NeverMann (David Clausson) is een synthwave-artiest uit Zweden. Hij combineert een passie voor de klanken, het uiterlijk en gevoel van de jaren '80 en vroege jaren '90 met een diepe interesse in elektronische muziek. In een e-mail vertelde hij me wat hem naar synthwave-muziek trok, hoe hij zijn muziek maakt en hoe hij naar de huidige synthwave-scene kijkt.
Karl Magi: Wat was de eerste reden waarom je muziek een groot deel van je leven wilde maken?
David Clausson: Het is moeilijk om een specifiek punt te vinden toen het voor mij belangrijk werd, omdat het eigenlijk altijd een groot deel van mijn leven is geweest. Mijn moeder zong in een koor en zong altijd voor ons kinderen thuis. Ik speel drums sinds ik zeven jaar oud was en ik werd opgeleid aan een muziekschool in mijn geboortestad. Ik was constant dicht bij muziek in een of andere vorm, of ik nu in een fanfare, rockband, schoolshows speelde en uiteindelijk toen ik mijn eigen liedjes begon te maken op de middelbare school. Mijn oom en mijn broer consumeerden de nieuwste muziek en ik luisterde min of meer naar alles in elke stijl en elk genre.
KM: Vertel me waarom muziek in synthwave-stijl iets is waar je in geïnteresseerd bent geraakt om te creëren?
DC: Sinds ik opgroeide in de jaren '80 waren de geluiden, het uiterlijk en het gevoel van die tijd er altijd geweest. In de jaren '80 en begin '90 werd ik aangetrokken door het elektronische geluid, of het nu alle artiesten in het Tabu-platenrooster zijn, zoals de SOS Band, Alexander O'Neal, of de grote popsterren van die tijd zoals Prince of Michael en Janet Jackson. Ik hield ook erg van films kijken en de muziek van die films uit de jaren 80 heeft me echt gevormd. Later begon ik naar hiphop te luisteren en toen ik Roger Troutman en zijn Talk Box op 2Pacs California Love hoorde, resoneerde het echt bij mij. Ik reageerde altijd met vreugde toen ik in de jaren 90 en 00 liedjes hoorde die de geluiden en thema's uit de jaren 80 durfden op te nemen. Op dat moment was het voornamelijk C64-geïnspireerde muziek, groepen zoals Instant Remedy bijvoorbeeld. Halverwege de jaren 90 begon ik muziek te maken op mijn pc met het trackerprogramma Fasttracker 2. Ik probeerde vooral R & B-muziek te maken, omdat dat in die tijd mijn belangrijkste invloed was. Ik realiseerde me langzaam dat de dingen die ik aan het maken was altijd een retrosfeer hadden. Ik weet niet zeker of ik het was of de beperkingen van het programma waardoor het zo klonk, maar toch ...
Ik herinner me dat ik Miami Vice in de vroege jaren '00 opnieuw keek en gewoon terug wilde gaan in de tijd, naar de jaren '80, dat was het echt niet, een droomversie van de jaren '80. de film Drive was de katalysator voor mij om de synthwave-wereld binnen te gaan, zoals voor iedereen. Kavinsky en zijn lied Nightcall gingen recht in mijn ziel toen ik het de eerste keer hoorde. Ik luisterde ook naar artiesten als Chromeo en kwam in de hele retroscene terecht. Pas toen ik mijn project NeverMann startte, besefte ik de reikwijdte van de retroscene. Ik ontdekte Mitch Murder, The MIdnight, FM-84 en werd verliefd op de scene. Zoals je waarschijnlijk in mijn eerste EP hoort, had ik meer een R & B-sfeer, waarschijnlijk omdat ik nog niet gevormd was door de synthwave-scene.
KM: Wie zijn de muzikale artiesten die de grootste invloed hebben gehad op hoe je muziek en muziek maken benadert?
DC: Prince is mijn huisgod. Naar mijn mening is hij de belangrijkste crossover-artiest. Iedereen en ik bedoel, iedereen heeft een Prince-nummer waarvan ze denken dat het geweldig is. Ik daag iedereen uit om door zijn catalogus te luisteren en geen nummer te vinden dat rechtstreeks naar je kern gaat. Ik ben nergens zo getalenteerd als hij, maar niemand is dat, dus ik probeer geïnteresseerd te zijn in elk muzikaal genre en open te staan voor alle muziek. Gelukkig zag ik hem live in Göteborg voordat hij stierf en het was geweldig. Een andere belangrijke invloed op mij is Ennio Morricone. Hij heeft een geweldig gevoel voor melodie in zijn partituren die volgens mij veel van mijn instrumentale werk inspireren, binnen de retroscene of met de projecten waar ik deel van uitmaakte vóór het NeverMann-avontuur.
KM: Vertel me meer over de manieren waarop het creëren van muziek voor jou gebeurt.
DC: Het begint meestal met instrumentals. Ik heb veel samengewerkt met mijn producer Rickard Bonde Truumeel aan het NeverMann-project. Op mijn nummer Andrea hebben we bijvoorbeeld eerst een instrumentaal gemaakt, daarna aan de gezongen melodie gewerkt en uiteindelijk de tekst toegevoegd. Ik schrijf de teksten vaak als laatste omdat ze gebaseerd zijn op het geluid van het nummer. Op Andrea voelden we plotseling dat we het nodig hadden om een duet te worden, dus belden we een van Rickard's medewerkers Hilda Denny en ze kwam rechtstreeks uit de sportschool en voerde de meest geweldige zang ter plaatse uit. De saxofonist Anton Krutov verpletterde de sax solo ook op het nummer. Het is altijd een samenwerking bij het maken van geweldige muziek. Soms maak ik alleen liedjes in mijn studio, maar ik heb altijd input van anderen nodig om het naar een hoger niveau te tillen.
KM: Wat brengt de toekomst voor je muzikale carrière?
DC: Ik ben begonnen met produceren voor de Zweedse artiest ifred. Het is geen synthwave, maar het heeft een synthpop-geluid. Ik heb ook een aantal samenwerkingen in de werken met andere synthwave-artiesten die je later in het jaar zult proeven, denk ik. Ik werk ook aan een nieuwe EP die hopelijk in de herfst uitkomt. Ik ben erg opgewonden om jullie het te laten horen! Ik heb geweldige dingen in de maak!
KM: Hoe bekijk je de huidige staat van synthwave-muziek wereldwijd?
DC: Ik ging onlangs naar het Retro Future Festival in Malmö, Zweden. Het was een geweldige show met NINA, Midnight Danger, Dynatron, Irving Force, Damokles en HyprDrivr. het was zo duidelijk dat de scene levendig en levendig is met veel soorten artiesten en geluiden. Het publiek was ook behoorlijk gemengd en erg enthousiast. Het risico, zoals bij alle muziekgenres, is wanneer het probeert te definiëren wat "echte synthwave" is en wat niet. Geweldige muziek is geweldige muziek! Hopelijk blijven we luisteren en dit spul maken tot we in onze graven zijn. Klinkende muziek uit de jaren 60 is nooit verdwenen, dus waarom zou synthwave in de toekomst niet doorgaan?
Ik ging in februari naar de show van The Midnight in Kopenhagen en door naar het publiek te kijken, was het vrij duidelijk dat ze door de synthwave-scene heen braken. Sommigen zien dat misschien als een probleem, maar ik niet. Het is positief voor de scene! Het was trouwens een geweldige show! Ze hadden twee saxofonisten!
KM: Wat doe je om je creatieve batterijen op te laden?
DC: Ik breng tijd door met mijn kinderen en mijn familie. Ze aarden me en maken me een beter mens. Ik loop nu veel en probeer mijn gezondheid op een redelijk niveau te houden. Ik kijk ook veel films. Ik luister naar de podcast 'All Over' uit de jaren 80, waarin ze alle films die in de jaren '80 theatraal in de Verenigde Staten zijn uitgebracht, opnieuw bekijken en ik krijg veel tips over die films die ik toen nog nooit heb bekeken. Ik raad het ten zeerste aan!
