Marcel Lecker is een in Edmonton, Alberta gevestigde muzikant die de bijnaam Battlemoose draagt. Hij maakt ambient elektronische muziek die is beïnvloed door vooruitstrevende elektronische muzikanten uit de jaren 80 en 90. Zijn invloeden zijn onder meer Edgar Froese, Vangelis en Future Sound of London. Hij creëert soundscapes die omgevingsmonsters combineren met elektronische geluiden en neemt een post-rockbenadering van verwijzingen en eerbetoon aan de artiesten die hij respecteert. Ik sprak met hem over waar zijn liefde voor muziek ontstond, zijn creatieve proces en zijn toekomst als muzikant.
Interview met Marcel Lecker
Karl Magi: Praat over de wortels van je passie voor muziek.
Marcel Lecker: Waarschijnlijk was mijn eerste instrument een blokfluit die ik als kind van een familievriend kreeg. Ik ging er heel snel mee aan de slag en vond het erg leuk om het te spelen. Uiteindelijk probeerde ik op de lagere school een jaar viool en ik was er niet zo enthousiast over. Ik begon klarinet te spelen. Ik had veel aandacht voor Dixieland-muziek omdat mijn vader van jazz en Dixieland hield. Hij is degene die me aanspoorde om met de klarinet mee te gaan. Ik bleef ermee doorgaan tot het einde van de middelbare school. Tegen die tijd was ik ook in de alt- en tenorsaxofoons, fluit, elektrische bas en rommelen met reel-to-reel tape-effecten.
Ik zat in iets dat op de middelbare school zelfs op een band of orkest leek. Ik ging de laatste paar jaar op de middelbare school naar een internaat omdat de rock-'n-roll-levensstijl mijn cijfers nogal akelig beïnvloedde. Daar maakte ik deel uit van een vierdelig kamerensemble waar ik erg van genoot. Ik maakte ook deel uit van de podiumband en het orkest. Als het iets met muziek te maken had, was ik erbij betrokken.
Aan het einde van de middelbare school moest ik de beslissing nemen over school of muziek. Ik koos voor school en zette de muziek bijna 30 jaar weg. Ik ben 53, maar toen ik 50 werd, kreeg ik een hoop geld van een aantal geliefden en toen ik nadacht over wat ik niet zou betreuren, realiseerde ik me dat ik weer muziek moest maken.
Ik heb een enorme muziekcollectie. Ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in prog- en elektronische muziek uit de jaren '70 / '80. Ik woonde in Victoria in de jaren '90 en begon toen rond te neuzen in de elektronica-scene. Ik kwam in Future Sound of London en The Orb. Die muziek sloeg de bladzijde voor me om, dus het was dat soort muziek dat ik wilde maken. Ik ben geïnteresseerd in de ambient-dingen zoals Tangerine Dream en de ambient-aspecten van wat The Orb en Future Sound of London aan het doen waren.
KM: Waar komt de naam Battlemoose vandaan?
ML: Het was de nevenschikking van iets schattigs en een beetje gek met iets opzettelijks en martial. Ik heb 10 jaar vechtsporten (aikido) gedaan die het martiale aspect van de naam hebben geïnformeerd. Ik dacht ongeveer 10 tot 15 jaar geleden aan de naam en zei tegen mezelf: "Als ik ooit een band heb, dan noem ik dat." Het is ook een beetje een knipoog naar mijn jongere zelf.
KM: Wat zijn de elementen, ideeën en thema's die je in je muziek wilt verkennen?
ML: Ik hou echt van de hele beweging achter post-rockmuziek waar alles afgeleid is en alles een beetje een mengelmoes is. Als ik dingen doe, verwijs ik openlijk naar mensen als Vangelis en Tangerine Dream. Mijn muziek speelt mee en ineens klinkt het als Vangelis. Ik zal proberen dat naar voren te brengen en er ook een beetje een draai aan willen geven door het moderner te maken of er iets anders mee te doen.
Het andere dat ik leuk vind, zijn soundscapes. Ik vind het leuk om fragmenten uit gesprekken of mechanische geluiden te halen en deze in de muziek te verwerken, zodat het bijdraagt aan de sfeer. Toen ik daarmee begon, schokte het echt mijn wereld. Het was zoiets van: "Wauw! Dit is cool." De Orb deed altijd gekke kleine tv- en filmreferenties die ik erg op prijs stelde.
KM: Hoe werkt het proces van het maken van nieuwe muziek voor jou?
ML: Het begint meestal met wat ik het zaad noem. Het zaadje kan een beetje soundbite zijn waar ik mee wil werken of een paar geluiden die echt goed samenwerken. Wat er meestal gebeurt, is dat ik op dat zaad zal voortbouwen. Tot voor kort deed ik altijd een track per maand. De eerste fase is de nieuwsgierigheid en de verkenning. Tegen de tweede week van de maand heb ik iets en begin ik het strakker te maken. Het laatste beetje zou ik letten op de niveaus en de andere details.
De laatste tijd heb ik wat nieuwe hardware en een nieuwe versie van Ableton gekregen, dus alles hangt in de lucht. Ik geniet van een beetje pauze, maar ik zal er vrij snel op terugkomen zodra mijn nieuwe systeem operationeel is.
KM: Waar denk je dat ambient electronica past in de bredere hedendaagse muziekwereld?
ML: Ik denk dat een van de plaatsen waar je echt coole dingen ziet gebeuren in de film is. De score voor The Revenant komt voor de geest. Het werd gedaan door Ryuichi Sakamoto en Alva Noto. Ik vind die soundtrack een prachtig stuk werk. Dat is echt waar ik deze muziek zie passen. Ik zou zeggen dat het eerder de uitzondering dan de regel is dat mensen echt gaan zitten en naar ambient-muziek luisteren. Meestal doe je tegelijkertijd iets anders. Wat me opviel aan elektronische muziek toen ik in de late jaren '80 op school zat, was dat het behoorlijk repetitief was en geen woorden had. Het was gewoon perfect voor het schrijven van scripties. Wanneer je zinnen samenvoegt, helpt het als er geen woorden zijn die je afleiden.
KM: Wat zijn je huidige en toekomstige plannen als muzikant?
ML: Ik heb zojuist mijn eerste label-gebaseerde EP uitgebracht in december, Stasis and Still genaamd, via een Brits label. Ik heb onlangs samengewerkt met een collega uit Milaan, Italië en we zijn op zoek naar een label om het te dragen. Ik heb ook nog een samenwerking gepland en we maken ons klaar om te beginnen. Momenteel ziet het eruit als iets in donkere omgevingslijnen, maar je weet nooit waar het naartoe gaat als je eenmaal bent begonnen.
Het komende jaar hoop ik een album samen te stellen met wat nieuwe dingen en een of twee van mijn oudere stukken. Idealiter zou ik het via een label willen doen, maar ik kan het ook alleen doen. Ik zou graag zien hoe het label ding uitkomt. Ik kijk er ook naar voor een beperkte oplage van cd's en vinyl. Ik zou ook graag in soundtrack werken, maar tot nu toe is dat een grote onbekende. Ondertussen blijf ik gewoon doen wat ik doe en kijk ik waar ik heen ga.
KM: Hoe laad je je creatieve batterijen op?
ML: Ik was lange tijd diep in analoge natuurfotografie. Een van de fotografieschrijvers waar ik echt van genoot was Freeman Patterson. Hij schreef een boek genaamd Photography and the Art of Seeing. Hij had een aantal oefeningen om te zien dat ik van toepassing ben op het luisteren naar de wereld om me heen. Zoals ik al zei, geniet ik echt van het gebruik van soundbites en omgevingsgeluidsfragmenten die door dat proces worden geïnformeerd.
Reizen laadt me op en zorgt ervoor dat ik echt luister naar de nieuwe wereld om me heen. Ik hou van drukke plaatsen met veel mensen. Ik vind het leuk om een verbinding met mensen te maken met mijn muziek, hetzij met het geluid van hen of het geluid van hun machines. Ik luister ook graag naar tonnen en tonnen muziek, vooral terwijl ik geniet van een andere liefde van mij, namelijk koken.
