Whitesnake - "The Purple Album" (2015) recensie

The Purple Album (Frontiers Records, 2015)

Op The Purple Album plundert Whitesnake-frontman David Coverdale zijn verleden en zet een 21e-eeuwse draai aan nummers van de band die hem zijn grote doorbraak gaven - Deep Purple. Coverdale verving Ian Gillan in Deep Purple in 1973 en verscheen op drie studioalbums voordat ze in 1976 implodeerden - Burn (1974), Stormbringer (1974) en Come Taste the Band (1975). Coverdale richtte toen Whitesnake op in 1978 en behaalde uiteindelijk multi-platina succes in 1987 met het titelloze Whitesnake album, waarop de hits "Still of the Night", "Here I Go Again" en "Is This Love?"

Deep Purple was redelijk succesvol terwijl Coverdale aan het roer stond, maar in de loop der jaren begon David op te merken dat de albums die hij met hen had opgenomen buiten de diehard DP-fanbase enigszins vergeten waren geraakt, vooral in de VS Toen Whitesnake een cover van "Burn" tijdens een recente Amerikaanse tournee, naar verluidt ontving hij complimenten van fans over het "nieuwe" nummer dat ze aan de setlist hadden toegevoegd! Incidenten zoals deze - plus een verlangen om de herinnering te eren aan wijlen Deep Purple-toetsenist Jon Lord, die in 2012 stierf - inspireerde David om The Purple Album op te nemen in de hoop de interesse in sommige van deze onderschatte nummers opnieuw aan te wakkeren.

"Nadat Whitesnake de Amerikaanse markt had gekraakt, hadden veel mensen daar geen idee dat ik lid was geweest van Deep Purple. Ga je gang."

Het Purple Album was een volledig willekeurige aankoop voor mij - ik ben nooit veel meer geweest dan een gewone Whitesnake-fan en mijn kennis van Deep Purple is misschien genoeg om een ​​vingerhoed te vullen. Begrijp me niet verkeerd, ik vond Whitesnake goed genoeg in de hoogtijdagen van de jaren 80 en ik zag ze zelfs een keer live op tournee voor dat geweldige titelloze album, maar het laatste dat ik kocht met de naam Coverdale erop was de eenzame Coverdale / Page album (zijn noodlottige samenwerking uit 1993 met Led Zeppelin's gitaar God Jimmy Page). Ik wist dat Whitesnake in de vroege jaren 2000 opnieuw was geactiveerd en verschillende nieuwe albums had uitgebracht, maar ik was me slechts vaag bewust van die activiteit.

Wat Deep Purple betreft, van hun ongeveer 27.000 album-discografie bezit ik precies twee grootste hits-compilaties en twee live-schijven, waarvan de meeste materiaal bevatten dat is gezongen door Coverdale's voorganger, de machtige Ian Gillan (die in 1984 weer bij DP kwam en blijft fronten) tot op de dag van vandaag). Toen ik The Purple Album mee naar huis nam, kende ik precies drie van de nummers erop - "Burn", "Mishandeld" en "Stormbringer" ... maar ik denk dat dat betekent dat ik de perfecte doelgroep ben voor deze schijf, aangezien Coverdale heeft een missie om zijn paarse materiaal opnieuw te introduceren bij een nieuwe generatie!

"Burn" (versie 2015)

Druk op Play ...

Van de 13 nummers op The Purple Album zijn er zes afkomstig van Burn, vijf komen uit Stormbringer en twee zijn afkomstig van Come Taste The Band . Het album begint met het titelnummer van Burn, dat helaas verbleekt in vergelijking met het klassieke origineel. Coverdale is nu 63 jaar dus het was duidelijk dat ik niet verwachtte dat hij dit hoge snelheidsnummer zou uitspelen zoals hij vroeger kon, maar hier klinkt hij aarzelend en enigszins verloren in de mix. Dave's huidige Whitesnake-line-up, waaronder gitarist Reb Beach (ex-Dokken, Winger) en de voormalige Ozzy Osbourne / Gary Moore-drummer Tommy Aldridge, slaagt er echter in om een ​​indrukwekkend vurig optreden te leveren, niet alleen op "Burn" maar op de hele cd.

Na die ietwat ruige vocale start klinkt Coverdale veel zelfverzekerder en in bevel op het volgende nummer, "You Fool No One", en vanaf dat moment zijn Dave en de Snake-jongens aan de gang. "Love Child" en "Lady Double Dealer" zijn ranzige, bluesachtige stampers en het akoestische "Sail Away" heeft een refrein dat als lijm in je hoofd blijft plakken. "Mistreated" (opnieuw van het Burn- album) is het middelpunt van het album en Coverdale levert zijn meest gepassioneerde vocale uitvoering van de hele cd. "Might Just Take Your Life" en "Lay Down Stay Down" zetten de winning streak voort en tegen de tijd dat het album eindigde met de knallende versie van het epische "Stormbringer", merkte ik dat ik wenste dat ik het extra geld voor de deluxe versie van het album met twee bonustracks (gelukkig zijn die twee nummers - "Lady Luck" en "Coming Home", beide van Come Taste The Band - te horen op Spotify).

"Stormbringer" (versie 2015)

Summin 'it up

Het Purple Album werd een behoorlijk coole spoedcursus in vintage Deep Purple voor deze schrijver en het heeft ook mijn interesse in Whitesnake hernieuwd. Na ongeveer een week lang naar deze cd te hebben geluisterd, was ik onder de indruk genoeg om een ​​platenwinkel te bezoeken voor gebruikte exemplaren van Whitesnake's release van 2008 Good To Be Bad en Deep Purple's Burn ... en ik ben van plan dieper in de achtercatalogi van beide bands in de nabije toekomst. Met andere woorden, missie geslaagd, David!

Reactie

Het Purple Album werd hartelijk ontvangen door de trouwe schare fans van Coverdale, debuteerde op nummer 8 op de Japanse albumlijst en belandde in de top twintig in Duitsland, Zweden en het Verenigd Koninkrijk. In de VS behaalde de schijf in de eerste week van de release van mei 2015 bijna 7.000 verkopen en bereikte # 87 in de Billboard top 200-hitlijst.

Zoals je in dit digitale tijdperk zou verwachten, liep de online reactie op The Purple Album uiteen. van "dit is geweldig!" tot "dit is klote!" naar "Waarom dekt David Deep Purple-nummers? Hij moet geen ideeën hebben!" De altijd uitgesproken Coverdale had harde woorden voor zulke 'haters' toen hij sprak met de Britse Classic Rock tijdschrift, zeggende: "Ik heb nooit muziek gemaakt voor de haters ... ze gaan mijn plaat niet kopen ... ze zitten waarschijnlijk thuis en draaien hun wifi van het account van hun moeder."

'Ik ben die mensen niets verschuldigd ... wat heb je in je leven gedaan? Ik heb meer dan honderd miljoen platen verkocht en talloze f * cking rock' n 'roll anthems geschreven. Hoe f * cking durf je me te bekritiseren? Ga naar je slaapkamer. '

... Hell yeah !! Je vertelt ze David !!

WHITESNAKE Selecteer Discografie:

Snakebite (EP) - EMI, 1978

Trouble - EMI, 1978

Lovehunter - United Artists, 1979

Ready An 'Willing - United Artists, 1980

Live ... In the Heart of the City - EMI, 1980

Kom een ​​'Get It - Liberty, 1981

Saints & Sinners - Geffen, 1982

Slide It In - Geffen, 1984

Whitesnake - Geffen, 1987

Slip of the Tongue - Geffen, 1989

Restless Heart - EMI, 1997

Starkers in Tokyo (live) - EMI Japan, 1997

The Earty Years - EMI, 2004

The Definitive Collection - Geffen, 2006

Live: In the Shadow of the Blues - SPV, 2006

Good to Be Bad - SPV, 2007

Forevermore - SPV, 2011

The Purple Album - Frontiers, 2015