Kang Gary, de helft van LeeSsang, maakte wat lawaai toen hij tweette over de schijnbare vertraging in de overmaking van de inkomsten van songwriters via online muziekkanalen. Hij sprak met name zijn bezorgdheid uit over twee dingen:
- songwriters ontvangen hun royaltybetalingen niet van online streamingkanalen
- discrepantie tussen werkelijke betalingen en schattingen op basis van onbewerkte gegevens
- enorme daling van de inkomsten van songwriters sinds de wijziging van de kosten voor online streaming
Voor degenen die niet begrijpen hoe songwriters en zangers verdienen buiten de vergoeding die ze krijgen voor optredens, is de tweet van Gary moeilijk te bevatten. Dit artikel wil uitleggen hoe muzikanten verdienen en waarom ze nu minder krijgen als gevolg van wetswijzigingen.
Hoe muzikanten verdienen aan online streamingdiensten
Met een streamingdienst kunnen mensen maandelijks een vast bedrag betalen in ruil voor het maandelijks onbeperkt kunnen spelen van muziek. Een van de meest populaire streamingsites is Melon. Dit zijn de nummers die zijn gegeven door Melon en andere streaming-sites.
Volgens schattingen is het gemiddelde aantal nummers dat een persoon per maand speelt 1000.
Het maandelijkse tarief voor onbeperkte nummers is 3.000 gewonnen (ongeveer $ 3).
Dat betekent dat er 1.000 songwriters en zangers zijn die die 3.000 gewonnen maandelijks zullen verdelen. Je moet er ook rekening mee houden dat het label en het bedrijf voor streamingdiensten ook bezuinigen.
Hieronder vindt u de meest voorkomende betalingspartitie:
- 16% Tekstschrijver / Componist
- 8% prestatie
- 10% Streaming-servicebedrijf
- 66% gaat naar het label
Dat betekent dat 480 gewonnen zouden worden verdeeld over 1.000 tekstschrijvers en componisten. Dat komt neer op 0, 48 gewonnen per tekstschrijver / componist.
Laten we aannemen dat het nummer van een componist 100.000 keer per maand wordt gespeeld, en dat hij dan 48.000 gewonnen (ongeveer USD 45) per maand per nummer wordt betaald. Als er meer dan één tekstschrijver / componist is, verdelen ze de USD45.
Nu gaat ongeveer de helft van dat bedrag naar de zanger of artiest.
100.000 keer per maand gespeeld worden is niet zo moeilijk voor songwriters als GDragon en andere idolen. Ze hebben een sterke fanbase die voor hen uitgeeft, maar voor niet-idoolmuzikanten is 100.000 een jackpot.
Mad Clown is een gevestigde underground rapper voordat hij de mainstream bereikte. Hij herhaalde de gevoelens van Kang Gary over de verwarring en vertragingen van de inkomsten van songwriters uit streamingdiensten.
Dat is slechts de winst van streaming
Streamingdiensten zijn niet de enige inkomstenbron van muzikanten en artiesten. In feite zijn voor idolen als DBSK en Big Bang de inkomsten uit hun liedverkopen losse veranderingen. Ze kunnen tot $ 3 miljoen betaald krijgen voor een advertentie die ze een week lang filmen. Met één tv-drama kunnen ze 500.000 dollar verdienen. Voor idolen zijn hun liedjes slechts 'promotiemiddelen' om hun imago te verkopen. Het is hun imago waardoor ze meer verdienen.
Maar voor muzikanten die geen idolen zijn en niet de steun van grote labels hebben, is winst uit elke bron belangrijk.
Dit was de reden dat Korea zijn digitale streamingsnelheden opnieuw onder de loep nam. De 3.000 onbeperkte maandelijkse streaming is pinda's in vergelijking met de tarieven in Amerika.
Verplichte digitale tariefstijging
De winst terugdringen doordat piraterij handiger is in vergelijking met het kopen van originele cd's is zelfs buiten Korea een probleem, en een van de manieren waarop de Zuid-Koreaanse muziekindustrie vocht, was door streaming en downloads aan te bieden tegen drastisch verlaagde prijzen in vergelijking met buitenlandse diensten. De zet was gebaseerd op het principe dat fans legitieme diensten verkiezen boven piraterij als het goedkoop is, omdat ze hun idolen zullen helpen zonder hun portemonnee te beschadigen.
Maar in januari 2013 nam het ministerie van Cultuur, Sport en Toerisme deel aan een verplichte digitale tariefverhoging die was ontworpen om de download- en streaming-tarieven van Zuid-Korea beter op de rest van de wereld af te stemmen. De bestelling voorzag in een respijtperiode van 3 maanden die eindigde in april van hetzelfde jaar. Het doel van de gedwongen prijsverhoging was naar verluidt de muziekindustrie te helpen herstellen van enorme verliezen als gevolg van dalende cd-verkopen.
Koreaanse muziekstreaming versus Amerikaanse muziekstreaming
| STREAMING SERVICE | CATALOGUS | MAANDELIJKSE KOSTEN |
|---|---|---|
| Beats | 20 miljoen | 10 dollar |
| Google Play | 20 miljoen | 10 dollar |
| Grooveshark | 10 dollar | |
| iHeartRadio | 15 miljoen | 10 dollar |
| iTunes Radio | 26 M | 10 dollar |
| Last.fm | 10 dollar | |
| Sony Music | 25 miljoen | 10 dollar |
| Pandora | 32 miljoen | 10 dollar |
| Rhapsody | 20 miljoen | 10 dollar |
| Rdio | 13 M | 10 dollar |
| Slacker | 20 miljoen | 10 dollar |
| Spotify | 30 M | 10 dollar |
| Meloen | 10M | USD 4 |
| MNET | 10M | USD 4 |
Verlies van klanten
Helaas lijkt het erop dat de digitale tariefstijging een nadelig effect heeft gehad, omdat het lijkt alsof veel vaste abonnees van de vele streaming- en downloaddiensten in Korea van mening waren dat de gestegen prijzen te hoog waren en niet langer de moeite waard, vooral in vergelijking met illegale downloads .
Een goed voorbeeld is MelOn, een van de toonaangevende online muziekdiensten in het land. Hun abonnement voor onbeperkt streamen kostte vroeger 3.000 won per maand, maar de digitale tariefverhoging verhoogde de prijzen met maar liefst 200%, tot 6.000 won per maand. Sommige kleinere bedrijven hebben zelfs specifieke plannen helemaal geschrapt, omdat de digitale tariefverhoging de tarieven verhoogde tot niveaus die niet langer aantrekkelijk waren voor hun abonnees. Sommigen boden verschillende kortingen en promo's om mensen ervan te weerhouden te vertrekken, maar het waren in het beste geval noodmaatregelen die op den duur hun bedrijfsresultaten zouden schaden.
Uiteindelijk zien de bedrijven, ondanks hogere tarieven, hun winsten afnemen door het verlies van abonnees. De hoge prijzen maken het nog erger omdat het verlies van één enkele abonnee nu een nog groter effect heeft. Er is echter een olifant in de kamer die moet worden aangepakt: royalty's die naar de artiesten gaan.
Inkomsten uit royalty's
Het is een veel voorkomende anekdote dat de ouders van meidengroep Rainbow aanvankelijk teleurgesteld waren over de verdiensten van hun dochters, omdat er wordt gezegd dat de artiesten niet veel verdienen omdat bedrijven de neiging hebben om een groot deel van hun budget te gebruiken voor artiesten in opleiding en onderdak. Royalty's zijn echter iets heel anders, omdat het specifiek is ontworpen of het voordeel van de artiesten. Hoeveel verdienen artiesten met hun muziek?
Hoewel het onmogelijk is om specifieke cijfers vast te stellen vanwege verschillen in de manier waarop bedrijven met hun talent omgaan, is het bekend dat Zuid-Koreaanse artiesten die in het buitenland beroemd worden, uiteindelijk meer verdienen aan royalty's in andere landen dan thuis. Het beste voorbeeld op dit moment is PSY, wiens lied Gangnam Style wereldwijd veel aandacht kreeg dankzij de virale videoclip en dansroutine.
Volgens de vertegenwoordiger van de partij van Saenuri, Nam Kyung-pil, die de oneerlijkheid bekritiseert in de online royalty-royalty's in Zuid-Korea, verdiende Gangnam Style het equivalent van 2, 8 miljard gewonnen in royalty's voor 2, 9 miljoen downloads, terwijl in Korea 2, 86 miljoen downloads en slechts 27, 32 miljoen streams verdiende een relatief schamele 3, 6 miljoen gewonnen in online royalty's. Dit komt erop neer dat de artiest gemiddeld 10, 7 won per download van een nummer en een belachelijke 0, 2 won per stream.
De onthulling is verrassend gezien het feit dat de digitale tariefverhoging wordt gepitcht om muzikanten en songwriters te helpen meer te verdienen met hun harde werk, maar het lijkt erop dat de winsten niet naar beneden druppelen. Wat erger is, is dat de serviceproviders zelf zichzelf in de voet schieten, omdat hun abonnementstarieven dalen.
