Hoe gek het ook klinkt voor de informele muziekfan, vinylplaten zijn nu weer in stijl en de verkoop van platen neemt de afgelopen tien jaar dramatisch toe. Alleen al in 2017 was het aantal verkochte platen volgens SoundScan met 10% gestegen. Het is nu hip en cool om een draaitafel en een collectie vinyl te bezitten, waarbij veel artiesten speciale edities aanbieden van releases die alleen beschikbaar zijn op een fysieke plaat. Puristen zullen beweren dat het ongecomprimeerde, analoge karakter van vinyl inherent superieur is aan digitale muziek. Veel klassieke bands hebben nu de gewoonte om extravagante heruitgaven op vinyl uit te brengen, boordevol extra nummers, outtakes en extra goodies om fans te verleiden om ze te kopen. De prijs is hier behoorlijk hoog, omdat veel van deze versies meer dan vijf keer zo duur zijn als het kopen van het album via digitale middelen.
Om dit concept op de proef te stellen, heb ik een casestudy gedaan waarin vier verschillende media zijn vergeleken: vinyl, cd, hoogwaardige digitale en digitale van lage kwaliteit. Deze vier lopen uiteen van wat typische luisteraars horen tijdens het luisteren naar muziek op hun telefoons, tot waar audiofielen naar luisteren met een hoofdtelefoon van $ 1.000 in hun geluiddichte kelders.
Het album dat ik hiervoor heb gebruikt, wordt beschouwd als een van de best klinkende albums aller tijden, waar veel ingenieurs naar kijken als de standaard. Ik verwijs naar Metallica's titelloze release uit 1991, ook wel bekend als The Black Album vanwege de zwarte hoes. Veel audiofielen gebruiken het album als een manier om hun audioapparatuur te testen en studio-ingenieurs over de hele wereld blijven het record hooghouden met een van de beste audiomixen van alles in de rock / metal-wereld.
Sinds de release is The Black Album het best verkochte album voor elke artiest in Amerika, met maar liefst 16, 5 miljoen verkochte exemplaren. Metallica werkte samen met megaproducent Bob Rock, die beroemd was geworden door platen te produceren voor Motley Crue en Bon Jovi, om een enorm geluid te creëren dat veel zware gitaargestuurde nummers bevatte samen met andere meer georkestreerde, filmische stukken. De resulterende combinatie van mainstream rock en metal blijft resoneren met het publiek op het album en blijft jaarlijks duizenden exemplaren verkopen.
Metallica heeft The Black Album opnieuw uitgebracht op vinyl van superhoge kwaliteit, waarbij de plaat expliciet is geremasterd voor het analoge formaat. Als de toegewijde fan die ik ben, pakte ik een exemplaar op, in de hoop eindelijk te zien waar het allemaal om draait als het gaat om de inherente superioriteit van vinyl ten opzichte van alle andere formaten.
Het blijkt dat ik ook een recente heruitgave van het album op cd bezit, wat me twee nuttige vergelijkingspunten geeft om in deze studie te werken. Daarnaast heb ik youtube en de website van Metallica gebruikt om een hoge kwaliteit .wav-bestanden en een digitale stream van lage kwaliteit te verkrijgen ter vergelijking.
Nogmaals, de claim onder vinylliefhebbers is dat het ongecomprimeerde karakter van het vinyl leidt tot een betere luisterervaring: aangezien er een groter en breder geluidsbereik is in dat formaat, zonder de audiovervorming die aanwezig is in digitale formaten. De logica is dat een analoog formaat is hoe de muziek bedoeld was om naar te luisteren en dat andere vormen in de digitale wereld in vergelijking niet stand houden.
Een ander ding om op te merken is dat hoewel het geluid van elk formaat anders kan zijn, de belangrijkste factor die het gebruik van deze formaten onderscheidt, toegankelijkheid is. We kunnen geen dikke vinylplaten meenemen onderweg, dus het formaat vereist dat je in een huis bent of ergens waar je aandachtig kunt luisteren.
Voor al deze tests heb ik mijn Audio-Technica ATH-M50x-hoofdtelefoon gebruikt.
Laten we eens kijken hoe het is geworden!
YouTube van lage kwaliteit
Niet zo slecht als ik dacht, maar het hele geluid is licht vervormd en overcomprimeerd. Er is een duidelijk gezoem op de achtergrond dat ik oppakte terwijl ik ernaar luisterde. De drums leken een beetje plat en ze misten het soort pop dat ik van ze verwachtte. Veel van de meer subtiele muzikale momenten kwamen niet zo sterk door: zoals de strijkerssectie in 'Nothing Else Matters' en de super dicht gelaagde intro van 'The Struggle Within'. Bovendien was er een gebrek aan diepte in het gitaargeluid; het klonk een beetje oppervlakkig.
Hoge kwaliteit .wav
Een ongecomprimeerd audioformaat, .wav klonk veel beter dan YouTube. De zang van James Hetfield klonk scherper en de drums hadden veel meer diepte en bas in hun geluid. Er was minder hoorbare vervorming en de basgitaar kwam veel meer door. De stillere delen van de plaat, zoals de akoestische intro van "The Unforgiven", waren veel verbeterd op dit luisteren.
CD
Er was vrijwel geen verschil tussen het geluid van de cd en de ongecomprimeerde wav. Ik kon misschien, heel misschien een klein beetje minder geluidsvervorming onderscheiden, maar dat was het dan ook. Aangezien de cd een digitale versie van de opnames bevat, is het geen echte verrassing dat het hetzelfde zou klinken, aangezien het .wav-bestand en de cd bijna identiek zijn in hun audiocompressie.
Vinyl
Het meest opvallende dat me opviel na het neerzetten van de naald op het eerste nummer, "Enter Sandman", was de warmte van het geluid. Terwijl de vorige drie formaten een zekere hardheid hadden die ik opzettelijk dacht, had deze versie zoveel warme onderkant en heldere hoge tonen. De analoge remaster-baan heeft hier zeker aan bijgedragen, omdat het album veel duidelijker was en mijn oren elk instrument konden uitkiezen. Hoewel het veranderen van 45's lastig was, was de hele ervaring magisch. In veel opzichten was het alsof ik dit album voor het eerst opnieuw hoorde. De drums vielen me het meest op: ze waren altijd een hoogtepunt op de digitale opnames die ik had, maar op vinyl, maar ze waren gewoon voortreffelijk op deze luisterbeurt.
Conclusies
In dit geval hebben de hipsters van de wereld inderdaad gelijk: naar een album op vinyl luisteren is een betere luisterervaring. Een belangrijk punt om op te wijzen is echter dat dit Metallica-album is opgenomen op analoge apparatuur en expliciet is geremasterd voor vinyl. Er bestaat de mogelijkheid van een modern album, volledig opgenomen op digitale apparatuur om de drastische veranderingen in geluid niet te hebben.
Kortom, ongecomprimeerde audioformaten klinken beter dan gecomprimeerd als dat iets is dat u serieus neemt bij het luisteren naar muziek. Voor de casual muziekfan is het verschil te verwaarlozen, maar voor serieuze fans van veel mensen die graag de beste muziek uit het analoge tijdperk willen ervaren, is investeren in een draaitafel en een paar hoogwaardige heruitgaven van vinyl een geweldig idee.
