South of Heaven: de voorste albumhoes
Hoe is het album South of Heaven op muzikaal niveau?
In 1988 kwam de Amerikaanse thrash metalband Slayer uit het succes van hun 1986 snelle thrash technische album Reign in Blood. Hun 4 e studioalbum heet South of Heaven en het is een goeie. Het klokt in op iets meer dan 36 minuten lang en het is een beetje langzamer dan het vorige album.
Het zou voor deze band moeilijk worden om op zo'n uitstekende manier te beginnen als in 1986 met het geweldige nummer Angel of Death.
Hoe scoort South of Heaven tussen andere heavy metal-albums die dat jaar zijn uitgebracht?
Het openingsnummer South of Heaven gaat over wat er kan gebeuren in een wereld die erg chaotisch is geworden en mensen elkaar niet lijken te vertrouwen. De lyrische thema's in dit album verschillen echt niet van wat Slayer gedurende hun carrière heeft gedaan. Silent Scream is het volgende nummer in dit album aangezien we in dit nummer een interessante drumlijn horen. De band Children of Bodom zou dit nummer doen als cover op hun album Hatecrew Deathroll uit 2003. South of Heaven is het op één na zwakste album van de vier grote thrash metalbands die dat jaar albums uitbrachten. Ik heb het over Slayer, Metallica, Testament en Megadeth.
Twee andere punten die het vermelden waard zijn ten zuiden van de hemel
Een ding dat ook opvalt en niet is veranderd aan de band, zijn hun beschrijvende en grafische albumhoezen. De albumhoes heeft een skeletkop in het midden met verschillende kleuren op de hoes. Een zwak punt van Slayer in vergelijking met andere thrash metalbands is dat hun solo's te veel focussen op snelheid en zwaar tikken en minder op creativiteit.
Hoewel het album een goede is, kan Slayer nooit met Metallica vergelijken
South of Heaven is misschien nog steeds een beter album dan Megadeth's So Far, So Good So What, maar het mist nog steeds genoeg melodie en creativiteit om Metallica te evenaren. Metallica is een klasse apart als het gaat om Amerikaanse heavy metal bands. Na het pakkende nummer Mandatory Suicide komt het aan Ghosts of War. Het lied gaat over soldaten die in slaap zijn gevallen. Ze worden wakker en beseffen dat ze oorlog moeten voeren om te vechten en het af te maken. Hun angst die ze in het verleden hebben geleden en de herinneringen aan eerdere oorlogen zullen niet worden vergeten. Soms zal iets minder dan de totale overwinning nooit bevredigend zijn voor een leger toegewijde soldaten.
Het lied "Ghosts of War"
Het lied "Silent Scream"
South of Heaven: de 2e helft van het album en laatste gedachten
Read Between the Lies is een lied dat de georganiseerde religie bekritiseert. Soms, wanneer deze christelijke evangelisten prediken en spreken, liegen ze niet om de oudere generatie die lijdt en de mensen die dagelijks lijden omdat ze geen geld op zak hebben. Een goede kerk moet ernaar streven goede christelijke waarden te bevorderen die de mensheid helpen. Er staat een cover van Judas Priest's Dissident Aggressor op dit album. Het zou twee jaar later, in 1990, zijn dat Judas Priest een thrash metalalbum Painkiller zou uitbrengen dat als hun beste album wordt beschouwd. Over het algemeen is South of Heaven een zeer goed album dat Slayer heeft geholpen het decennium van de jaren tachtig op een vrij sterke manier af te sluiten. Het ligt iets onder Reign in Blood en ik zou zelfs zeggen dat het niet zo goed is als World Painted Blood uit 2009 (het laatste album met Jeff Hanneman op gitaar). De sterkste nummers zijn Silent Scream, Mandatory Suicide en Ghosts of War.
