Critici en plankenkoorts
Als je gitaar speelt voor andere mensen, sta je open voor dissectie, kritiek en soms behoorlijk harde opmerkingen. Het past bij het territorium, en als je het als een creatief persoon wilt maken, op welk gebied dan ook, moet je leren de haters van je af te vegen en door te gaan met je visie.
Het is niet makkelijk. Veel jonge gitaristen ervaren podiumangst, bang dat mensen ze gaan beoordelen of zelfs uitlachen om hun spel. Het kan ze zelfs ertoe brengen te stoppen.
Soms kunnen zelfs vrienden en familieleden, de mensen waarop u voor steun rekent, de scherpste woorden hanteren. Ze begrijpen misschien niet wat je doet, of ze denken misschien zelfs dat ze nuttig zijn, maar als ze kritiek op je muziek lijken, kan het echt prikken.
Spelen voor vreemden brengt valkuilen met zich mee, en zo is het ook. Bij het allereerste optreden dat ik ooit speelde herinner ik me dat onze zanger de bandleden één voor één aankondigde. Toen hij bij me kwam, herinner ik me dat mensen applaudisseerden. Ik herinner me ook duidelijk een eenzame stem die schreeuwde: 'Je zuigt!'
Het is een beetje grappig om er nu aan terug te denken, maar in die tijd had ik er echt last van. Honderd mensen juichten en velen kwamen na de show naar me toe met goede dingen te zeggen. Slechts één persoon was een eikel.
Dus waarom klonken de woorden van de eikel meer bij mij dan de steun van de rest van de menigte?
Helaas zijn wij creatieve types ook nogal gevoelig. Het is een ongelukkige truc van de natuur dat degenen die het meest gedwongen zijn hun talenten met de wereld te delen, ook de dunste huid hebben.
Ik heb veel geleerd sinds dat eerste optreden en in dit artikel zal ik enkele ideeën presenteren die me hebben geholpen om om te gaan met degenen die me hebben laten weten hoe niet onder de indruk ze zijn met mijn spel.
Je kunt niet iedereen gelukkig maken
Het eerste dat u moet beseffen, is dat u nooit iedereen een plezier zult doen. In feite, als je iedereen probeert te behagen, doe je iets verkeerd. Muziek is van nature subjectief. Net als politiek en religie is het ook iets waar veel mensen een sterk gevoel bij hebben.
Enkele van de meest unieke gitaristen uit de geschiedenis kregen veel kritiek op hun benadering van het instrument. Toen Hendrix voor het eerst op het toneel verscheen, waren er veel traditionele gitaristen en rockmuziekfans die alleen een hoop lawaai in zijn muziek hoorden. Sommige mensen zullen je vertellen dat het spel van Eddie Van Halen niets anders is dan een stel trucjes, en dat Yngwie er meer om geeft om te pronken dan om fatsoenlijke liedjes te schrijven.
Deze jongens zijn enkele van mijn persoonlijke gitaarhelden en voor mij en miljoenen anderen waren ze enorm inspirerend. Maar ze hebben ook veel kritiek en negativiteit te verduren, en er zijn genoeg mensen die ze niet kunnen uitstaan.
Leer van die geweldige gitaristen. Als je de beste muzikant wilt zijn, moet je je visie volgen en de critici negeren. Je zult merken dat er mensen zijn die houden van wat je doet en die bereid zijn je te volgen naar de uiteinden van de aarde. Als je het goed doet, zul je ook de aandacht trekken van degenen die willen dat je van het einde van de aarde valt.
Zoveel jaren geleden tijdens dat eerste optreden wist ik dat ik een fatsoenlijke gitarist was. Misschien haatte de man die me lastig viel gewoon de muziekstijl die we speelden. We waren een progressieve metalband met een aantal hardcore bands, en misschien wilde hij ons gewoon van het podium hebben.
Dit was ook het begin van de jaren 90, het begin van de donkere tijden van de gitaar, toen iedereen die het aandurfde gitaarsolo's te spelen, onder de loep werd genomen. Ik speelde soms meerdere solo's in één nummer. Veel mensen zouden dat heel erg hebben gehaat, vooral in de hardcore gemeenschap.
Dus hij was het, niet ik. Rechtsaf?
Als je de beste muzikant wilt zijn, moet je je visie volgen en de critici negeren.
Jij bent het niet (of misschien wel)
Natuurlijk is er een andere mogelijkheid: misschien heb ik wel gezogen! In ieder geval in gedachten van deze man.
In vergelijking met de meeste gitaristen was ik een redelijk goede speler, maar er waren zeker betere muzikanten. Misschien voldeed ik niet aan de standaard die deze man verwachtte. Het is waar in muziek en zo ongeveer alles wat je doet in het leven: hoe goed je ook bent, er is altijd wel iemand die beter is.
Voor een ervaren gitarist is het moeilijk te nemen. Je weet dat je goed bent. Jij werkt hard. Je oefent je kont eraf. Je staat op het podium om de muziek te spelen waar je zo hard aan hebt gewerkt, en je wordt dichtgeslagen.
Het is nog erger als je een jonge gitarist bent die worstelt om beter te worden. Het kan ontmoedigend zijn als andere mensen je spel bekritiseren of negatief uitspreken. Misschien speel je nog niet zo lang en weet je dat je nog een lange weg te gaan hebt. Als iemand je vertelt dat je een slechte gitarist bent, weet je dat ze gelijk hebben!
In beide gevallen denk ik dat de oplossing hetzelfde is. Hoewel het moeilijk is, moeten we leren onze waarde als muzikant af te stemmen op onze eigen normen, in plaats van op de kritiek die we van anderen krijgen.
En laat vooral niet voorkomen dat andere mensen u ervan weerhouden uw droom te volgen!
Stel meetbare doelen vast en werk hard om deze te bereiken. Misschien wil je alle patronen van de grote schaal leren, of misschien wil je een nummer per week schrijven. Werk hard aan die dingen en als je ze bereikt, versterk je voor jezelf hoe goed je bent in dit gitaarding.
Jezelf opnemen. Dit is een waardevol hulpmiddel, vooral voor jongere spelers. Kies een benchmark riff of schaal en neem jezelf op terwijl je het speelt en vergeet het dan. Neem jezelf op met dezelfde riff of schaal een maand of twee later, graaf dan de oude opname op en vergelijk.
Ik wed dat je een grote verbetering zult zien, en je zult zeker weten dat je verbetert, wat iemand ook zegt. Met het stellen van doelen zoals deze zul je duidelijk je voortgang zien en iedereen die je naar beneden probeert te halen, zal zijn adem verspillen.
We moeten onze waarde als muzikant afwegen tegen onze eigen normen, in plaats van de kritiek die we van anderen krijgen.
Overweeg de bron
Je hebt geen diploma psychologie nodig om te zien dat er tegenwoordig veel boze mensen op de wereld zijn. Sommigen van hen willen niets liever dan je naar beneden halen. Misschien zijn ze jaloers omdat je een instrument kunt leren en ze nooit de moed hebben gehad om het te proberen. Misschien kwalijk nemen ze je alleen maar omdat je op het podium staat. Misschien zijn het gewoon rotte mensen om redenen die je nooit zult begrijpen.
Je kunt dat soort mensen niet bij je laten komen. Wat ze ook zeggen of doen, ze zullen je nooit zo slecht laten voelen als ze van binnen voelen. Ze hebben hun eigen problemen om door te werken die niets met jou of je gitaarspel te maken hebben. Bied ze geluk en een gebed aan dat ze de hulp krijgen die ze nodig hebben om de wereld op een betere manier te zien en ze dan te vergeten.
Er is ook een fenomeen waarbij mensen denken dat ze het recht hebben om alles te zeggen wat ze willen tegen een optredende band. Je zult dit ook veel in sport zien. Mensen denken dat ze voor het kaartje hebben betaald en dat geeft hen het recht om te boe-ren of te haten of zich gewoon als idioten te gedragen.
Ik begrijp deze manier van denken niet helemaal, maar het is een soort compliment. Op hun eigen bizarre manier verheffen ze je tot een status boven hen. Het is alsof ze denken dat je ondoordringbaar bent voor hun woorden, want je bent tenslotte de grote gitarist op het podium en het zijn gewoon bescheiden mensen. Hun harde woorden kunnen hun poging zijn om je op hun niveau te brengen. Raar, maar best cool, denk ik!
Leer wie u om feedback kunt vragen
Zelfs als je je vooruitgang meet aan je eigen doelen, als gitarist is de juiste soort opbouwende kritiek nuttig en een gezond onderdeel van je ontwikkeling. Wees voorzichtig met waar u naar op zoek bent.
Mijn vrouw bedoelt het goed, maar ik weet dat ze niet iemand is waar ik naar kan zoeken voor feedback op mijn muziek. Ik weet dat elk nieuw nummer dat ik voor haar speel 'Nice' zal heten.
In haar gedachten geeft ze me een compliment, maar wat ik hoor, is: 'Ik geef niet echt genoeg om je spel om heel goed te luisteren naar wat je daar net deed, en ik werd ook afgeleid door na te denken over welke kleur ik wil de woonkamer schilderen. '
Dat is natuurlijk niet wat ze denkt. Ze is gewoon niet iemand die veel aan muziek denkt, dus als ik haar om een mening vraag, is ze niet uitgerust om dat soort feedback te geven. Maar ze wil ondersteunend zijn, dus dat zijn de woorden die naar voren komen. Toch is het wekenlang zweten over een stuk dat ik redelijk goed vind en het dan "leuk" noemen behoorlijk ontmoedigend, dus ik heb geleerd het niet te vragen.
Als iemand in uw leven niet het soort persoon is dat uw werk op een eerlijke manier kritisch zal evalueren, kunt u het beste vermijden om hen om feedback te vragen. Zoek in plaats daarvan naar de mensen die u kent en die u zullen vertellen wat ze leuk vinden aan uw spel, en wees ook eerlijk tegen u over wat er moet werken. Stel een mentale lijst samen van de mensen waar je wel en niet naar kunt kijken voor feedback over je spel.
Dat betekent niet dat je geen muziek mag spelen voor je ouders of vrouw of man of wie dan ook. Blijf er gewoon niet aan hangen als ze het niet snappen, en kijk niet naar hen voor de gezonde kritiek die alle artiesten nodig hebben.
Zoek de mensen waarvan je weet dat ze je zullen vertellen wat ze leuk vinden aan je spel, en wees ook eerlijk tegen je over wat er moet werken.
Houd het in perspectief!
Een geweldig stuk advies dat ik ooit heb gehoord, dat niet alleen van toepassing is op muziek maar ook op het leven in het algemeen, is om te onthouden dat niemand de macht heeft om je een slecht gevoel te geven, tenzij je ze die kracht geeft. Geef ze dus niet de kracht!
Klinkt eenvoudig totdat je het in de praktijk probeert te brengen. Of we het nu toegeven of niet, als gitaristen en songwriters willen we dat mensen net zo gepassioneerd over onze muziek gaan als wij. We willen dat ze van ons houden, ons waarderen en dingen zeggen als: "Dang die jongen kan spelen!"
Maar de waarheid is dat niet iedereen van ons gaat houden, en dat sommigen ons ronduit haten en dat we er niets aan kunnen doen. We kunnen ons daar nooit door laten tegenhouden, en zelfs als we het gevoel hebben dat de wereld tegen ons is, moeten we onze reis voortzetten.
Als de haters je in de maling nemen, als je erover denkt te stoppen, en als je denkt dat je nooit genoeg zult hebben om een succesvolle muzikant te zijn, dan is hier een kleine oefening die je kan helpen het in perspectief te houden:
Denk aan een bekende band of muzikant. Een heel slechte. Iemand die zo volkomen belachelijk en ongetalenteerd lijkt dat je er nauwelijks naar kunt luisteren. Heeft u er een in gedachten?
Realiseer je nu dat juist het feit dat je van ze hebt gehoord, betekent dat ze legioenen fans hebben die denken dat ze geweldig zijn. Mensen zoals jij haten ze misschien, maar veel mensen houden van ze.
Niet alleen dat, maar een man in pak bij een platenmaatschappij vond ze zo goed dat hij bereid was om geld naar hen te gooien zodat ze albums konden opnemen.
Het punt is: doe je ding, speel je muziek en werk je kont uit. Niet iedereen zal het waarderen, maar de juiste mensen zullen dat wel, en dat is het enige dat er echt toe doet.
