Perla Blue is een in de VS gevestigde vaporwave-artiest. Hij creëert dampgolven die een uniek, onderscheidend geluid hebben en een weerspiegeling zijn van wie hij is en van al zijn verschillende invloeden. Ik vroeg hem hoe hij aan de slag is gegaan met muziek, zijn creatieve proces en waar hij inspiratie vindt.
Karl Magi: Hoe ben je voor het eerst begonnen met muziek maken?
Perla Blue: Mijn eerste echte blootstelling aan muziekproductie kwam in de vorm van experimenteren met de samplebibliotheek op Garageband toen ik 8 of 9 was. Ik wist helemaal niet wat ik aan het doen was, maar het idee om mijn eigen muziek te maken opgewonden me. Ik zou mijn uitsparingen en na schooltijd een tijdje aan het ambacht besteden. Maar uiteindelijk, omdat ik een klein kind was dat moeite had om interesse in iets anders dan videogames te behouden en ik de samplebibliotheek leeghaalde, stopte ik en raakte jarenlang muziekproductie niet aan. Het idee bleef echter altijd in mijn achterhoofd, maar mijn gebrek aan een muzikale achtergrond en de langzame en overweldigende leercurve ontmoedigden me er helaas lange tijd van.
Pas in mijn eerste jaar van de middelbare school begon ik weer te produceren en ontwikkelde ik de persona Perla Blue. Op een avond kwam ik het nummer 'zomeravond' van ESPRIT 空想 tegen terwijl ik YouTube aan het verkennen was en van daaruit ontdekte ik de wondere wereld van vaporwave. Toen ik me realiseerde dat alle nummers gewoon bewerkte en geknipte bewerkingen waren van liedjes uit de jaren 80 en soundtracks van videogames, dacht ik bij mezelf: "Hé, ik kan dit spul maken."
KM: Wat trok je ertoe om muziek te maken in het vaporwave-genre?
PB : Alles over vaporwave trok me ernaartoe: de visuele esthetiek, de gemeenschap tijdens zijn gouden eeuw, de muziek zelf. Het sprak me op een niveau dat geen enkele andere muzieksoort ooit had. Mensen gebruikten het genre als platform om deze etherische en alternatieve realiteiten te creëren, die me volledig boeiden. Een goed vaporwave-album was een portaal naar een andere wereld waar alles perfect en esthetisch op elkaar was afgestemd. Zoals ik ook in de laatste vraag zei, werd ik ook aangetrokken door hoe gemakkelijk het was om op te pakken. Vaporwave was erg vriendelijk voor nieuwkomers en iedereen kon erkenning en volgers krijgen, ongeacht hoeveel van een muzikale achtergrond ze hadden. Zelfs de meest populaire producers waren gewone mensen, en ik kon daarvan profiteren en contacten leggen met veel van de artiesten waarnaar ik luisterde. Ook al was het maar een vervolg op Twitter, alleen al het feit dat ik werd erkend door iemand van wie ik mezelf als een fan beschouwde, zorgde ervoor dat ik me super belangrijk voelde.
KM: Wie zijn enkele van de artiesten die je hebben geïnspireerd en waarom hebben ze dat gedaan?
PB: Door de aard van het genre had ik niet echt veel dampgolfinvloeden. Ik verafgood artiesten als Skylar Spence en Blank Banshee, maar ik zou niet zeggen dat ze een directe impact hadden op mijn muziek. Voor 'Sleepless' vond ik eerlijk gezegd het grootste deel van mijn inspiratie bij het spelen van Vice City, maar ik zou liegen als ik niet zou zeggen dat ik veel aanwijzingen had overgenomen van het album "ULTRADREAM" van bl00dwave en de sombere sfeer van Klimeks muziek. Met de muziek waar ik sindsdien aan werk, ben ik beïnvloed door veel artiesten over de hele kaart. De kleurrijke maar raadselachtige lyriek en het heldere gevoel van Neon Indian, de meeslepende instrumentals van rapproducers zoals Metro Boomin en Pi'erre Bourne, en de zachte zang van artiesten als Mac Demarco en Trevor Iets zijn een paar plaatsen waar ik inspiratie uit heb gehaald .
De artiest die echter de grootste impact op mij heeft gehad en heeft, is George Clanton. Alles over hem en zijn muziek is wat ik streef om op een dag te manifesteren in mezelf en mijn eigen muziek. Zijn werk als ESPRIT 空想 is misschien wel de reden waarom Perla Blue vandaag de dag bestaat, en zijn gelijknamige materiaal verlicht het pad op de weg dat ik uiteindelijk mijn muziek wil neerhalen. Zijn muziek is altijd pakkend, maar gaat niet ten koste van emotionele of lyrische waarde. Ik denk dat die man een gek genie is.
KM: Heb je het over je aanpak om nieuwe muziek te maken?
PB : Nou, in termen van dampgolven denk ik dat het voor iedereen redelijk uniform was: ga online op zoek naar monsters en vermink vervolgens je bevindingen in je DAW. Sample-hunting bracht me in de diepere hoeken van YouTube en internet, wat leuk was om doorheen te navigeren. Met mijn nieuwere muziek is het min of meer gewoon aan het rommelen op de computer en op mijn synths en totdat ik iets van waarde bedenk. Ik graaf veel door MIDI-presetbibliotheken en veel vallen en opstaan met geluidscombinaties.
Soms heb ik een gevoel of idee van waar ik voor fotografeer en soms laat ik me leiden door het experiment. Ik exporteer mijn werken ook altijd naar mijn telefoon, zodat ik ernaar kan luisteren als ik weg ben. Ik vind dit echt waardevol in het proces, omdat het me dwingt om te nemen hoe de muziek op dat moment klinkt voor wat het is, zonder het meteen te kunnen manipuleren. Het laat me op mijn ideeën zitten voordat ik ze kan testen. Ik ben het soort kerel dat teksten schrijft na het instrumentale; het is gewoon makkelijker voor mij en ik voel dat ik betere teksten kan schrijven als ik de exacte sfeer van de muziek al ken.
KM: Aan welke projecten werkt u momenteel?
PB: Het volgende Perla Blue-album is momenteel in productie. Ik wil niet teveel prijsgeven, maar het zal voor mij als artiest een grote sprong zijn: alle originele composities (door mij geproduceerd met wat hulp van anderen) met teksten geschreven en opgenomen door mijzelf. Het is een lang proces geweest, maar dat komt omdat ik veel heb geleerd van wat ik doe terwijl ik onderweg ben en ik weiger alles uit te brengen waarvan ik niet geloof dat het op zijn eigen benen kan staan. Ik weet niet helemaal zeker onder welk genre ik het zou plaatsen, maar ik heb uitgebreide maatregelen genomen om ervoor te zorgen dat het consistent is met mijn gevestigde geluid. Ik ben ook veel begonnen met het werken met mijn vriend Brendan Munnelly aan materiaal. Ik begon keyboard te spelen in zijn band Room de Dark en wij tweeën zijn begonnen aan een duoproject. Ik weet niet zeker wanneer we dat spul gaan uitbrengen, want mijn belangrijkste prioriteit op dit moment is het afmaken van mijn eigen album.
KM: Waar wil je je muziek in de toekomst naartoe brengen?
PB: Er zijn zoveel losse ideeën die ik heb voor dingen die ik in de toekomst met mijn muziek zou kunnen doen, maar mijn belangrijkste doel is om mijn gevoel voor songwriting bij te schaven en als artiest te evolueren. Ik hoor geweldige liedjes van getalenteerde muzikanten en songwriters en zeg tegen mezelf: "Op een dag wil ik de vaardigheden en intuïtie hebben om zo krachtig muziek te kunnen maken."
Ik zie elk toekomstig project als een kans om te experimenteren met nieuwe kanten van muziek waar ik nog niet veel gebruik van heb gemaakt, zoals dissonantie en onregelmatige tijdmeters om mijn begrip van muziek te ontwikkelen. Qua richting wil ik echter een meer homogene samensmelting van mijn invloeden bedenken en meer een definitief geluid ontwikkelen. Ik heb veel moeite gedaan om mijn muziek binnen het bereik van een samenhangende visuele en muzikale stijl te houden, maar ik haat de gedachte om repetitief te zijn, dus ik wil de grenzen van mijn esthetiek verleggen zonder te ver weg te vallen van de kern. Een paar ideeën voor thema's en verhalen voor mogelijke aankomende releases zitten ook op mijn mentale achterhoofd.
KM: Hoe laad je je creatieve batterijen op?
PB: Het maakt niet uit hoe gepassioneerd je bent, het creëren van kunst is mentaal leeglopen en je hersenen in de invoermodus zetten en het waarderen van andermans werk is erg belangrijk. Ik luister altijd naar muziek en zoek naar dingen die ik leuk vind in de muziek van andere mensen die ik in mijn eigen muziek zou kunnen verwerken. Ik ben iemand die veel waarde vindt in alleen tijd, dus nachtritten en wandelingen vergezeld van een leuke afspeellijst zijn erg therapeutisch voor mij. Deze dingen laden niet per se mijn batterijen op, maar ze geven zeker een leuke onderbreking van de productie.
Ik wou dat ik kon zeggen dat ik een specifieke methode had om mijn batterijen op te laden, maar het is eerlijk gezegd gewoon tijd. Ik heb niet echt controle over de kracht van mijn creatieve vlam. In werkelijkheid zit ik vaker wel dan niet midden in een kunstenaarsblok. Ik ga maanden zonder iets te produceren of teksten te schrijven waar ik echt trots op ben. Dan zal ineens alles wat ik bedenk een tijdje op zijn plaats vallen en ik heb er geen verklaring voor. Al mijn muziek komt van echte plaatsen en ervaringen die ik in mijn leven heb gehad, maar soms krijg ik de inspiratie van deze dingen pas een tijdje nadat ze zijn gebeurd.
