Het album Persona van Specimen 73 is een recreatie 'naar zijn eigen beeld'. van de soundtrack van Atlus ' Persona 5 rollenspel. Hij legt uit dat hij het benaderde 'alsof Atlus me had gevraagd om de nummers te maken voordat ze waren gemaakt'. Ik heb Persona 5 niet persoonlijk gespeeld en ik heb ook niet veel ervaring met de muziek van de serie. Van wat ik heb gelezen, is Persona 5 een spel dat thema's van sociale vervreemding onderzoekt, de maskers die we door de samenleving moeten dragen en hoe we kunnen rebelleren tegen die krachten die ons tot slaaf willen maken en die maskers op ons willen forceren. De harde randen, melancholische momenten en gevoel van donkere spanning die door de remixen van Specimen 73 stromen, lijken goed in staat om de thema's vast te leggen die Persona 5 verkent.
Een van de manieren waarop Specimen 73 erin slaagt het donkere klankpalet te creëren dat hij op dit album gebruikt, is werken met harde, zoemende, grommende synths. De manier waarop agressief hard geluid in de tracks snijdt, voegt een scherpte en een gevoel van vervorming toe aan de muziek en helpt de verontrustende, onevenwichtige gevoelens die de thema's van dit album nodig hebben om de juiste sfeer te creëren, naar huis te brengen.
Contrasterende sensaties en geluiden zijn een ander interessant aspect van de aanpak van Specimen 73. Er zijn warme, opkomende synths die plotseling worden onderbroken door pulsen of uitbarstingen van harder gerand geluid en momenten waarop vloeiende passages worden ondersteund door stotterende drums onder dat zwevende gevoel. Niets voelt rustig of kalm aan, maar er is een gevoel dat er zwaardere krachten aan het werk zijn onder de schijnbaar serene, maskerachtige buitenkant. Het constante gevoel van iets op de loer dat op elk moment kan uitbarsten, doordringt dit Persona- album.
Er zijn ook passages van diep verdriet en melancholie op Persona . Er is een gevoel van rouw over een essentieel deel van onszelf dat we gedwongen worden te verbergen of te verbergen onder de maskers die ons door de wereld zijn opgelegd. Er is een pijn die spreekt van een verlangen naar de vrijheid om de delen van onszelf te uiten die verborgen moeten blijven in de zachte, huilende passages van muziek die bewegen tussen hardere, donkerdere geluiden.
Drums zijn een belangrijk onderdeel van de manier waarop Specimen 73 het gevoel heeft gecreëerd dat het niet goed gaat en onrustig is op Persona . De beats zijn vaak lichtjes gebroken of stotterend en dit geeft het gevoel dat niets is zoals het hoort. Of de drums nu samenwerken met de hardere basgeluiden of tegen de zachtere delen van de muziek in bewegen, het effect is nog steeds het gevoel te creëren dat je je niet volledig kunt settelen of ontspannen.
Nu zal ik de tracks op Persona doornemen die een sterke indruk op me hebben gemaakt en praten over de factoren waardoor ze voor mij werkten.
"Beneath The Mask (Feat. Kaia Kalise)" is een sterk nummer vanwege de manier waarop Specimen 73 spookachtig aanvoelende synths combineert met een pulserende drumbeat en de etherische, kortstondige sfeer van het nummer een aanvulling vormt op de boodschap in de tekst. De stem van Kaia Kalise heeft een spookachtig en zwervend gevoel. Dit is een lied over de maskers die we zijn en de manier waarop die maskers ons vormen en de track heeft een gevoel van mysterie dat bij die woorden past.
Een patroon van herhalende, intense nootclusters opent 'Layer Cake' samen met een beukende bas en metaalachtige synths. De hoofdmelodie zweeft door het nummer en er is een synth met een scherp gevoel dat er donker achter beweegt. De algehele sensatie van deze track is er een van nervositeit en spanning. Alles is hier strak opgewonden en op de rand. De keuzes van verschillende synths die Specimen 73 gebruikt, dragen bij aan dat gevoel en versterken het. Ik hou van de manier waarop dit album stemmingen oproept door de gemaakte instrumentkeuzes.
"Confession" is een nummer met een gebroken zachtheid. De synthmelodie hier is triest en verlangend, gezien vorm en vorm door het langzame tempo van de beat die eronder doorklopt. De drums hebben een huiveringwekkend gevoel en naarmate de donkere, tragische pianomelodie het nummer binnendringt, groeit het gevoel van melancholie. Er was inderdaad het gevoel van een pijnlijke bekentenis over de track en Specimen 73 heeft die emotie goed uitgedrukt in de track.
Er zit een duidelijke hartslag in het ritme van "Planetarium", samen met de verschillende synths die met elkaar verweven zijn en door het nummer stijgen. Er is een contrast tussen lange, uitgebreide zwaaiende zwevende synthesizer en een technologisch gevoel voor de synth-lijn die doorgaat samen met een delicate melodie die wordt gespeeld op een meer toetsenbordachtige synth. Ondanks de zachtheid van dit nummer, hangt er een vage hint van dreiging op de achtergrond.
"Jaldabaoth" wordt gedefinieerd door een stijgende elektrische gitaar, pulserende drums en een stijgende synth-lijn die klimt en draait tussen de pulsen van bas en elektrische gitaar. De norse gitaarmelodie staat in contrast met de soepel stijgende synths op dit nummer en alles stroomt samen om het gevoel van agressie en spanning te produceren dat dit nummer doordringt.
Zelfs zonder de soundtrack van Persona 5 te hebben gehoord of interactie met het spel te hebben gehad, gaf Specimen 73 me een gevoel van duisternis, verdriet en spanning die inherent zijn aan het verhaal. Zijn passie voor dat verhaal is duidelijk in de manier waarop hij deze muziek heeft gemaakt en ik zou graag denken dat ik een klein stukje heb begrepen van wat het is dat hem ertoe dwong Persona te creëren.
