GRIMGOTTS, "DRAGONS OF THE AGES" ALBUM RECENSIE

Grimgotts, "Dragons of the Ages"

Stijl: Symfonisch / Klassiek Power Metal

Stormspell Records, 2019

11 tracks / looptijd: 48:51

Toen ik Grimgotts 'vorige album, Lions of the Sea, voor deze site in 2017 bekeek, werd ik in eerste instantie afgeschrikt door het hype-blad van hun platenlabel, dat de Britse band vergeleek met hun landgenoten in DragonForce en hen Harry noemde Op Potter geïnspireerde symfonische power metal. Ik kan DragonForce niet uitstaan en ik ben ook niet in de Potter-sage, dus op basis van die beschrijvingen verwachtte ik dat Grimgotts een cartoonesk, met suiker bedekt kaasfeest van de hoogste orde zou zijn. Ik werd echter aangenaam verrast door Lions, wat een behoorlijk nette plaat bleek te zijn van een gladde maar krachtige harmonische zwaarte, gericht op fans van Blind Guardian, Rhapsody of Fire, Labyrinth en dergelijke. (Het blijkt ook dat de Harry Potter-invalshoek van de band overdreven overdreven was in dat hype-blad - blijkbaar brachten ze slechts één Potter-gerelateerde single uit in het begin van hun carrière, en de band geeft nu zelf toe dat het "verschrikkelijk" was.)

Grimgotts heeft onlangs contact met me opgenomen om hun tweede volledige album, Dragons of the Ages, te bekijken, dat op het punt staat te worden uitgebracht door de echte metal-specialisten bij Stormspell Records. In hun e-mail vermeldden ze dat ze zelfs bij het maken van hun nieuwe materiaal rekening hadden gehouden met mijn suggestie om "zware dingen een beetje op te krikken", dus natuurlijk moest ik Dragons even luisteren om erachter te komen hoe Grimgotts was gevorderd. .

De liedjes...

Het eerste dat me opviel aan Dragons was hoe alles groter klonk - van de indrukwekkende, spot-on albumproductie en geluidskwaliteit tot de uitvoeringen en de algehele muzikale intensiteit. Kortom, Grimgotts heeft hun spel zeker opgevoerd sinds Lions of the Sea, groots!

Met een coole, kleurrijke albumhoes die eruitziet als een verwijderde scène uit de Aquaman- film, is Dragons of the Ages "een conceptalbum over een oorlog tussen draken, zeedieren en mannen", volgens de e-mail van de band, en is die zich afspeelt in de eigen fictieve wereld van "Vale" van de band. Ik kreeg geen songtekstblad met mijn digitale promo, dus ik kan geen hoofd of staart van de verhaallijn maken, maar gelukkig staat elk nummer op een bewonderenswaardige manier op zichzelf, zodat van het album kan worden genoten zonder iets te weten over het algehele "concept" . "

Dragons of the Ages begint met de filmische, all-man-play-on-ten-oproep om 'War's Come To Our Shores' te bewapenen, met een aantal leuke knapperige riffs en talloze gastvocalisten (waaronder een vrouwelijke) die de lead ondersteunen zanger Andy Barton. De zangeres keert terug op de refreinen van het volgende nummer, "The Last Dragon Warriors", die meekaatst op een mooie snelle power-metal jig. "War At Dawn" begint met een verdomd fijne gitaarversnelling dankzij David Hills, en is tot nu toe misschien wel het zwaarste nummer in het arsenaal van Grimgottts. Er is een leuke Helloween-achtige chug in "The Long Road" en "Turning the Tide" opent met een zwierige synths van keyman Fabio Garau voordat het versnellingen verschuift naar een volledig Manowar-achtig strijdlied. "Take To The Sea" en het tuffende "The Great Shadow" leiden naar de grote finale van het album, het afsluitende nummer "Here Be Dragonlords", een acht en een halve minuut middeleeuws power metal epos vol wendingen, bochten, en verschuivingen die zelfs enkele verrassend overtuigende out-of-left-field death gromt rond het driekwart teken! (Ik kan alleen maar aannemen dat die werden geleverd door een van de vier gastvocalisten die op dit album zijn gecrediteerd, niet door zanger Barton!)

Samenvattend

Dragons of the Ages neemt alle dingen die ik leuk vond aan Lions of the Sea en pompt het op naar de tiende macht. Deze jongens creëren hun eigen werelden om in te spelen terwijl ze hun eigen pad banen door de drukke power-metalzeeën, en als ze vanaf hier blijven groeien en verbeteren, dan is de sky the limit.

Fans van de eerder genoemde Rhapsody of Fire and Blind Guardian, evenals Tobias Sammett's Avantasia, Edguy, en wat de hel, misschien zelfs het Trans-Siberian Orchestra, zouden iets moeten vinden om van te genieten in Grimgotts 'melodieuze merk oorsnoepjes. Luister naar hun officiële Bandcamp- pagina en vertel ze dat ik je heb gestuurd.

Iemand zou Hollywood moeten bellen om deze jongens een optreden te geven met videogames of de soundtrack van de volgende grote budget-epische fantasiefilm. Dragons of the Ages bewijst dat Grimgotts is klaar voor hun close-up!