Gemiddeld, Pre-Advanced en Advanced
Het selecteren van het juiste repertoire voor studenten is een van de meest cruciale verantwoordelijkheden van muziekdocenten. Het stuk dat is gekozen om te leren mag niet hoger zijn dan het uitdagingsniveau dat een student aankan. Studenten zullen profiteren van een zorgvuldig geselecteerd repertoire dat hun huidige capaciteiten niet overweldigt, maar voldoende uitdagingen biedt die hun vaardigheden verbeteren.
Met de bedoeling hun studenten hun techniek en muzikaliteit op natuurlijke wijze te laten ontwikkelen, hebben veel violist-componisten in de negentiende eeuw concerten geschreven die minder veeleisend zijn dan die van het standaardrepertoire. Vaak gaat het bij deze concerten om een verschuiving naar slechts een bepaalde positie. Enkele van de componisten die dergelijke concerten hebben geschreven, zijn Rieding, Seitz, Portnoff, Sitt en Accolay. Ga voor meer informatie over hun werken naar Vioolconcerten voor halfgevorderde studenten.
De onderstaande concerto's zijn geschikt voor violisten die de concerto's op studentniveau beheersen, maar nog steeds niet voorbereid zijn op de 'grote werken' uit de romantische periode en de twintigste eeuw. Deze concerto's mogen niet worden behandeld als werken op studentniveau, aangezien het artistieke meesterwerken zijn die een hoog niveau van technische beheersing en muzikaal begrip vereisen. Ze zijn echter idiomatisch geschreven voor de viool, waardoor ze een goede opstap zijn voor studenten die naar het gevorderde niveau gaan.
Giovanni Battista Viotti (1755-1824)
Viotti werd geboren in de regio Piemonte in Italië. Hij studeerde bij Gaetano Pugnani. Als afstammeling van de grote Italiaanse vioolspeeltraditie die teruggaat tot Corelli, werd hij later de leraar van Kreutzer en Rode, beiden belangrijke figuren van de 'moderne' Franse vioolschool.
Viotti componeerde negenentwintig vioolconcerten tussen 1782 en 1805. Concerto nr. 22 in A minor, gecomponeerd in Londen halverwege de jaren 1790, valt op als een van zijn beroemdste werken. Het is uitgevoerd en opgenomen door veel grote violisten. Brahms schreef in een brief aan Clara Schumann over zijn bewondering voor dit fantastische concert. Het was ook een favoriet stuk van de legendarische violist, Fritz Kreisler, die de piano-reductie en cadensen voor het concert schreef en het vaak uitvoerde.
Hoewel dit werk vaak wordt beschouwd als een 'studentenconcert', verdient het een plaats tussen de grote vioolconcerten. Het eerste deel opent met een lange orkestrale tutti, de solist komt dan binnen met een reeks contrasterende passages die zo slim met elkaar verweven zijn. Het tweede deel is een prachtig intermezzo, leidend tot het derde deel, dat een gevoel van angst en onrust met zich meebrengt.
Pierre Rode (1774-1830)
De Franse violist Rode, een sterstudent van Viotti, stond vooral bekend om zijn 24 grillen. Hij was een alom gerespecteerde muzikant en hij bracht Beethovens laatste vioolsonate in première. De dertien vioolconcerten die hij componeerde waren bijna vergeten, ondanks dat ze in die tijd erg populair waren. Rode's Concerto no. 7 in A minor, Op.9 was een van de weinige werken die Paganini naast zijn composities zou uitvoeren. Het was ook een favoriet stuk Wieniawski.
De orkestratie in concert nr. 7 is rijk aan textuur en de virtuoze vertoningen overtreffen Rode's nadruk op lange frases en de zangkwaliteit van de viool nooit. Het tweede deel is een lyrisch Adagio en het derde deel is een Rondo gemarkeerd met 'con spirito'.
Charles Auguste de Bériot (1802-1870)
De Bériot was een Belgische violist en componist. Hoewel zijn training terug te voeren is op Viotti, was hij beter bekend om zijn compositorische en uitvoeringsstijl die een synthese vertegenwoordigt van Paganini's virtuoze vertoon en de elegantie van de Franse viooltraditie.
Hij componeerde tien vioolconcerten en zijn Concerto no.9 in A minor, Op.104 werd beschouwd als een belangrijk pedagogisch werk voor studenten. Het eerste deel werd ook opgenomen in Barbara Barber's Solos for Young Violinist, Vol.4 - een populaire compilatie van vioolstukken waar veel docenten de voorkeur aan geven.
Het eerste deel zit vol virtuoze displays zoals dubbele stops en grote sprongen. Afgezien daarvan hoor je nog steeds de gratie van de Franse stijl erin. Het eerste deel vloeit ononderbroken over in het tweede deel, een lyrisch Adagio, gevolgd door het derde deel, een delicaat stuk van 6/8 meter.
Dmitry Kabalevsky (1904-1987)
Kabalevsky was een Russische componist uit de 20e eeuw. Hij was samen met Sjostakovitsj een leidende figuur in de Unie van Sovjetcomponisten.
Hij componeerde drie concerten in de late jaren 1940 tot begin jaren 1950, opgedragen aan de jongeren van de Sovjetregio om hun vaardigheden aan te scherpen. Het Vioolconcert in C-groot Op.48, het eerste van de drie (de andere twee zijn een celloconcert en zijn derde pianoconcert), werd uitgevoerd door David Oistrakh, die het een ongelooflijk opwindend muziekstuk vond dat ondanks uitvoering waardig was. een werk op studentniveau zijn.
Alle drie delen van dit concert zijn relatief kort. Het eerste deel is een snel stuk boordevol interessante ritmische figuren, een zingend tweede thema en enkele snelle passages. Het is geen gemakkelijk stuk om te spelen voor studenten die het instrument niet goed beheersen. Het tweede deel is een prachtige langzame beweging vol emotionele lyriek. Het derde deel keert dan terug naar zijn vreugdevolle karakter en vurige vertoning.
"Voor mensen die echt getalenteerd zijn, wordt wat je niet zegt extreem belangrijk. Je moet beoordelen wat je moet zeggen en wat je met rust moet laten, zodat je het talent kunt laten ontwikkelen." - Itzhak Perlman
