Hoewel Carcassi's Etude in A (ook bekend als Study in A) geen beginnersgitaarstuk is, is het niet al te moeilijk voor mensen met een klassieke of vingerstyle gitaarervaring en die halverwege de nek barré-akkoorden kunnen spelen. Het is een bekend stuk in het studentenrepertoire voor klassieke gitaar en het is de moeite waard om het te leren.
Bekijk de score regel voor regel, vergezeld van een MIDI-gegenereerde audiotrack, en bekijk de video op volledig scherm met een afspeelinstelling van hoge kwaliteit voor maximale helderheid. De individuele muzieklijnen onder de video kunnen ook vergroot worden weergegeven door erop te klikken.
Carcassi: Etude in A Opus.60 No.3
Download Etude in A als PDF
Klik om Etude in A te downloaden als een gratis PDF-bestand (twee pagina's) voor offline weergave en afdrukken.
Solo gitaarspelen - Boek 1, 4e editieVerbeter uw vermogen om de standaard notatiestaven van Carcassi's Etude in A en andere stukken te lezen in plaats van het tabblad met zijn vele beperkingen te gebruiken. Solo gitaarspelen door Frederick Noad is een uitstekend lesmateriaal dat ik heb gebruikt om notatie te leren aan mijn vingerstijl- en klassieke gitaarstudenten. Het brengt studenten van volledig beginnersniveau naar het lezen van stukken van gemiddeld niveau.
Nu kopenStudeer in A - Speeltips
Klassieke gitaar 'studies' of 'etudes' zijn composities die, in tegenstelling tot saaie schaal- en arpeggio-oefeningen, zijn ontworpen om oefening in een bepaalde techniek te bieden en tegelijkertijd op zichzelf muzikaal lonend te zijn. Dit is Carcassi's 'appoggiatura'-onderzoek. Een appoggiatura is een niet-akkoordtoon met accenten die in een akkoord wordt geplaatst en vervolgens op de dichtstbijzijnde akkoordtoon valt. Kijk naar de eerste balk. De arpeggio vormt het akkoord A majeur, maar de akkoordtoon E ontbreekt en in plaats daarvan wordt de niet-akkoordtoon F # gespeeld. Omdat het een akkoordloze toon is, is het effect licht dissonant. Het is echter een korte dissonantie, omdat het dan oplost naar de medeklinkertoon E. Appogiatura betekent letterlijk 'leunende noot'. Dat verwijst naar de neiging om op te lossen tot op de dichtstbijzijnde akkoordtoon. Het is niet alleen een niet-akkoordtoon zoals een voorbijgaande noot; het is een niet-akkoordtoon die gewoonlijk van onderaf met een sprong wordt benaderd en vervolgens stap voor stap naar de akkoordtoon wordt opgelost. Het hele stuk is gebaseerd op appoggiaturas (of appoggiatuur als je helemaal correct wilt zijn).
Het formulier
Er zijn twee secties gescheiden door herhalingsmarkeringen. Het tweede deel is langer dan het eerste omdat het thema van het eerste deel tegen het einde van het tweede deel wordt ingebracht. Dat is een veel voorkomende praktijk van deze stijl van compositie. Het zorgt ervoor dat het hoofdthema opnieuw wordt gehoord voordat het stuk is afgelopen.
Timing is belangrijk
Dit is een op triplet gebaseerd stuk. Achtste noten zijn gegroepeerd in drieën en geperst in de tijd die normaal gesproken door twee wordt ingenomen. Aangezien de maatsoort van 'vier-vier' vier kwartnootslagen per maat aangeeft, is elke tel gevuld met drie achtste noten in plaats van twee, en elke maat is gevuld met twaalf achtste noten in plaats van acht. Een contrasterend effect is te horen bij maat 16, waar de verwachte drielingen worden vervangen door standaard achtste noten. Het rubato- teken geeft aan dat je de tijd kunt nemen voordat het 'a tempo'-teken je terugbrengt naar het begintempo en terug naar het tripletritme voor de rest van het stuk.
Vingerzetting
Voorgestelde vingerzetting van de hand wordt aangegeven door de cijfers 1 - 4 naast de noten. Vingerzetting met handpluk wordt niet getoond, omdat het meestal typische arpeggio-vingerzetting is en de score al druk genoeg is met al die drielingen. Gebruik je duim (p) voor basnoten (dat zijn de lage noten met naar beneden wijzende nootstelen) en je i, m en vingers achter elkaar terwijl je de snaren kruist. Zie de tabel hierboven voor vingerzettingstermen voor klassieke gitaar als u het niet zeker weet.
Fretboard handposities
Deze worden weergegeven met Romeinse cijfers en geven aan dat je wijsvinger geheel of halverwege de genummerde fret is geplaatst. Nogmaals, dit zijn suggesties op basis van wat wordt beschouwd als de gemakkelijkste manier om die aantekeningen te bereiken. In sommige gevallen zijn er alternatieve posities die je zou kunnen proberen, maar meestal is het noodzakelijk om de getoonde posities te gebruiken om fysiek de vereiste noten te bereiken.
Sleutel en akkoorden
Het kennen van de akkoordstructuur van de muziek die je speelt is niet nodig, maar het helpt je met meer overtuiging te spelen.
Aangezien de primaire sleutel A majeur is, zijn de twee belangrijkste akkoorden de akkoorden die zijn gebouwd op de 1e en 5e noot van de A majeur toonladder. Dat is een majeur en e majeur (of e7). De 7e wordt vaak gebruikt omdat het een dissonantie bevat en de terugkeer naar A major urgenter en bevredigender maakt.
Een majeur is het tonische of 'thuisakkoord' en E majeur is het dominante of 'op weg naar huis' akkoord. Andere akkoorden worden gebruikt voor toonvariatie en ook om naar andere akkoorden te leiden en om enkele belangrijke veranderingen teweeg te brengen.
Terwijl A majeur de primaire sleutel is, is E majeur een secundaire sleutel waarnaar de muziek 'moduleert'. Het eerste deel van de studie begint in A majeur en moduleert naar E majeur - een nieuwe sleutel. Het tweede sectiegedeelte begint in de nieuwe toonsoort E majeur en gaat geleidelijk terug door enkele interessante akkoorden naar de primaire toonsoort van A majeur.
Matteo Carcassi
Matteo Carcassi (1792 - 1853) was een bekende Italiaanse klassieke gitarist en componist van gitaarmuziek. Hij reisde veel in Europa en gaf optredens en ook gitaarlessen. Zijn lesmethode voor gitaar (Opus 59) wordt erkend als een belangrijke bijdrage aan de ontwikkeling van klassieke gitaartechniek.
Credits
Etude in A Opus 60 no.3 is gecomponeerd door Matteo Carcassi (1792 - 1853) en bevindt zich in het publieke domein.
De partituur, audiotrack en afbeeldingen zijn door chasmac met Finale, Goldwave en Photoshop
