Baldocaster (David Hill) is een Amerikaanse synthwave-artiest die een mix van inspiratie van verschillende artiesten en muziekstijlen smeedt tot een fris geluid dat de bombastische sfeer van synthwave combineert met zijn eigen unieke gevoel voor melodie en harmonie. In een e-mailinterview vroeg ik hem hoe hij is begonnen, waar hij inspiratie vindt en zijn creatieve proces.
Karl Magi: Wat wekte voor het eerst je interesse in muziek?
David Hill: Toen ik klein was, kwam mijn oom langs, speelde gitaar en banjo en liet me gedachteloos op een mondharmonica spelen (tot grote vreugde van iedereen om me heen, ik weet het zeker.) Uiteindelijk kocht hij een goedkope gitaar om mee te rommelen en het sneeuwde vanaf daar.
KM: Hoe ben je aangetrokken geraakt tot het maken van retro / synthwave-muziek?
DH: Zoals veel mensen hoorde ik de briljante soundtrack van de film Drive en later Hotline Miami en werd ik meteen verliefd op het ongeremde geluid. Even later vond ik een paar van mijn favoriete artiesten die me ertoe brachten het zelf te gaan produceren.
KM: Wie zijn enkele van de artiesten die je inspirerend vindt en waarom?
DH: Voor Moonrise zou ik zeker Daft Punk, Justice, Tangerine Dream, Jean-Michel Jarre en The Human League moeten zeggen. Vooral de French-Touch-jongens zijn altijd diep geworteld in mijn muzikale DNA, maar ik probeer te putten uit veel andere niet-elektronische genres zoals folk, progressieve rock en disco. Pas toen ik de synthwave-artiest Waveshaper ontdekte, besefte ik hoe goed veel van deze externe dingen konden worden gecombineerd met de bombastische synthwave-sfeer op een manier die me echt opwond. Dat is wat me over de rand duwde om het zelf te gaan maken.
KM: Wat is de aanpak die je kiest als het gaat om het maken van nieuwe muziek?
DH: Het begint meestal met een geluid dat me inspireert om een rol te verzinnen, en dan blijf ik rond dat idee bouwen. Bepaalde geluiden op instrumenten dwingen je gewoon om op totaal verschillende manieren te denken of te spelen. Een echte inspiratiemachine voor mij is mijn oude Roland Juno-60 synth. Het is de eerste synthesizer die ik heb en ik zal hem voor altijd bewaren. Dat ding klinkt geweldig, ongeacht hoe u de parameters instelt en het kan zoveel doen.
KM: Vertel me meer over Moonrise . Hoe heb je het album gemaakt?
DH: Ik heb aanvankelijk een paar singles gemaakt voor dit album terwijl ik probeerde een sterke stilistische richting voor mezelf uit te zoeken. Toen ik er eenmaal op was ingespeeld, heb ik mezelf drie maanden opgesloten om dit album te schrijven. Ik luisterde naar veel inspirerende dingen om me in verschillende richtingen te trekken terwijl ik van Pilotpriest en Majeur naar Oliver ging. Er is zelfs een sectie in een van de door Tool geïnspireerde nummers.
KM: Waar zou je je muziek in de toekomst naartoe willen brengen?
DH: Ik wil verder gaan in een interessante mix van genres en gevoelens. Ik wil absoluut nergens aan vastzitten. Het belangrijkste voor mij zijn altijd sterke melodieën, dus daar zal ik niet mee stoppen! Ik zie mezelf een beetje minder ruimtelijk en progressiever worden.
KM: Hoe ververs je jezelf creatief?
DH: Luisteren naar muziek ver weg van wat ik maak, is altijd een must voor mij. Het helpt me om me te concentreren op het belang van melodie in alle muziek, dat en het nemen van gezonde pauzes. Mijn proces kan een beetje inspannend zijn. Ik kan niet echt meerdere nummers tegelijk hebben of het maakt me gek! Ik moet één idee starten, er een paar dagen obsessief mee worden en er dan non-stop over nadenken totdat het klaar is.
