Chase Yesterday is een synthwave-producer uit Malta. Hij benadert synthwave door donkere, zwaardere elementen te combineren met een sterke gevoeligheid voor het vertellen van verhalen. In een e-mail vertelde hij me hoe hij de creatie van muziek benadert, wat hij doet om geïnspireerd te blijven om nieuwe dingen te creëren en zijn kijk op de huidige synthwave-scene.
Karl Magi: Hoe en waarom realiseerde je je dat je muziek wilde maken als meer dan alleen een hobby?
Chase Yesterday: Voor mij is het een kwestie van iets kunnen doen waar ik van hou en plezier hebben om het te doen. Muziek maken begon als een ontsnapping aan de dagelijkse sleur, of het nu gaat om het leren van een instrument, het aanschaffen van nieuwe apparatuur (en daar kan ik Gear Acquisition Syndrome ook een beetje de schuld van geven) of spelen met muziekproductiesoftware.
Na verloop van tijd, toen ik voelde dat ik beter werd en meer vertrouwen in mijn muziek kreeg, zag ik dat er niets te verliezen was door te beginnen met het uitbrengen van mijn muziek in plaats van het voor mezelf te houden.
KM: Welke aspecten van muziek in synthwave-stijl hebben je daarna ertoe gebracht het te willen maken?
CY: Muziek uit de jaren 80 was een nietje in mijn huishouden, maar mijn eerste kennismaking met synthwave was Hotline Miami 2 . Ik herinner me nog de eerste keer dat ik Carpenter Brut daar hoorde en die pure adrenaline voelde. Er was een heel spectrum van retro-geïnspireerde muziek en beelden in die game. Van daaruit ontdekte ik Outrun en vervolgens synthwave.
Op dat moment moest ik kijken wat dat soort muziek was, en nog belangrijker, hoe ik die stijl kon gebruiken.
KM: Welke andere makers vind je inspirerend en waarom?
CY: Ik heb de neiging mezelf te inspireren door wat andere muzikanten doen of door videogames, waarvan ik vind dat het een geweldig medium is voor muziek dat slechts een moment of een thema vastlegt en me ook toestaat erin te wonen voor zoveel als ik wil waarbij het een interactief medium is. Ik ben altijd op zoek naar iets nieuws.
Ik luister vaak naar een zeer grote verscheidenheid aan muziek, dus mijn invloeden zijn vrij wijdverbreid. Onlangs waren de artiesten die de meest directe impact op mij hebben achtergelaten Carpenter Brut, Timecop1983 en Kavinsky . Ik vind ook andere invloeden in trancemuziek uit de vroege jaren 2000, NIN, Depeche Mode, Motörhead en DreamTheater .
KM: Hoe ga je om met het creëren van nieuwe muziek?
CY: Ik heb de neiging om naar een thema te schrijven, waarbij elk nummer aan het andere werkt om een concept of verhaal over te brengen. Daarom geef ik er de voorkeur aan om EP's uit te brengen in plaats van veel afzonderlijke singles, hoewel ik denk dat dat tegen de huidige trends ingaat. Het daadwerkelijke schrijfproces is voor mij in twee delen opgesplitst. Het eerste deel is het artistieke deel, waar ik begin een bepaald geluid neer te zetten dat ik in mijn hoofd heb. Vanuit dat heel losse idee begin ik beetje bij beetje een nummer te bouwen en te kijken waar ik het naartoe kan brengen. Het is zeer vrij vloeiend en baseert mijn productie op wat ik wil doen. Daarna is het tweede deel, waar ik meer een perfectionist begin te worden. Ik werk iteratief, waarbij ik bij elke iteratie steeds meer verfijn wat ik heb gecreëerd totdat het lied, in mijn oren, zijn definitieve vorm krijgt.
KM: Ga verder in op het idee van ONE als "een rit met synth-drive die bitterzoete herinneringen oproept aan nostalgische vrijheid van de jaren 80". Ik ben benieuwd naar het proces dat je hebt doorlopen bij het maken van de tracks voor ONE en welke specifieke gedachten er over hebben geleid?
CY: Ik wil niet te veel weggeven, want een groot deel van het plezier van ONE is de individuele interpretatie van de muziek en de begeleidende tekst. ONE vertelt een verhaal over ontsnappen, zij het op een meer goedkope, geromantiseerde manier uit de jaren 80. Toen het verhaal eenmaal was neergelegd, kon ik het soundtracken, waarbij elk nummer een scène van dat verhaal vastlegde.
KM: Waar wil je je muziek in de toekomst naartoe brengen?
CY: Dit klinkt misschien een beetje egoïstisch, maar het belangrijkste van het maken van muziek voor mij is het plezier om het te maken en tegelijkertijd nieuwe dingen te ontdekken. Ik moet voelen als de muziek die ik maak, anders klinkt het nep voor mij.
Momenteel concentreer ik me op een zwaardere, donkerdere kant van synthwave, zoals op dark-synth en cyberpunk geïnspireerde dystopische thema's. Ik hou er niet van om te lang in een comfortzone te blijven, en nieuwe uitdagingen helpen altijd mijn creatieve proces. Daar zie ik in de nabije toekomst mijn muziek naar toe.
KM: Hoe doe je dat als je je creativiteit nieuw leven moet inblazen?
CY: Geloof het of niet, ik merk dat ik beter werk onder stress. Ik zoek nieuwe uitdagingen, leer nieuwe dingen en houd mezelf geïnteresseerd in het werk. Met interesse komt energie, en met die productiviteit, dan creativiteit. Het hoeft niet altijd een volledig nieuw nummer van A tot Z te zijn. Het kan een nieuwe synth-patch zijn, of een mengtechniek, of een melodie, zolang er maar output is.
KM: Vertel me hoe je de huidige synthwave-scène bekijkt.
CY: Er zijn zoveel getalenteerde artiesten dat het een echt probleem is om alles bij te houden. Het volgende en de steun zijn er op een niveau dat ongelooflijk is voor een genre dat zo jong is. We kunnen al de effecten zien die het op de mainstream achterlaat. Mijn grootste zorg is dat de scène retro is en dus zo doordrenkt van nostalgie, dat het risico bestaat dat je te cliché wordt. Als artiest zelf dring ik aan om nieuwe ideeën en inhoud te produceren, iets dat ik als een noodzaak beschouw en waarvan ik hoop dat alle producenten en inhoudsaggregators in deze scène dat doen.
