De geschiedenis van pop-punk kan niet netjes worden uitgelegd en verpakt in een strakke kleine doos. Het is ingewikkeld, rommelig en loopt over in meerdere genres tussen samensmelten met anderen. Het is niet gemakkelijk te begrijpen, tenzij je iemand bent met diepe wortels en een serieuze interesse in de scene, maar het is beheersbaar. Dit artikel zal er alles aan doen om de geschiedenis van pop-punkmuziek vanaf het begin tot de laatste tijd zo duidelijk mogelijk weer te geven.
Zoals bij alle geschiedenislessen is het belangrijk om vanaf het begin te beginnen met voldoende achtergrondkennis. Laten we beginnen!
Origins (begin jaren 70 tot eind jaren 80)
Punk Rock en New Wave
De beste plaats om te beginnen zou zijn met de punkrock- en new wave-scene van de late jaren 60 en 70, hoewel meer gericht op de laatste. Bands zoals The Ramones, The Jam, Toy Dolls, The 101ers (Joe Strummer pre-Clash), Generation X en vele anderen zouden de basis leggen voor wat later poppunkmuziek zou worden. Dergelijke bands onderscheiden zich van vele anderen van hun tijd vanwege hun vrolijke, luide en melodieuze muziek.
Hardcore punkmuziek stapt in
In de jaren tachtig brak er een nieuwe muziekscene uit die later de bekende straight edge-beweging zou voortbrengen. Afkomstig uit de undergroundscènes in voornamelijk Californië, Washington DC, New York en de meest opvallende plaats, Boston, New Jersey, waar de scène het meest blijft bloeien. Hardcore muziek kan worden geclassificeerd door de luide, vaak boos klinkende zang, vervormde gitaren en breakdowns. Aanstekelijke vrolijke refreinlijnen en een zuiver, gedefinieerd geluid werden hier zelden of nooit gehoord.
Vermeldenswaard is dat hardcore twee bepaalde subcategorieën heeft waar niet veel over wordt gesproken, maar die wel een rol spelen in de invloed van pop-punk: de jeugdploeg en wat vaak "stoere jongens hardcore" wordt genoemd (of beatdown of moshcore). Jeugd crew bands zijn degenen die de straight edge-beweging zijn begonnen en er het meest mee worden geassocieerd. Deze bands, samen met de gewoon algemeen geclassificeerde hardcore bands, zijn de belangrijkste hardcore invloeden pop-punk (Minor Threat, Youth of Today, Agnostic Front). Samen vormen ze het grootste deel van hardcore muziek. Tough guy hardcore kan worden geïdentificeerd als meer gericht op het idee van moshing en is vaak veel gewelddadiger en hatelijker in teksten (Hatebreed, Terror, Bury Your Dead). Deze bands zijn recenter (1995 - nu) en hebben meer een metalcore-sound. De meeste traditionele hardcore bands (of nieuwere bands die vasthouden aan hun traditionele roots) gaan niet met hen om.
Tussen hardcore punk en punk rock zaten een paar bands die werden beschouwd als van het hardcore genre, maar die niet overeenkwamen met alle dezelfde kenmerken. Bands als Bad Religion en Descendents mixten punk rock en hardcore nog meer samen. Deze bands zouden later een grote rol spelen bij het definiëren van pop-punk, evenals wat later als alternatieve punk zou worden beschouwd.
Hardcore muziek werd nooit een mainstream succes zoals punk rock deed, maar het was een grote scene en dat is het nog steeds en een paar van zijn vroege bands zijn enkele van de meest bekende namen in rockmuziek geworden (Specifically Black Flag, die wordt beschouwd als de peetvaders van hardcore muziek en beïnvloedt nog steeds veel muzikanten vandaag. Minor Threat is een andere bekende naam).
Jaren 90
Pop-Punk breekt door
Wat officieel bekend stond als de eerste golf van poppunk, verscheen begin jaren negentig. Het genre was geen commercieel succes en de meeste bands hadden een doe-het-zelf-benadering van hun muziek zoals hun hardcore punk-tegenhangers, maar in deze periode begonnen veel onafhankelijke platenlabels op te duiken, twee opmerkelijke waren Fat Wreck Chords en Epitaph Records, die later groot succes zou zien.
Commercieel succes
Halverwege de jaren 90 begon pop-punkmuziek steeds populairder te worden. Green Day bracht hun eerste album uit op een groot platenlabel en andere bands zoals The Offspring en MxPx deden hetzelfde. Met veel van deze nummers die steeds weer op radiozenders en MTV werden gespeeld, was er weer interesse in punkmuziek van grote platenlabels. Punkbands kregen lucratieve contracten aangeboden en toerde vaak met pop-punkbands. Vermeldenswaard, ska-punk begon in het begin tot midden jaren 90 te stijgen. Omdat het veel kenmerken gemeen had met pop-punk, zouden deze bands ook samen toeren.
Pop-Punk wordt mainstream
Eind jaren 90 tot begin 2000 was pop-punk volledig aan de oppervlakte en werd absoluut enorm. Bands zoals Sum 41, New Found Glory en Simple Plan behoorden tot de meest gespeelde artiesten op de radio, en Blink-182 was een groot succes en werd zeer vereerd met hun baanbrekende album Enema of the State (1999). Zelfs Avril Lavigne vond succes in de scene, bekend als de "pop-punkprinses" (hoewel ze de afgelopen jaren haar geluid volledig heeft veranderd en niet meer als zodanig wordt beschouwd, maar er wordt erkend dat ze dat ooit was). Rond deze tijd kwam het thema vriendschap steeds vaker voor, maar niet zozeer als later.
Set Your Goals Poster - Concert Flyer Nu kopenMidden 2000 tot heden
Opkomst van nieuwe bands
Halverwege de jaren 2000 begonnen de lijnen die het pop-punkgenre definieerden steeds meer te verdoezelen door de opkomst van veel nieuwe bands met een unieke mix van geluid. Bands zoals The Used, Taking Back Sunday en My Chemical Romance begonnen de scène stormenderhand te veroveren, met veel pop-punkkenmerken maar met een donkerdere en meer deprimerende toon.
Veel mensen hebben voor bands als deze een heel apart subgenre gemaakt, dat ze 'emo' zouden noemen. Dit is wat de opkomst van de emoscène veroorzaakte in deze tijd, waar veel tieners jonge mensen meestal zwart droegen en een deprimerende toon voor hen hadden (later zou deze scène evolueren naar wat we tegenwoordig "scène" noemen, waar in plaats van meestal zwart), ze zouden veel felle kleuren en gekke kapsels bevatten). Veel mensen waardeerden het niet dat deze bands emo werden genoemd. Hoe mensen het ook wilden knippen, deze bands konden vanwege hun gelijkenis regelmatig met veel pop-punkbands toeren en zouden voor enige verwarring zorgen.
Aan de andere kant van dit alles spoot het hardcore punkgenre op de een of andere manier uit vele lange afstandsubgenres, met name screamo (het is vermeldenswaard dat bijna elke hardcore band het haat om screamo te worden genoemd, en het is niet vaak dat een van deze genres geassocieerd is met elkaar). De traditionele hardcore punkscene zag zichzelf herboren en een beetje opnieuw gedefinieerd met bands als Stick to Your Guns en Have Heart.
Vergelijkbaar met eerdere originele hardcore bands in de late jaren 70 en in de jaren 80, was het enige dat opvallend anders was dat het geluid meer gedefinieerd en schoner was en dat het minder gewoon "noise" was. Hoewel het, net als de vroege hardcore punkwortels, nooit commercieel succes heeft gezien.
Eind 2000 tot nu
Vanwege de eerdere onduidelijkheid van wat het definieerde, begon het pop-punkgenre op de voorgrond te treden, hoewel het nog steeds een grote scène bleef. Gedurende deze tijd onderging het genre een paar veranderingen en zijn fans en muzikanten deden wat je zou kunnen noemen "het geluid terugnemen". Terwijl opmerkelijke pop-punkbands zoals Green Day en Blink-182 al lang geleden met hun enorme succes naar een nieuw geluid waren overgegaan, begonnen anderen zoals New Found Glory en nieuwere bands zoals The Wonder Years het opnieuw te creëren.
Dit was een succes, aangezien een hele reeks nieuwe pop-punkbands de scene begon te vervuilen, waar ze een paar nieuwe kenmerken aan hun geluid hadden: vriendschap en eenheid werden een belangrijk thema in de muziek. evenals doorzettingsvermogen. Pop-punkbands begonnen hun geluid ook te versmelten met nieuwere traditionele hardcore bands, in een poging een eerbetoon te brengen aan hun hardcore roots. Veel pop-punkbands van deze tijd presenteren dubbele basdrums, storingen en zelfs af en toe geschreeuw. Bands waarin deze zijn verwerkt, werden ook vaak geplaatst in een nieuwer subgenre van pop-punk genaamd "easycore", dat gewoon pop-punk is met de toegevoegde hardcore invloeden (Four Year Strong, Set Your Goals, The Story so Far, enz). Er zijn ook enkele bands die pop-punk en hardcore nog meer combineren, waardoor ze moeilijk te definiëren zijn.
Dat gezegd hebbende, dat is eigenlijk een oppervlakkige weergave van de hele geschiedenis van pop-punkmuziek tot nu toe. Of het binnen het komende decennium nog wel of niet zal veranderen, is onbekend, dus we kunnen alleen maar achterover leunen en kijken hoe het opnieuw verandert.
