Michael Oakley is een in het Verenigd Koninkrijk gevestigde synthwave-artiest die is geïnspireerd om muziek te maken om zichzelf te uiten en om zijn gepassioneerde liefde voor de synth-doordrenkte geluiden van de jaren 80 te delen. Die passie combineert hij met door en door moderne productiewaarden om een uniek geluid te creëren. In een interview vertelde Michael me over zijn start in de muziek, hoe hij nieuwe muziek maakt en vertelde hij over zijn aankomende album getiteld Introspect .
Interview met Michael Oakley
Karl Magi: Wat wekte voor het eerst je interesse in het maken van muziek?
Michael Oakley: Eerlijk gezegd wordt mijn vroegste muzikale herinnering geboeid door Michael Jackson als zanger en artiest. Ik verkleedde me als kind met de hoed en de outfit en probeerde te dansen zoals hij (zonder succes). Wat betreft het maken van muziek was het ongetwijfeld om voor het eerst Depeche Mode's Enjoy The Silence te horen. Dat is voor mij de beste synthpopplaat ooit gemaakt. Zozeer zelfs dat ik een tatoeage heb van de zwarte roos van de hoes op mijn arm. New Order en The Pet Shop Boys versterkten mijn liefde voor synth-pop en ik heb mijn ouders lastig gevallen om een Roland XP10 multitimbrale synthesizer voor me te kopen die ik op een oude waardeloze Pentium 2-pc heb aangesloten met een gekraakte versie van Cubase om op te nemen . Dat waren echt de dagen dat je een heel eind moest komen.
KM: Hoe en waarom raakte je geïnteresseerd in synthwave-muziek?
MO: Mijn initiatie in synthwave was Betamaxx. Ik hoorde zijn remix van Tangerine Dream's Love On A Real Train op een dag op een totale toevalstreffer en daaruit ontdekte ik FM-84 en The Midnight, wat een openbaring voor mij was. Ik was teleurgesteld geraakt in de richting van de reguliere muziek en had jarenlang niet het gevoel dat er plaats was voor iemand zoals ik die het soort muziek maakte dat ik maak. Als zodanig ben ik een paar jaar gestopt met schrijven. Toen ik me realiseerde dat er een groeiende scène was die van alles houdt en de jaren 80 omarmt, verdiepte ik me daarin.
Vlak voordat ik de synthwave-scene ontdekte, begon ik opnieuw te schrijven na een pijnlijke breuk. Het was eigenlijk alleen bedoeld als een soort louterende vorm van therapie voor mij en het was niet de bedoeling dat iemand anders het zou horen, maar na aanmoediging van vrienden nam ik de kans om mijn nummer Rabbit In The Headlights naar NewRetroWave te sturen. Dit bracht me op een prachtige reis die ik nog steeds doormaak!
KM: Welke artiesten vond je inspirerend en waarom?
MO: Mijn grootste inspiratiebronnen zijn een mix van oud en nieuw: Pet Shop Boys, Tears For Fears, New Order, Depeche Mode, Italo Disco, The Midnight, FM-84, Washed Out, Nina, The New Division, Phil Collins, Duett en Peter Gabriel. Zulke mensen hebben me echt geïnspireerd en zoals je waarschijnlijk aan die lijst kunt zien, komen ze uit de jaren 80 of hebben ze een soort jaren 80-geluid. Van alle decennia muziek ontdekte ik dat de jaren '80 het meest bij me resoneerden. Het heeft een echt emotioneel, warm en vaag geluid en ik heb ook het gevoel dat dat het decennium was waarin muzikaliteit, technologie en opname op zijn hoogtepunt waren. Synthesizers waren een nieuwe wereld om te verkennen en ze werden ook betaalbaar voor muzikanten. Het is zeker het decennium dat het de meeste nostalgie voor mij oproept en het is geen verrassing dat het blijft herleven.
KM: Vertel me iets over het proces van het maken van nieuwe muziek en hoe het voor jou werkt.
MO: Eerlijk gezegd schrijf ik alleen als ik het gevoel heb dat ik iets te zeggen heb. Michael Oakley is mijn verhaal en alle liedjes zijn waargebeurde verhalen over mij en mijn leven. Dus als ik ga zitten om te schrijven, is dat voor mij een heel emotioneel proces. Ik vind het leuk om te beginnen met het vinden van ongeveer 10 of 12 geluiden / patches die sonisch goed samenwerken, zodat ik het juiste kleurenpalet heb. Ik speel dan wat met akkoorden en melodie-riffs om iets aan de praat te krijgen en dan komen de dingen hopelijk samen. Soms maak ik een volledige demo en schrap ik het omdat het qua akkoord / melodie voor mij niet het doel raakt, maar ik zal het project behouden en beginnen met componeren vanuit dat palet aan geluiden omdat ik de geluiden binnen het project echt ken Goed samen.
Bij het componeren ben ik op zoek naar iets dat me raakt en ook boeit. Als ik die goede plek vind, dan is dat het moment dat het nummer tot leven komt en ik ren ermee. Ik word er obsessief mee totdat het klaar is. Ik neem ook graag de tijd voor liedjes en het kan maanden duren om één nummer af te maken, omdat obsessie met mijn idee van perfectie me ertoe aanzet om te blijven streven naar die hoogste maatstaf.
KM: Vertel me meer over het Introspect- project?
MO: Kort na de release van Californië begon ik mentaal de regie van Introspect voor te bereiden. Het draait allemaal om mijn leven in Glasgow. Er zijn thema's als verlies, vasthouden aan het verleden, wegrennen van je verleden en je plaats in deze wereld vinden. Het gaat erom niet naar je intuïtie te luisteren en daardoor je eigen ergste vijand te worden. Het gaat over de dagelijkse strijd om je hoogste, authentieke zelf te zijn. Er zijn veel dingen aan de hand, maar over het algemeen is het een heel eerlijke meditatie over mijn leven tot nu toe.
Introspect wordt ook mijn eerste release met NewRetroWave, wat erg spannend is. Toen ik het begon te schrijven, werd ik benaderd door Ollie Wride van FM-84 om mogelijk te helpen werken aan zijn soloalbum. Ik greep de kans om dat te doen en vroeg of we misschien talenten konden uitwisselen. Ik zou helpen zijn album te mixen / produceren en er in elk stadium voor hem zijn om te helpen wat hij deed. In ruil daarvoor was Ollie een onschatbaar klankbord en co-piloot voor mijn demo-ideeën.
Terugkijkend waren sommige van de keren dat we over lyrische ideeën spraken een soort therapiesessie. Ik legde uit wat ik probeerde te zeggen en hij nam wat ik had gezegd en alle songteksten die ik aanvankelijk had geschreven en maakte het gewoon veel beter. Hij heeft me geholpen mijn verhaal op dit album te vertellen. Ollie is zonder twijfel een van de beste schrijvers / componisten in de scene. Door deze samenwerking zijn we goede vrienden geworden en ik had het voorrecht om een podium met hem te delen toen ik in oktober FM-84 in Toronto ondersteunde.
KM: Wat is jouw mening over de stand van synthwave-muziek in het VK?
MO: Dat is een interessante vraag, omdat het de afgelopen jaren enorm is gegroeid. Ik denk dat ik voor mij naar de synthwave-scene kijk in de wereld, in plaats van lokaal of per regio. Er zijn zoveel nieuwe artiesten opgekomen en dat is geweldig. Synthwave lijkt nu vertakt te zijn in verschillende subgenres zoals popwave (vocal based stuff) en darkwave. Dit helpt om de verschillende tinten van geluiden in zijn eigen categorie te ontcijferen, maar voor mij zou ik graag meer diversiteit in de scene willen zien.
Er is veel muziek die dezelfde formule en hetzelfde geluid volgt. Ik heb het gevoel dat synthwave een nieuwe manier is om synthpop te zeggen. Het klinkt echt jaren 80 maar heeft moderne poets- en productietechnieken om het fris te laten klinken. Er komen steeds meer producenten van hogere kwaliteit op het toneel om de productiewaarden te helpen verhogen, waardoor het concurrerender wordt voor de reguliere namen op het toneel.
KM: Waar zou je je muziek in de toekomst naartoe willen brengen?
MO: Ik heb eerlijk gezegd niet zo ver vooruit gedacht, maar ik kan mezelf zeker zien samenwerken / remixen / werken met andere mensen na de release van Introspect. Toen ik de kans kreeg om met Ollie Wride te werken, was dit het juiste moment voor mij omdat ik uit mijn comfortzones wilde komen die zich hadden ontwikkeld tijdens het opnemen van Californië . Ik wilde Californië deel twee niet schrijven. Het was belangrijk voor mij om een nieuw territorium in mijn geluid in kaart te brengen en iets nieuws te pushen. Nu ik klaar ben met Introspect, moet ik nu manieren vinden om uit de nieuwe comfortzones te komen en opnieuw pushen om een fris geluid voor mijn volgende album te vinden. Ik voel me graag uitgedaagd.
KM: Hoe breng je jezelf creatief tot leven?
MO: Luisteren naar nieuwe muziek is erg belangrijk. Daar komt veel van mijn inspiratie vandaan. Het komt ook door samen te werken met andere mensen. Zelfs als je niet het hoofdidee geeft en helpt bij het produceren / remixen, krijg je de kans om nieuwe ideeën te openen zonder de initiële druk om met het gouden idee te komen dat het veroorzaakt. Een pauze nemen van het doen van alle muziek is ook erg nuttig om je de wens te geven om terug in de stoel te willen gaan en het te doen. Zoek een nieuwe geluidsbron: als u gewend bent analoge geluiden te gebruiken, stop dan en begin met het gebruik van digitale of DX-achtige geluiden om uw zintuigen te openen.
