Gitaartabulatuur, ook bekend als gitaartab of, eenvoudigweg, tabbladen is een aloude methode om aan te geven waar de vereiste noten op de gitaar te vinden zijn voor een bepaald muziekstuk. Dat is het in een notendop. Het verschilt nogal van standaard muzieknotatie in de manier waarop het informatie overbrengt.
Standaardnotatie vertelt u wat de noten zijn, wanneer u ze moet spelen en hoe lang ze meegaan, maar vertelt u meestal niet waar u ze kunt vinden. Dat is iets dat je langzaam maar zeker moet leren terwijl je de noten van de gitaar toets leert.
Het tabblad Gitaar daarentegen (in de meest elementaire en meest voorkomende vorm) vertelt je waar je de noten kunt vinden, maar niet wanneer je ze moet spelen of hoe lang ze duren. Dat moet je al weten door te weten hoe het nummer klinkt.
De zes lijnen van het onderstaande tabdiagram vertegenwoordigen de zes snaren van de gitaar, met de laagste toon (dikste snaar) onderaan. De nummers op de lijnen geven aan bij welke fret de aangegeven snaar moet worden ingedrukt om de vereiste noot te spelen.
Tabblad Basic
Je leest en speelt die nummers / frets van links naar rechts en speelt op tijd. In het geval van de meeste gitaartabs vereist het spelen in de tijd dat je al weet hoe de muziek klinkt en dat je er voldoende bekend mee bent om de juiste nootlengtes uit het geheugen te spelen (zoals je doet bij fluiten of zingen).
De afstand tussen de cijfers kan een idee geven over hoe lang de noten duren en ook wanneer ze moeten worden gespeeld. In het bovenstaande voorbeeld ziet u dat er in elke maat vier evenredig verdeelde nummers zijn, behalve de laatste, wat suggereert dat er in dit nummer vier beats op de maat staan en dat de noten op elke tel worden gespeeld - elke noot duurt één tel . Misschien herkent u de melodie zelfs door dat te doen. Zo ja, dan kunt u uw geheugen gebruiken om ook de noten van de laatste maat in de tijd te spelen. U kunt echter niet op spatiëring vertrouwen om u te helpen, vooral in handgeschreven tabulatuur.
Tabnotatieprogramma's
Er zijn muzieknotatieprogramma's die tabbladen kunnen produceren met meer informatie dan te vinden is op het basistabblad. Het onderstaande voorbeeld is hetzelfde als hierboven, maar met meer informatie; de belangrijkste toevoeging zijn de verticale lijnen onder de cijfers. Deze vertegenwoordigen nootduur zoals gebruikt in standaardnotatie. Voor degenen die de duur van noten begrijpen, vertegenwoordigt de enkele verticale lijn een kwartnoot, de laatste maat bevat een gestippelde kwartnoot plus een achtste noot en tenslotte een halve noot. Voor degenen die niet weten wat een kwart of halve noot is (maar wel willen weten), zie de link naar mijn 'noot duur en timing in tabulatuur' hub aan het einde van deze.
Andere hierboven opgenomen info zijn zaken als maatsoort, tempo, maatnummers en de open snaarnamen. De namen van de snaren zijn niet echt belangrijk, tenzij het nummer een niet-standaard (gewijzigde) stemming vereist. Anders wordt altijd uitgegaan van de standaard stemming, EADGBE.
Als je de melodie in de voorbeelden kent, dan zou je die moeten kunnen herkennen door de noten op tijd te spelen. Het is de eerste zin van Ode to Joy uit Beethovens 9e symfonie. Als je het niet herkent na het spelen, dan betekent dit dat je het ofwel niet weet om mee te beginnen (maar nu een deuntje speelt dat je nog nooit eerder hebt gehoord) of dat je het deuntje wel kent maar het kunt ' herken het niet omdat je het niet goed doet.
Tabblad Ascii
Dit is een tabblad dat is gemaakt met ASCII- teksttekens. Het is het type tabblad dat overal op internet te zien is, omdat het heel gemakkelijk is om op elke computer te maken en online te plaatsen of te verzenden. Het zijn gewoon eenvoudige teksttekens die een lettertype zoals New Courier gebruiken om een gelijkmatige afstand te garanderen. Het is de meest basale vorm van tabbladen en ook de minst betrouwbare beoordeling door het gebrek aan nauwkeurigheid van veel online tabbladen. Notatieprogramma's bieden het echter meestal als een optie en kunnen meer informatie bevatten, zoals nootlengtes weergegeven door letters ( W = hele noot, H = halve noot, Q = kwartnoot en E = achtste noot).
Als de nootduur is inbegrepen, komt de gitaar tab een stuk dichter bij de standaardnotatie. Het betekent dat het, net als standaardnotatie, mogelijk is om iets te lezen en te spelen dat je nog nooit eerder hebt gehoord. Standaardnotatie heeft daar echter nog steeds de voorsprong, omdat het gemakkelijker complexe melodieën met meerdere regels kan weergeven. Het tabblad Gitaar kan dat niet zo goed aan. Hoe complexer de muziek, hoe minder geschikt het tabblad is om de verschillende melodische strengen te scheiden.
Natuurlijk is er een manier om de meeste tekortkomingen van de gitaartab te omzeilen, evenals enkele van de standaardnotaties. Gebruik beide systemen samen!
Akkoorden
Akkoorden op het tabblad Gitaar worden weergegeven als verticaal gestapelde cijfers, wat aangeeft dat alle noten tegelijkertijd moeten worden gespeeld. Dit wordt meestal gebruikt voor solo-arrangementen waar melodische lijnen en akkoorden worden afgewisseld. Voor algemeen akkoordspel waarbij de akkoordvorm en de aanslagpatronen niet vaststaan maar aan de artiest worden overgelaten, is het tabblad niet zo handig. Eenvoudige akkoordbladen, waarbij de akkoordnaam boven het juiste woord van de tekst wordt geplaatst, zijn veel beter geschikt voor die stijl.
Hier is een voorbeeld van een gitaartabblad met zowel akkoorden als melodische frasen met één regel.
Auld Lang Syne
Meer tekens en symbolen
Net als muzieknotatie, heeft gitaar tabulatuur veel tekens en symbolen die aanwijzingen geven over hoe de noten gespeeld moeten worden. Sommige zijn uniek voor het tabblad gitaar, terwijl andere zijn overgenomen uit de standaardnotatie. Sommige zijn te zien in het vorige voorbeeld van Auld Lang Syne, zoals de naar boven wijzende pijlen, die neerwaartse tokkels aangeven (dwz van lage snaren naar hogere tonen) . Daarom wijst de pijl naar boven, wat neerkomt op een stijgende toonhoogte door de snaren.
Een gebogen lijn die twee noten van verschillende toonhoogte met elkaar verbindt, wordt in standaardnotatie een smet genoemd, en in gitaarmuziek wordt dit meestal bereikt door de technieken van hammer on (als oplopend in toonhoogte) of pull-off (als aflopend in toonhoogte).
Een ander veelvoorkomend en belangrijk teken (afwezig in de standaardnotatie) is het teken dat stringbochten aangeeft, aangegeven door een kleine, gebogen, naar boven wijzende pijl.
Voor fingerstyle-spelers zijn er twee gebruikelijke conventies om de duim en drie vingers van je 'plukhand' aan te geven (in tegenstelling tot je 'frettinghand'). Een daarvan is afkomstig van Spaanse en klassieke gitaar. Het gebruikt afkortingen van Spaanse woorden voor de vingers:
p = duim (pulgar), i = wijsvinger, m = midden en a = ringvinger (ringvormig)
De andere is meestal alleen te vinden op het tabblad gitaar.
T = duim, i = index, m = midden en r = ring
Er zijn veel andere borden, maar helaas is er geen standaard. dus verschillende uitgevers / programma's van tab gebruiken vaak verschillende tekens van elkaar. Ze zijn echter meestal niet zo verschillend. Sommige zijn precies zoals gebruikt in standaard muzieknotatie, terwijl andere meestal vanzelfsprekend zijn.
Tab v standaardnotatie
Standaardnotatie is universeel; tabblad kan alleen worden begrepen door gitaristen.
Standaard notatie duurt vele maanden of zelfs jaren om te leren; tabblad is vanzelfsprekend en kan vrijwel direct worden geleerd.
Tabblad geeft vingerinformatie ; standaard notatie geeft muzikale informatie. Een goede standaardnotatielezer kan de muziek in een oogopslag goed begrijpen door de contouren van de melodische lijnen en de arrangementen van akkoorden te zien. Het is visueel veel betekenisvoller dan het aantal cijfers op het tabblad.
Tab is perfect voor gewijzigde stemmingen. Standaardnotatie-lezers gaan meestal verloren als het gaat om het lezen van een muziekstuk in een gewijzigde gitaarstemming zoals DADGAD of open G, enz. De meeste noten zijn niet meer waar ze waren en moeten voor elke stemming opnieuw worden geleerd. Veranderde stemming is voor tablezers geen enkel probleem, aangezien de vingerzetting automatisch de vereiste fret aangeeft, ongeacht hoe de gitaar is gestemd.
Zoals je kunt zien, hebben voor gitaarmuziek zowel de gitaartab als de standaardmuzieknotatie voor- en nadelen. Over het algemeen wordt standaardnotatie als superieur beschouwd, aangezien het volledige muzikale informatie biedt die muzikanten van alle overtuigingen begrijpen - niet alleen vingerzettinginstructies voor een specifiek instrument.
Al een paar eeuwen terug, werd alle gitaarmuziek in tabulatuur geschreven. Dit was in een tijd dat de gitaar niet als een serieus instrument werd beschouwd, maar alleen voor eenvoudige muziek die door boeren werd gespeeld. Tab was een gemakkelijke manier voor spelers om de vingerzetting van eenvoudige volksmelodieën te noteren. Dit gold ook voor andere instrumenten met frets, zoals de luit.
In het 16e-eeuwse Spanje trok een nauw, maar verfijnder familielid van de gitaar, de vihuela genaamd, de aandacht van serieuze klassieke componisten die meer geavanceerde vihuela-muziek begonnen te schrijven met behulp van standaardnotatie. Door verbeteringen in het gitaarontwerp konden vihuela- en luitmuziek worden getranscribeerd voor gitaar en werden originele en steeds complexere gitaarcomposities mogelijk gemaakt, ook met behulp van standaardnotatie. Tab stond vanaf dat moment buitenspel en begon pas een beperkte comeback te maken met de komst van stalen snaargitaren en patroongebaseerde gitaarleersystemen zoals beweegbare akkoordvormen en schaalvingerpatronen, waarvoor tab geschikt was.
Het was echter internet dat echt de weg vrijmaakte voor tab om een serieuze comeback te maken. Zoals hierboven weergegeven, kan het tabblad gemakkelijk door iedereen op elke computer in ascii-vorm worden geschreven. Standaardnotatie vereist daarentegen speciale notatiesoftware, plus een grondige kennis van het standaardnotatiesysteem.
Zowel gitaartabulatuur als standaard muzieknotatie hebben hun plaats in moderne gitaarmuziek, en ik zou elke gitarist willen aanmoedigen om bekend te zijn met beide systemen.
Voor meer informatie over hoe noottimings en -duren kunnen worden opgenomen in de gitaartabulatuur, bezoek mijn les: Gitaartabulatuur - timing en nootduur.
Als je meer wilt weten over de standaard muzieknotatie voor gitaar, lees dan mijn tutorial-artikelen over de standaardnotatie door op Standard Music Notation Tutorial for Guitarists te klikken.
