Droid Bishop is een in de VS gevestigde synthwave-producent. Hij zegt dat zijn muziek 'de droom van de jaren 80 combineert met een futuristische soundscape' en een 'unieke visie op de wereld van synthwave' brengt. In een interview per e-mail vertelt hij me over zijn passie voor het maken van muziek, hoe hij creëert en hoe hij zijn creatieve batterijen oplaadt.
Interview met Droid Bishop
Karl Magi: Hoe ben je voor het eerst geïnteresseerd geraakt in het maken van muziek?
Droid Bishop: Ik kom uit een lange rij professionele muzikanten, dus ik werd van jongs af aan blootgesteld aan veel instrumenten en melodische geluiden. Ik begon gitaar te spelen toen ik zeven was, maar besloot op mijn veertiende om van mijn leven muziek te maken.
KM: Waar gaat het over synth / retrowave dat je ertoe heeft aangezet om het te maken?
DB: Ik ben dol op retro-esthetiek uit de jaren '70 / '80 en de bijna absurde technologische verbeeldingskracht en ambitie die mensen in die tijd hadden. Voor mij belichamen de geluiden van drummachines en synthesizers echt de futuristische visie van die tijd. Synthwave / retrowave heeft me mee op reis genomen naar de onmogelijke droomlandschappen van ruimte en tijd.
KM: Wie zijn de artiesten die grote invloed op je hebben gehad en waarom hebben ze die impact gehad?
DB: Een paar van mijn all-time invloeden zijn Metallica, Queen, Michael Jackson, Django Reinhardt, Debussy, Steely Dan, Daft Punk, Pink Floyd en Van Halen. Het belangrijkste van deze artiesten is dat ze niet als iemand anders klinken dan zichzelf. Je weet meteen dat het een van hun nummers op de radio is. Metallica, vooral Master of Puppets, veranderde mijn leven en inspireerde me om muziek te maken die grenzen verlegde, maar ook een grote voldoening gaf aan de menselijke ziel.
Ik had een vergelijkbare ervaring met het openen van mijn ogen toen ik enkele jaren later synthwave ontdekte. Artiesten als Powerglove, Tommy 86, Lazerhawk, MN84 en Com Truise gaven me een nieuw muzikaal gevoel van verwondering. Ik wist dat ik me wilde verdiepen in het creëren van deze zoete geluiden uit de tijdcircuits.
Ik ben ook enorm beïnvloed door filmcomponisten als John Williams, Michael Kamen, James Horner etc; en meer op synthesizer gebaseerde componisten zoals John Carpenter en Tangerine Dream. Ze zijn allemaal meesters in escapisme.
KM: Vertel me meer over het (de) proces (sen) dat je doorloopt terwijl je nieuwe muziek maakt.
DB: Ik heb niet echt één proces of formule voor het maken van nieuwe muziek. Een van mijn vele uitgangspunten zou kunnen zijn om een geweldig synthesizergeluid te vinden dat interesse wekt van een enkele noot. Dan speel ik meestal met wat akkoordpatronen en ritmes totdat er iets goeds in mij voelt. Ik begin, blijf en eindig altijd met het idee: "Als dit niet geweldig klinkt voor jou, verwacht dan niet dat het geweldig klinkt voor iemand anders".
Ik geloof echt dat als je niet iets creëert om de menselijke ervaring krachtig te verbeteren, je alleen maar ruis toevoegt en sonische ruimte inneemt in de wereld. Ik bereik dit misschien niet altijd zelf, maar ik probeer eerlijk gezegd iets magisch te maken elke keer dat ik een muziekstuk maak.
KM: Aan welke projecten werk je momenteel?
DB: Ik ben bezig met het afronden van mijn tweede volledige album dat deze zomer uitkomt. Het heeft ongeveer anderhalf jaar geduurd waarin ik ongeveer 25 nummers heb geschreven / opgenomen die ik uiteindelijk heb teruggebracht tot 12 of zo. Ik ben altijd bezig met remixen voor andere artiesten en ik ben ook bezig met componeren voor een korte film die dit jaar uitkomt.
KM: Waar wil je je muziek in de toekomst naartoe brengen?
DB: Ik wil Droid Bishop zover brengen als het universum toelaat. De wereld rond kunnen toeren en muziek maken die eerlijk is vanuit mijn hart, is een van de belangrijkste doelen in mijn leven. Ik heb grote visies op live-podiumproducties en zou graag een show willen uitvoeren met een soort orkest. Ik wil ook componeren voor films en / of andere verhalen vertellen.
KM: Wat is jouw mening over de huidige staat van de synthwave-scene?
DB: Ik denk dat dat een moeilijke vraag is. Ik werd erg verliefd op de synthwave-scene en -cultuur, dus ik begrijp waarom het veel mensen trekt. Ik ben trots op de muziek die ik en vele anderen maken, dus ik wil dat deze wordt gerespecteerd en in zoveel mogelijk oren wordt geduwd. Dat gezegd hebbende, ik denk dat er te veel muziek en te veel artiesten zijn. Ik bedoel dat voor elke muziekscene / genre.
Er zijn geen poortwachters meer, dus iedereen kan muziek uitbrengen. Hebben we echt 1tien van dezelfde klinkende band / artiest nodig? We hebben geen 100 meer nodig "Ja, dat is best goed. Ik denk dat ik dit leuk vind" nummers. We hebben "Holy shit! Dit is het beste wat ik ooit heb gehoord en ik moet gaan zitten" liedjes. Ik denk gewoon niet dat veel mensen bereid zijn de grenzen te verleggen van wat echt geweldig is. We zitten vast in gevaarlijke dagen waarin "middelmatig, gemiddeld en goed" nu als excellentie is geaccepteerd. Zoals ik al eerder zei, ik kan niet zeggen dat ik geweldig, goed, slecht of vreselijk ben, maar ik kan wel zeggen dat ik er oprecht naar streef om krachtige en ontroerende muziek te maken.
KM: Hoe laad je je creatieve batterijen op?
DB: Het proces van het maken van elke vorm van kunst kan erg creatief en emotioneel uitputtend zijn. Ik ga in deze tijden door veel pieken en dalen, dus het is belangrijk voor mij om af en toe een stap terug te doen om kracht en perspectief te herwinnen. Soms helpt het om een stapje terug te doen. Ik maak graag lange wandelingen als ik het gevoel heb dat ik een lied doodgeslagen heb en het ene of het andere probleem niet lijkt op te lossen. Meestal ben ik na ongeveer 20 minuten lopen tot een nieuwe oplossing gekomen en kan ik met een frisse benadering terugkeren naar het lab. Ik speel ook veel FIFA.
