De laatste tijd ben ik teruggegaan en heb ik geluisterd naar de band waar ik altijd van heb gehouden, de Beatles. De afgelopen jaren ben ik ook begonnen te luisteren naar hun solocarrières. Ik heb altijd van liedjes van elk van de Beatles gehouden, maar koppig wilde ik dat de Beatles bij elkaar zouden blijven, dus kocht ik pas onlangs een van hun solo-platen. Ik had echter meer ruimdenkend moeten zijn, want elk van de Beatles had uitzonderlijke nummers en albums op zich. In volgorde zijn mijn favoriete Beatles Paul McCartney, George Harrison, John Lennon en vervolgens Ringo. Onlangs begon ik naar meer nummers van John Lennon te luisteren en ik merkte dat hij zo getalenteerd was als zanger en als songwriter op zich.
"Old Time Rock and Roll" is ook altijd mijn favoriete nummer geweest, en toen zag ik dat een van John Lennons albums Rock 'n' Roll heette, dus ik moest het bekijken. Ik dacht altijd dat niemand het beter kon dan de originele artiest in de nummers die ze speelden, maar ik had het mis. Rock 'n' Roll is zo'n ongelooflijk album. Je kunt de vreugde en liefde horen in alle nummers die John Lennon op dit album zingt.
Hoe het Rock 'n' Roll-album begon
John Lennon voelde zich begin jaren '70 een beetje nostalgisch, de entertainmentindustrie was uitgekomen met de film American Graffiti en volgens het boekje voor bijgevoegd in het album Rock 'n' Roll had John Lennon ook wat problemen in de rechtbanken. Hij had het nummer "Come Together" opgenomen voor het album Abbey Road, maar de muziekuitgever Morris Levy, die de rechten op het nummer bezat, zei dat het veel op het nummer "You Can't Catch Me" leek. De heer Levy klaagde aan en in de schikking werd overeengekomen dat John drie nummers van Levy zou opnemen. John dacht dat de nummers niet goed zouden klinken in een album met huidige nummers, dus besloot hij een nostalgisch album te maken en Phil Spector ertoe te brengen het te produceren.
John Lennon was een tijdje van Yoko gescheiden en zaaide wat wilde haver. Spector maakte het album met een stel studiomuzikanten en John was niet in staat om te zien wat er gebeurde. John kreeg ook niet veel gedaan met het album, dus nam Phil Spector de geluidsbanden en het album werd vergeten tot 1974. John kreeg de geluidsbanden terug van Spector en de plaat kwam uit in 1975.
De inspiratie van het album
In het boek The Beatles Anthology by the Beatles verklaarde John dat de radio in eigen huis nooit aan stond, dus ging hij pas veel later in de popmuziek. Hij zei dat hij nooit van Bill Haley hield, het deed hem niets. De eerste plaat waar hij naar luisterde en die hem in rock and roll bracht, was het 'Heartbreak Hotel' van Elvis Presley. In het boek zei John: 'Ik ben een Elvis-fan omdat Elvis me echt uit Liverpool heeft gehaald. Toen ik het eenmaal hoorde en erin kwam, was dat leven; er was niets anders. Ik dacht aan niets anders dan rock-'n-roll, afgezien van seks en eten en geld, maar dat is allemaal hetzelfde. Werkelijk."
Andere muzikale invloeden van John waren Buddy Holly, Gene Vincent, Little Richard, Jerry Lee Lewis en Chuck Berry.
Het kunstwerk kwam op Rock 'n' Roll
John Lennon wilde oorspronkelijk originele illustraties van zijn tekeningen gebruiken, maar het album Walls and Bridges kwam uit voor het Rock 'n' Roll- album, dus het artwork ging naar dat album. John's assistent May Pang ging naar een Beatlefest-conventie en vertelde hem over foto's die ze daar had gezien van toen de Beatles in Hamburg, Duitsland waren. De fotograaf genaamd Jürgen Vollmer verkocht de foto's. John Lennon koos er een voor de albumhoes. Als je goed kijkt, zie je drie figuren met hun gezichten wazig, en dat waren Paul McCartney, Stuart Sutcliffe en George Harrison.
De nummers op het album
"Be-Bop-A-Lu-La" van Tex Davis en Gene Vincent. Dit nummer is oorspronkelijk geschreven door Gene Vincent in 1956. Dit nummer maakte echt indruk op de Beatles. Op de website, The Beatles Bible, was dit het nummer dat John en zijn groep de Quarrymen in 1957 zongen. Paul McCartney zat in het publiek naar hen te kijken. Hij werd aan John voorgesteld door zijn vriend Ivan Vaughan. Paul maakte indruk op John door Eddie Cochran's "Twenty Flight Rock", "Be-Bo-A-Lu-La" en een medley van Little Richard-liedjes te spelen. Het nummer maakte deel uit van het repertoire van de Beatle, maar ze hebben er nooit een opname van gemaakt die goed genoeg was om als single uit te brengen. John Lennon geeft het nummer alles, en je kunt zien door te luisteren hoeveel hij toen van het nummer genoot en de dag dat hij het opnam. John rockt en Gene zou trots zijn.
"Stand by Me" is geschreven door King-Leiber-Stoller en werd opgenomen door Ben E. King in 1961. Dit was het enige nummer dat als single op het album Rock 'n' Roll werd uitgebracht . Het bereikte nummer 20 in de Hot 100-hitlijsten. John's versie is meer rock and roll dan R&B. John zingt dit lied met veel emotie en hij had emotie om uit zijn leven te putten. Hij was zijn moeder kwijtgeraakt toen hij een tiener was, en hij kende zijn vader nooit, dus waarschijnlijk wenste hij dat hij ze in zijn jonge jaren bij hem zou hebben staan, hoewel zijn tante Mimi er was om hem liefde en steun te geven. John Lennon en Yoko waren gescheiden op het moment dat dit album werd gemaakt, dus John's gedachten waren waarschijnlijk bij Yoko terwijl hij deze teksten zong. Dit nummer is een klassieker en John laat het nummer gloednieuw klinken.
"Medley Rip It Up / Ready Teddy" is geschreven door Robert Bumps Blackwell en John Marascalco. Deze twee nummers zijn oorspronkelijk uitgevoerd door Little Richard en het nummer is één minuut en drieëndertig seconden lang, maar je kunt John elke seconde ervan horen houden. Little Richard was een van de favoriete artiesten van John Lennon. John Lennon beschouwde Little Richard als een van de groten aller tijden. Het verbaast me dat hij de nummers niet wat langer heeft uitgerekt, maar dit is een krachtig optreden.
"You Can't Catch Me" is geschreven en uitgevoerd door Chuck Berry in 1956. John Lennon stelt in Playboy dat "Come Together" mij is, obscuur rond een oud Chuck Berry-ding. Ik liet de regel achter, 'Hier komt oude flat-top. ' Het lijkt in niets op het lied van Chuck Berry, maar ze brachten me voor de rechtbank omdat ik de invloed eens jaren geleden toegaf, ik had het kunnen veranderen in 'Hier komt een oud ijzeren gezicht', maar het lied blijft onafhankelijk van Chuck Berry, of wie dan ook op aarde."
John maakt het nummer van hemzelf en geeft met zijn zang een rand aan het nummer.
"Ain't That a Shame" werd geschreven door Fats Domino en Dave Bartholomew in 1955. De Songfacts-website zei dat dit het eerste nummer was dat John Lennon leerde spelen. Het is geweldig dat John Lennon die prominente piano en saxofoon in het nummer heeft. Hij eerde het nummer door het dicht bij het origineel te houden en er zijn eigen speciale zang aan te geven.
"Wil je dansen" geschreven en gezongen door Bobby Freeman en werd uitgebracht in 1957. John Lennon bleef trouw aan de originele versies van de liedjes die hij voor dit album opnam, maar dit liedje paste hij een beetje aan. Hij zei dat hij wilde dat het reggae zou klinken. Hij zei dat je er blij van werd, maar hij wist niet of je daardoor wilde dansen omdat het anders is dan de eerste versie van Bobby Freeman. John Lennon had er beter aan gedaan om het meer rock and roll te laten klinken.
"Sweet Little Sixteen" was geschreven en gezongen door Chuck Berry en uitgebracht in 1958. Phil Spector heeft deze versie van het nummer beïnvloed en je kunt de muur van geluid op de opname horen. Phil halveerde het tempo, maar John Lennon zong het met passie, en zijn zang klonk als een stem boven de klankmuur. Het was perfect voor het ondertekenen van rock-'n-roll. Hij eerde het lied met zijn optreden.
"Slippin 'and Slidin'" is geschreven door Little Richard, Edwin Bocage, Al Collins en James Smith. Little Richard bracht het nummer uit in 1956. John verklaarde het nummer te hebben gehoord van een vriend die de plaat uit Nederland had gehaald. Het nummer "Slippin 'and Slidin'" was de B-kant van het nummer Long Tall Sally. John zei dat hij ook de versie hoorde die Buddy Holly deed. Het nummer begint heel erg zoals Little Richard met de piano op de voorgrond en dan beginnen alle instrumenten te jammen, en John brengt het nummer in beweging met zijn raspende zang. Een geweldig nummer toen en een geweldig nummer van John Lennon nu.
"Peggy Sue" geschreven door Holly-Allison-Petty en uitgevoerd door Buddy Holly werd uitgebracht in 1957. John nam dit nummer voor het eerst op met zijn groep de Quarrymen in 1958. John en alle Beatles waren dol op Buddy Holly en John zei dat hij zong elk nummer dat Buddy uitbracht. In deze versie van "Peggy Sue" hoor je de energie in het nummer. Het gedeelte van het nummer waar hij 'Look Out' zegt, laat zien hoeveel John in het nummer is gekomen. Je kunt het hem niet kwalijk nemen; dit nummer zal de tand des tijds doorstaan als een van de geweldige nummers van rock-'n-roll.
"Melody / Bring it on Home to me / Send Me Some Lovin '", geschreven door Cook / Price-Marascalco is een combinatie van liedjes van Sam Cooke en Little Ricard. Sam Cook bracht het nummer "Bring it on Home to Me" uit in 1962 en Little Richard nam het nummer "Send Me Some Lovin '" op in 1957. John zei dat "' Bring it on Home to Me 'een van mijn all- tijd favoriete liedjes, en in feite werd mij geciteerd dat ik wou dat ik het had geschreven. Ik vind het zo leuk en ik was blij dat ik het kon doen. 'Send Me Some Lovin' 'is een soortgelijk soort nummer en het werd oorspronkelijk gedaan door Little Richard - opnieuw een van mijn favorieten - en door Buddy Holly. ” John begint sterk en zet het hele nummer door. Als je naar zijn emoties luistert, zie je meteen dat deze liedjes veel voor hem betekenden.
"Bony Moronie" geschreven en opgenomen door Larry Williams in 1957. John Lennon hield van dit nummer en van Be-Bop-A-Lu-La omdat dit de eerste nummers waren die hij live uitvoerde en omdat zijn moeder de kans kreeg om hem op het podium te zien optreden. . Het zingen van dit lied moet hem terug naar het begin van zijn carrière hebben gebracht. Hij verklaarde ook dat hij Larry Williams, de artiest die het uitvoerde, ook leuk vond.
"Ya Ya" van Robinson-Lewis-Dorsey en opgenomen door Lee Dorsey in 1961. John deed dit nummer omdat het onderdeel was van de overeenkomst dat John nummers moest opnemen die eigendom waren van muziekuitgever Morris Levy en omdat het een goed nummer was. De zang van John is zo licht en leuk in dit nummer. Hij stuitert op de tekst en dit nummer jives gewoon helemaal tot het einde van het nummer.
"Just Because" van Price en opgenomen door Lloyd Price in 1957. Dit nummer is nooit in het Verenigd Koninkrijk uitgebracht en John Lennon kende het niet. Hij deed het lied alleen omdat Phil Spector wilde dat hij het deed. De John Lennon-versie van dit nummer klinkt alsof hij bij een concert is. Het begint met John die praat en een beetje humoristisch is, en het eindigt met John die welterusten zegt en zegt dat de show eigenlijk voorbij was.
Rock 'n' Roll is een geweldig album omdat je de invloeden op John Lennon kunt zien, en hoe dat hem ertoe bracht liedjes met de Beatles te creëren die muziek naar een hoger niveau zouden tillen. John Lennon laat de luisteraar zijn vreugde voelen in elke noot die hij zingt.
