierre Henry ontdekte. Ik werd ook geïnspireerd door Wendy Carlos 'uitvoering van de muziek van Beethoven voor A Clockwork Orange. Het heeft een grote impact op mij gemaakt. Ik herinner me ook een animatiefilm geproduceerd door de National Film Board of Canada in de jaren '60, waar de muziek rechtstreeks op de film werd gegraveerd, wat de meest verrassende elektronische muziek opleverde.
Ik hou ook erg van de muziek van Carl Craig. Ik vind het buitengewoon bekwaam. Ik hou van Moby vanwege de kwaliteit van zijn inspiratie. Ik luister eigenlijk echt naar alles. Elektronische muziek neemt allerlei richtingen in die mij fascineren. Ik probeer trends te identificeren om nieuwe ideeën te vinden voor mijn persoonlijk onderzoek.
KM: Wat is de relatie tussen elektronische muziek en de grotere wereld van hedendaagse muziek?
PL: Elektronische muziek is nu overal. Aangezien onze smartphones en onze computers deel uitmaken van elke sfeer van ons bedrijf, is het niet meer dan normaal dat de muziek van vandaag steeds meer elektronisch wordt geproduceerd. Het is gewoon een weerspiegeling van de samenleving waarin we leven. De soundscapes zijn eindeloos, dus het wordt steeds meer gebruikt om het beeld te ondersteunen en het beeld zal waarschijnlijk het Trojaanse paard worden voor elektronische muziek die ons binnensluipt. Het stelt de luisteraar ook in staat om in contact te komen met nieuwe emoties.
Ik denk bijvoorbeeld aan het instrument dat de Ondes Martenot of de Martenot-golven wordt genoemd. Het is een van de voorouders van elektronische instrumenten zoals de Theremin. Die instrumenten zijn bijna 100 jaar geleden uitgevonden. De eerste keer dat ik dat mysterieuze geluid uit de Ondes Martenot hoorde, herinner ik me dat de emotie die ik voelde zo anders was dan alles wat ik ooit eerder had ervaren. Nieuwe geluiden maken deel uit van een onverbiddelijke mars in de muziekgeschiedenis en ik zou er graag deel van uitmaken.
Het is het geluid van onze culturele bagage die ons uniek maakt. Ik wil de muziek horen die uitdrukt hoe ik me voel en hoe ik leef in 2018.
KM: Praat met me over je EP getiteld "A Friendly Call From Outer Space".
PL: In tegenstelling tot mijn eerste EP genaamd WEM3 die ik zelf had ontworpen, had ik deze keer "een beetje hulp van mijn vrienden". Mijn goede vriend en auteur Normand Bergeron biedt me soms titels aan voor mijn composities, dus stuurde ik hem de eerste versie van het eerste stuk van de EP en hij stelde de titel voor: "Waiting For A Friendly Call from Outer Space". Ik vond het concept meteen geweldig, maar vond het toch een beetje lang voor een titel. We hebben "wachten op" verwijderd en het veranderde de betekenis, zodat het mijn muziek was die de vriendelijke oproep werd. Het was ook Normand die mij de titel "Silence Within Turbulence" voorstelde voor een van de stukken op de EP. Het lijkt mij dat deze titel ons in feite een compleet scenario biedt. Wat is deze turbulentie? Waarom deze stilte? Elk van deze vragen heeft een ander antwoord voor verschillende mensen.
Ik had ook de medewerking van de componist en klavecimbelmaker Yves Beaupré. Ik heb lang geleden met hem samengewerkt. Hij leende me voor de opname periode zijn 1983 Fender / Rhodes Chroma Polaris analoge synth. Het is een zeldzaamheid en ik heb er veel gebruik van gemaakt voor deze EP. Het was ook Yves die met zijn fotografische werken de cover art voor de EP creëerde. Hij gaf me ook gedegen advies en constructieve feedback tijdens het compositieproces.
Eindelijk de geluidstechnicus Stéphane Grimm die me hielp met de eindmix. Stéphane en ik delen al meer dan 10 jaar een studio. Alles is een beetje duidelijker na zijn passage door mijn muziek, dus hij was hier een grote hulp bij.
KM: Wat zijn enkele van je doelen als componist / maker van muziek?
PL: Ik heb het gevoel dat ik eindelijk grote vrijheid heb bereikt in mijn composities. Om daar te komen moest ik piano en klavecimbel leren spelen, ik moest de muziekgeschiedenis van de renaissance tot op heden bestuderen en computers en verschillende opnametechnieken, ik moest synthesizers leren mixen en programmeren. Na tienduizenden uren in de studio, prikkelt muziek nog steeds mijn neuronen en kietelt mijn oren. Componeren blijft voor mij het mooiste vak, maar naast pure muziek is de wereld van compositie naar beeld de heilige graal voor mij. Tv-programma's, documentaires of circusevenementen zijn allemaal mijn voorwendsel om de actie te volgen.
Onlangs componeerde ik de muziek voor meer dan 70 afleveringen van de serie Subito Texto hier in Québec geproduceerd door Zone 3. Het was drie jaar lang puur plezier. De mogelijkheid voor onafhankelijke artiesten om toegang te krijgen tot dezelfde distributiekanalen als de grootste artiesten inspireert me tot het hoogste punt. Ik heb al twee EP's beschikbaar op internet en ik bereid een derde voor het einde van het jaar voor, Brainstorm genaamd. Ik vind dit EP-formaat al leuk voor vier tot zes nummers omdat het lichter is om te ontwerpen dan een volledig album.
KM: Hoe laad je je creatieve batterijen op?
PL: Net als een kind kan een nieuw muzikaal speelgoed me altijd op weg helpen met nieuwe avonturen. Ik woon nu al meer dan 20 jaar op het platteland en de nabijheid van de natuur past perfect bij mij. Om mijn innerlijke muziek beter te kunnen horen, heb ik mijn dosis stilte nodig. Het is een noodzakelijke incubatietijd voor toekomstige werken. De hersenen moeten ontspannen om een "Eureka!" moment om op te staan en dankzij het internet kan ik in mijn klooster wonen en toch in contact blijven met de hele mensheid. Ik heb nu elke dag toegang tot oneindige bronnen van nieuwe creatie. Al deze menselijkheid in volledig creatief koken zet me ertoe aan om mijn nederige zoutkorrel te creëren en in deze oceaan van nieuwe muziek te gooien.
