Het wachten waard
Na wat vertragingen en gemiste releasedata, door mixen en andere problemen, is Gore, het achtste studioalbum van Deftones, uitgebracht. Laten we eens kijken naar het langverwachte album, Gore, van Deftones.
Gebeden / driehoeken
Hoewel het de veerkracht van '' Swerve City '' mist, het openingsnummer van het album Koi No Yokan uit 2012, '' Prayers / Triangles '', doet het een effectieve taak om dingen die op Gore komen te voorspellen. Sergio Vega zorgt voor geweldige basriffs in de verzen, wat de deur opent naar het pakkende en dynamische refrein. Mid tempo is de naam van het spel hier, en het algemene gevoel van de track is dat van iets van het Saturday Night Wrist- album voor mij.
'' Gebeden / driehoeken '' Video
Zuur hologram
Het volgende is '' Acid Hologram '', met atmosferische verssecties, die spanning hebben en vervolgens ontspannen, een talent dat Deftones met vaardigheid en expertise uitdrukken. Het nummer bouwt op, alleen om te worden gedeconstrueerd en afgebroken met een gesproken woord vocale bridge-sectie met effecten en beukende gitaren die me een beetje doen denken aan iets van het White Pony- album. Coole experimentele track met wat samples en programmering van Frank Delgado die ook de diepte vergroot.
Veroordeelde gebruiker
Track drie brengt het volledige stuk van '' Doomed User '', waarschijnlijk het zwaarste nummer op Gore . De coupletriffs tjirpen en karnen en spuwen palmgedempte crunchgitaar met extreme agressie. Zanger Chino Moreno is in topvorm en past met gemak de urgentie van de riffs aan. Mooi pakkend refrein, een zachter brugbreukstuk zorgt voor een andere dynamiek, maar wordt dan weer in intensiteit teruggebracht. Geweldig.
'' Doomed User '' Video
Geometrische hoofdtooi
Voor mij is '' Geometric Headdress '' waar het Gore- album echt van de grond komt. De riffsequentie van dit nummer is gewoon ongelooflijk, omdat het vloeit met de perfecte hoeveelheid schoonheid en agressie. Het verandert in een majestueus refrein, dat de luisteraar versteld doet staan van nieuwe en opwindende soundscapes. Dit is zeker een albumhoogtepunt, omdat het de band laat zien die in perfecte symmetrie werkt en moeiteloos door de delen weven.
Harten / draden
Een ander hoogtepunt van Gore is het humeurige '' Harten / Draden ''. Het beginintro duikt in Pink Floyd-trance-territoria en trekt onmiddellijk de luisteraar aan, en kronkelt vervolgens naar een zachte gedempte ritmegitaar met zuivere delen bovenop. Dit werkt goed om mooie spanning op te bouwen, met drummer Abe Cunningham die achterover in de zak ligt en de groove aandrijft met zijn superieure gevoel en timing.
Nogmaals, de naam van het spel is het crescendo en de band bouwt opnieuw op aan een boeiend refrein zoals veel van de nummers op Gore . Chino's teksten, die vaak voor interpretatie vatbaar zijn, lijken verwantschap gebaseerd op de refreinzin ... "Snijd door deze prikkeldraad ... en dineer op je hart ... mijn tot het einde."
'' Harten / draden '' Video
Pittura Infamante
Een beetje minder experimenteel, dit heeft een meer traditionele couplet / refrein songwriting-structuur. De bridge-riff heeft ook een aantal ritmegitaarspelen met een enkele noot die overgaat in een meer traditionele rockstijl, waarvan je de band echt niet veel hoort doen. Een erg cool, vrolijk nummer en doet geweldig werk om de stroom van Gore in de goede richting te houden.
De band verklaarde dat de nummers zijn opgenomen met de volgorde van de tracklijst in het achterhoofd, en dat blijkt uit een doordachte plaatsing van de nummers die het album een mooie continuïteit geeft tijdens het luisteren.
Xenon
'Xenon' klokt om 3:16 en is het kortste aanbod op Gore, maar biedt veel waar voor je geld. Het opent met enkele korte geprogrammeerde samples van Frank Delgado, die plaatsmaken voor een gedraaide zware gitaarriff die perfect wordt aangevuld door de tribal beats van drummer Abe.
De ietwat onorthodoxe riffs maken plaats voor weer een schitterend refrein, wat voor mij een van de grote verdiensten van Gore is . Een van de coolere kleine dingen die ik leuk vind aan deze track is de gitaarpick slide die op een gegeven moment over de speakers in de mix loopt.
(L) MEISJE
Waarschijnlijk het meest ambitieuze nummer op Gore . Broedende verzen openen zich in een oogwenk voor een euforisch refrein en nemen de luisteraar mee op een abrupt spectrum van emoties. Het werkt echt goed en voelt naadloos aan met een natuurlijke flow. De epische refreinpartijen geven me hier een Failure-vibe, met een vleugje '' Minerva '' erin. Dit is een geweldig nummer voor het bekijken van verre landschappen, of voor wat snelle inspiratie als dat nodig is.
'' (L) MIRL '' Video
Gore
Hier hebben we het titelnummer van het album, '' Gore ''. Dit is een van de meer complexe nummers, die enkele van Chino's meest extreme vocalen op het album bevat, met het einde misschien wel het meest huiveringwekkende op Gore . De lage bassen op dit nummer zijn ook ongelooflijk, met bassist Sergio Vega die zich echt opsluit. Ik ben een grote Sergio-fan, helemaal terug van zijn tijd in de post-hardcore band Quicksand.
Een ander Abe-opvallend drumnummer op dit punt, dat gemakkelijk alle veranderingen vastlegt. De langzame uitputting van het ploeteren aan het einde is gewoon episch en laat de zwaardere kant van Deftones zien.
Phantom Bride
'' Phantom Bride '' is weer een hoogtepuntnummer, op een album vol stellair materiaal. Hier is zonder twijfel een van de zachtste nummers op het album, maar zit nog steeds boordevol kracht. Chino's smachtende zang past perfect bij de etherische klanken van dit nummer, en samen zweven hij en de band op magische wijze door de speakers, reikend en zwevend door prachtige hoge tonen.
Een andere traktatie op dit nummer zijn de gastgitaarsolo's van Jerry Cantrell, bekend van Alice In Chains. De noten zijn absoluut geweldig en geven een gevoel dat het nummer absoluut voltooit. Uitstekend.
'' Fantoombruid '' Video
Rubicon
'' Rubicon '' lijkt zich snel te ontwikkelen tot een favoriet bij fans en het is gemakkelijk in te zien waarom. Weer een pakkend, krachtig refrein hier, en het doet geweldig werk als dichterbij met zijn positieve vibe-ding dat Deftones zo goed doet. Ondanks bandlid Stephen Carpenters niet tevreden met het schrijfproces dat ten tijde van de release in de media te zien was, lijkt de band net als altijd opgesloten in Gore .
Deftones Live
Gedachten over Gore
De voortgang van Deftones is geweldig en is iets waar ik graag deel van uitmaak. De band herhaalt nooit een album en evolueert altijd naar nieuwe gebieden. Gore wijkt hier niet van af. Gore is een ongelooflijk diep en complex album en zal nieuwe fans en oud materiaal geven om vast te pakken en te ontleden. Het is een monster van een album en een modern meesterwerk waar je nog lang van zult genieten.
