Enoque Carrancho: Canadian Electronic Musician Profiled

Enoque Carrancho is een in Calgary gevestigde elektronische muziekartiest. Hij maakt muziek onder de naam Enno Karr, One Less of Them en Bread 'n Butta. Hij kan muziek maken die dansvloeren vult en tegelijkertijd weelderige, rijke muzikale landschappen produceert. Hij maakt ook deel uit van het onlangs opgerichte Oscill8 Collective. Ze promoten en geven bewustzijn aan live-optredende elektronische muzikanten en producers in Alberta. Ze zijn net begonnen met het geven van shows in verschillende locaties in Calgary. Ik sprak met hem over zijn muzikale roots, zijn creatieve proces en waar hij inspiratie vindt als artiest.

KM: Hoe ben je voor het eerst geïnteresseerd geraakt in elektronische muziek?

EC: Ik moet rond de 13 of 14 zijn geweest toen ik begon te luisteren naar een Zuid-Afrikaans radiostation genaamd Metro. Ik luisterde naar DJ Fresh (niet de Britse) en Glen Lewis (niet de Amerikaanse). Ze speelden deep house en Afro house. Ik nam hun shows 's nachts op en luisterde er' s ochtends naar. Ik heb zojuist de muziek African house gebeld. Het klonk als housemuziek en ik had een idee van wat dat was. De Afrikaanse dj's hadden veel percussieve elementen en tribale elementen in hun muziek.

Toen ik mijn eigen muziek begon te kopen, werd ik door een van mijn vrienden aan Danny Tenaglia voorgesteld. Ik kocht een van zijn mixcompilaties onder het Tribal UK-label. Het heeft alles voor mij op gang gebracht.

Ik was altijd al geïnteresseerd in veel verschillende soorten muziek. Ik heb altijd geluisterd naar rock, pop, klassieke muziek en traditionele muziek uit Portugal en Brazilië. Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in alles dat echt een mooi ritme heeft of eigenlijk gewoon schoonheid. Ik heb al die invloeden in mijn muziek verwerkt.

Toen ik 16 of 17 was, begon ik echt in productie te gaan met sequencers en het keyboard te bespelen. Ik creëerde een band met mijn broers, we speelden R + B en rap. We hebben jaren in die band opgetreden. Ik sloot me aan bij de heavy metalband van mijn broer toen ik 21 was en ging die kant van muziek op, maar ik was altijd geïnteresseerd en deed een beetje elektronische muziek, maar ik kwam er echt in 2008 in.

KM: Praat over uw benadering van het maken van elektronische muziek.

EC: Soms begin ik met de ritmesectie, soms begin ik met een melodie of een akkoordprogressie die heel mooi klinkt. Ik creëer de melodie en benadruk dan delen van die melodie door middel van ritme.

Ik krijg soms een beetje in mijn hoofd, dus op dat moment probeer ik te onderbreken wat ik doe en de coole factor in de akkoordprogressie te vinden. Ik zal dat op een praktisch niveau proberen aan te scherpen.

Met Bread 'n Butta gebruik ik akoestische geluiden om meer een echt bandgevoel te krijgen. Ik gebruik nog steeds samples, maar ik gebruik graag zoveel mogelijk organische geluiden om dat disco-gevoel uit de jaren '70 te creëren.

One Less of Them kan veel ritmischer zijn met vreemde geluiden omdat ik het benader vanuit de filmische kant van de film. Het heeft absoluut zijn eigen unieke kenmerken.

Met Enno Karr kan ik echt raar en techno worden of gewoon rechttoe rechtaan progressieve muziek maken.

KM: Hoe benader je het spelen van live elektronische muziek?

EC: Ik benader het zo eenvoudig mogelijk omdat ik de prominente delen van de track op het toetsenbord wil spelen. Ik laat meestal alle melodische delen of coole ritmische delen met piano of strijkers uit de muziek (als ik live speel).

Ik mix graag de live dingen zoals DJ dat zou doen, dus ik wissel tussen tracks met behulp van effecten en geef mezelf de vrijheid om de track elke keer anders te maken en vervolgens de toetsenborden te gebruiken om leuke, live dingen erover te spelen.

KM: Wat is het verschil tussen het creëren van een dansnummer en een meer cerebraal, dieper nummer voor jou?

EC: Op een dance-track creëer je een achtergrond voor mensen om te kunnen dansen en zichzelf uit te drukken in het fysieke rijk, dus het is niet erg cerebraal, maar je kunt echt coole elementen toevoegen aan de track en een danser toestaan ​​ernaar te luisteren zelfs als ze gewoon aan het chillen zijn. Ik heb veel meer nagedacht over de theoretische kant van de dingen en de emotionele kant van de dingen in mijn meer cerebrale muziek. Ik wil dat mensen de schoonheid bijna zien als ze naar die muziek luisteren.

KM: Praat over de elektronische muziekscene in Alberta en hoe je die ziet.

EC: Ik heb gezien hoe de gemeenschap de grenzen tussen verschillende kliekjes en verschillende genres heeft vervaagd. Er zijn veel kleine microscènes, maar meestal praten ze met elkaar of kennen ze mensen in een andere scène. Het lijkt erop dat er veel meer gemeenschap plaatsvindt op een groter spectrum dan dat micro-ecosystemen alleen proberen te leven.

Ik ben hier een leraar bij Beat Drop. Het heeft het rijk geopend om te leren over het produceren van elektronische muziek vanuit een hersenperspectief. Beat Drop vervult een rol voor mensen om over de muziek te leren en daadwerkelijk een deel van de gemeenschap te worden. Ze kunnen bij andere gelijkgestemde individuen zijn en wat begeleiding krijgen.

De elektronische muziekscene in Calgary heeft een opvoedingszijde, een moderatorzijde en een bezorgingszijde om ervoor te zorgen dat deze muziek wordt begrepen en gerespecteerd. Zelfs mensen die de muziek niet leuk vinden, kunnen zeggen dat ze zien wat we hier doen en waarom we het doen.

KM: Waar wil je in de toekomst naartoe met je muzikale carrière?

EC: Ik wil de reikwijdte van zijn live optredens uitbreiden. Ik ben op zoek naar muzikanten om live, georkestreerde versies van sommige van mijn nummers te maken, vooral de eerdere dingen, die echt muzikaal zijn en gemakkelijker naar klassieke instrumenten kunnen worden vertaald dan de andere dingen. Ik kijk daar de komende twee jaar naar uit, dus als alles goed gaat heb ik een mini-orkest om live mee te spelen.

KM: Hoe laad je je creatieve batterijen op?

EC: Ik luister naar minimale, pseudo-elektronische klassieke muziek van componisten als Nils Frahm en Ólafur Arnalds uit IJsland. Het is muziek die me echt diep raakt. Het zet mijn brein aan het werk voor de hersenen en ik vraag me natuurlijk altijd af hoe het zou klinken met een disco-beat of een techno-beat.