Dit is een vrij eenvoudig solo fingerstyle gitaararrangement van het Schotse volkslied dat in de volksmond bekend staat als 'Ye Banks and Braes' of zelfs 'Ye Banks en Braes o' Bonnie Doon '. In feite is de echte naam "The Banks o 'Doon", maar niemand lijkt het ooit zo te noemen.
De video bevat de partituur (standaardnotatie en gitaartabulatuur) regel voor regel in tijd met de audiotrack. Het is opgenomen in 1080 HD-breedbeeld, dus als je van plan bent om mee te lezen en mee te spelen met het nummer op je gitaar, kies dan voor de hoogste kwaliteit videoweergave om ervoor te zorgen dat de score leesbaar is. De instelling van de videokwaliteit is de tandwielvormige knop in de rechterbenedenhoek van het scherm. Het wordt zichtbaar nadat je op play hebt geklikt.
Anders kun je gewoon naar de video luisteren en de volledige score eronder volgen. Het is precies dezelfde score als in de video. Vergroot het scherm indien nodig om de noten en notenbalk of tab duidelijker te zien door ergens op de partituur te klikken.
Ye Banks and Braes
The Banks o 'Doon (Ye Banks and Braes)
Ye Banks and Braes PDF
Klik om een gratis PDF-bestand met deze partituur van Ye Banks and Braes te downloaden voor offline bekijken en afdrukken.
Aanbevolen literatuur
The Scottish Guitar: 40 Scottish Tunes for Fingerstyle GuitarAls je dieper in de Schotse volksmuziek voor gitaar wilt duiken, raad ik The Scottish Guitar: 40 Scottish Tunes For Fingerstyle Guitar van Rob McKillop ten zeerste aan - een boek dat ik vaak heb gebruikt voor het lesgeven in fingerstyle gitaar. Een paar van de veertig stukken in het boek zijn in DADGAD-stemming - een erg 'folky' en resonant klinkende stemming, die gemakkelijk en lonend is om te leren en te spelen.
Rob staat in Schotse folkgitaarkringen bekend als een geweldige speler en leraar, en dit zijn arrangementen van hoge kwaliteit met goed gekozen Schotse volksgitaarmuziek. De bijbehorende cd van het boek houdt je goed als je de partituur niet goed kunt lezen.
Nu kopenAantekeningen voor leerlingen
Het nummer is in dit arrangement in de toonsoort C majeur. De akkoorden zijn C, F, G en A mineur, en het lied blijft meestal in de eerste positie van de gitaar, met uitzondering van een 3e positie F majeur akkoord in maat 23. Melodienoten worden weergegeven in de notatie met naar boven wijzende stelen, terwijl bas- en innerlijke harmonienoten allemaal naar beneden wijzende stelen hebben.
Benadruk de melodie een beetje om deze uit de bas en harmonie te halen. Aangezien het van oorsprong een vocale melodie is, probeer het dan te spelen met een 'zingende' stijl, en voel je vrij om het te verfraaien met sierlijke noten, slides, hammer-ons, pull-offs, enz. Alles wat je denkt te passen bij de stijl is goed.
Je kunt het ook vereenvoudigen als de huidige versie technisch een beetje buiten je bereik ligt. Concentreer u op het correct spelen van de melodie en mis indien nodig enkele innerlijke harmonienoten. Als je een andere basnoot moet kiezen dan wat in de partituur wordt weergegeven, zorg er dan voor dat deze hetzelfde is als de grondtoon van het akkoord. De grondtoon van een akkoord is de noot waarnaar het is vernoemd. Dus als het akkoord C is, is de grondtoon van het akkoord de noot C (alle C-noten in een C-majeurakkoord zijn wortels). De grondtoon is altijd de veiligste noot om als basnoot te gebruiken, omdat het de meest stabiele klank is. Andere akkoordtonen zijn minder stabiel maar kunnen ook interessanter zijn om te gebruiken. Laat je oren de uiteindelijke rechter zijn.
Over het lied
De tekst is een gedicht van Robert Burns, gepubliceerd in 1791. Het vertelt over een jonge vrouw die aan de oevers van de rivier de Doon in Ayrshire loopt (geboorteplaats van Burns) en klaagt over een verloren liefde. Burns bewerkte zijn reeds bestaande gedicht zodat het bij de melodie paste toen hij het hoorde.
Wie de melodie heeft gecomponeerd, is onzeker en er zijn drie huidige theorieën over de oorsprong ervan.
- Het werd gecomponeerd door James Miller, een klerk uit Edinburgh, aan wie werd gesuggereerd dat als hij alleen op de zwarte noten van een toetsenbordinstrument speelde, alles wat naar voren kwam als een Schots volksliedje zou klinken. Hij probeerde het en dat was het gelukkige resultaat. De reden dat dit werkt (hoewel meestal niet zo goed) is dat de zwarte toetsen van een toetsinstrument een pentatonische toonladder vormen, en veel Schotse volksmuziek is hierop gebaseerd.
- Het is gecomponeerd door Neil Gow, een beroemde 18e-eeuwse Schotse violist. Het verschijnt in zijn publicatie uit 1794 onder een andere naam: The Caledonian Hunt's Delight.
- Het is ontstaan in Engeland en werd geleidelijk 'Schots' met de toevoeging van enkele typisch Schotse ritmische effecten. Nadat het gedicht van Burns was toegevoegd, werd het enorm populair en beroemd in heel Europa als een typisch Schots lied. Het is begrijpelijk dat dit de minst populaire theorie in Schotland is, omdat niemand daar graag denkt dat een van de beroemdste melodieën van Schotland eigenlijk Engels is.
Maak uw eigen Fingerstyle-arrangementen in deze stijl
U kunt deze stijl als model gebruiken om uw eigen vingerstijlarrangementen te maken. Lees mijn artikel over Spinditty om te leren hoe je het stap voor stap moet doen. In feite houdt het in dat je begint met de melodie van een eenvoudig nummer en vervolgens de akkoorden en bas toevoegt. Het ritme komt van het opvullen van de ruimtes tussen de melodienoten door achtereenvolgens de innerlijke akkoordtonen van elk akkoord te arpeggiëren (plukken). Dit zorgt voor een vloeiend ritmisch effect gedurende het hele nummer.
De volgende zijn gemaakt in dezelfde stijl Ze zijn ook allemaal in hetzelfde formaat, zoals Ye Banks and Braes met partituren geschreven in gitaar tablatuur en standaard notatie en met audio demo track.
The Mist-Covered Mountains of Home - A Beautiful Scottish Air
Scarborough Fair - Het bekende Engelse volksliedje
