Queensrÿche - "Condition Human"
(Century Media Records, 2015) 12 nummers, Speelduur: 53:15
Ik denk niet dat het nodig is om de bittere 2012-splitsing van Queensr 2012che met zanger Geoff Tate en hun daaropvolgende wedergeboorte met nieuwe zanger Todd LaTorre opnieuw te hashen. De bloederige details van die lelijke muzikale scheiding waren de afgelopen jaren goed gedocumenteerd op internet. (Als je echter midden in de film bent binnengelopen en op de hoogte moet zijn van de sage, kun je altijd mijn vorige artikel over Queensrÿche lezen. Einde schaamteloze plug.) Het belangrijkste is dat beide kanten zijn verder gegaan en beiden produceren nieuwe muziek. Queensrÿche's tweede volume nieuw materiaal sinds de splitsing, getiteld Condition Human, werd in oktober 2015 uitgebracht via Century Media Records.
Na slechts een paar luisterbeurten kan ik dat zonder twijfel zeggen Condition Human is een grote stap voorwaarts op het plaatdebuut van Todd LaTorre met de band ( Queensrÿche uit 2013). Het titelloze album was een behoorlijke inspanning, gezien de hoeveelheid onrust die tijdens de oprichting in het kamp van de band gaande was. De gedempte productie en de relatief korte doorlooptijd van 35 minuten voelden echter alsof de band haast had om Geoff Tate (die tegelijkertijd aan zijn eigen aparte "Queensrÿche" -album werkte) te verslaan op de markt. Conditie Human's robuuste looptijd van bijna een uur geeft de band veel ademruimte en het productiewerk van Chris "Zeuss" Harris - een ervaren knopspinner die heeft gewerkt met Rob Zombie, Sanctuary, Earth Crisis en Hatebreed - vindt de band veel klinken meer gefocust, ontspannen, zelfverzekerd en ja, meer "metal" dan ze in meer dan 20 jaar hebben gedaan. Als je een ouderwetse fan bent die hoopt op een terugkeer naar dat klassieke geluid dat te horen is op hun debuut-EP, The Warning of Rage For Order, is je schip eindelijk binnen! Dit is Queensrÿche zoals ze horen te klinken - majestueus en krachtig, af en toe donker en humeurig, maar vooral stijlvol.
"Arrow of Time"
De liedjes...
Condition Human begint met drie van zijn sterkste nummers: de schuurverbrandende eerste single, "Arrow of Time" (die goed werk levert in de juiste Rage For Order- stijl), "Guardian" en het knapperige "Hellfire". Sommige fans hebben Todd LaTorre in het verleden afgedaan als slechts een "Geoff Tate-kloon", maar ik ben het daar niet mee eens. Hij klinkt duidelijk genoeg als Tate om in het geluid van de band te passen, maar op dit album komt hij echt tot zijn recht. Op het vorige album kreeg ik af en toe het gevoel dat Todd een script kreeg en zei: "Hier ga je kind, zing het gewoon zoals Geoff zou doen", maar op Condition Human mag hij blut gaan - en hij levert de prestatie van je leven. Het refrein van het uitstekende "Bulletproof" toont het bereik van Todd terwijl hij moeiteloos overschakelt van hoge naar lage. De hele band klinkt nieuw leven ingeblazen door het nieuwe bloed, van het uitstekende drumwerk van Scott Rockenfield tot het gitaarspel tussen Michael "Whip" Wilton en Parker Lundgren en het behendige baswerk van Eddie Jackson. Deze jongens klonken al jaren niet meer zo goed. Het zachte, semi-akoestische "Just Us" heeft slechts een vleugje van de oude "Silent Lucidity" -vibe, terwijl de zwaardere nummers als "Eye9" en "All There Was" het langdurige contingent van de band zouden moeten bevredigen. Het album sluit af met de lange titelsnit, die klinkt alsof het comfortabel zou passen op het Empire- album uit 1990.
Om verzamelaars zoals ik gek te maken, bevatten de verschillende "speciale edities" van Condition Human extra bonustracks. "Espiritu Muerto" staat op een "deluxe" versie van de cd, terwijl "46 Degrees North" en "Mercury Rising" exclusief zijn voor een bonus van 7 inch die bij de vinyl LP wordt geleverd. Helaas heb ik alleen de gewone oude cd van het album, dus ik moet nog een van deze bonusverlagingen horen. Ik hoop dat de band die drie nummers ergens op de weg beschikbaar zal maken voor de rest van ons!
Eerlijk gezegd, de enige klacht die ik heb over Condition Human betreft het artwork en de verpakking van de cd. De cover art (een meisje in een feestjurk die het kenmerkende "Tri-Ryche" -symbool van de band in de mist op een zolderraam tekent) is zo somber en zo donker weergegeven dat het bijna onmogelijk is om te zien wat er aan de hand is zonder een vergrootglas. De lijst met nummers op de achterkant is op dezelfde manier verduisterd, gedrukt in donkergrijze letters tegen een zwarte lucht die opdoemt boven een spookachtig uitziend huis. Ik ben een van die jongens die graag de liner notes en songtekstblad leest terwijl er een cd wordt afgespeeld, maar toen ik dat probeerde te doen met het boekje van Condition Human in de buurt, kreeg ik migraine. Het doet natuurlijk niets af aan mijn genot van de muziek op het album, maar het is nog steeds irritant.
"Voogd"
De reactie
Ontvangst op Condition Human was overweldigend positief. Het album verkocht bijna 13.500 exemplaren tijdens de eerste week van uitgave, waarmee het een positie van # 27 op de Billboard- albumlijst verdiende.
De geschiedenis van Hard Rock is bezaaid met bands die leden na een mislukte Lead Singer Transplants, maar fans van Queensrÿche hebben Todd LaTorre duidelijk met open armen ontvangen. Daarom denk ik dat het veilig is om te zeggen dat ze een zeldzame "overwinning" hebben behaald in die kolom. Als ze vers materiaal van dit kaliber kunnen blijven gebruiken, dan is de lucht de limiet.
Queensrÿche bracht een paar jaar verloren door in de wildernis terwijl ze de soms bizarre muzikale grillen van hun dictatoriale voormalige frontman volgden, maar met Condition Human hebben ze de controle over hun lot overgenomen en stippelen ze een bevredigende nieuwe koers uit. Het is geweldig om je terug te hebben, jongens!
Conditie Mens Nu kopen
