Swayze is de naam van het synthwave-project van Christian Vogelgesang. Zijn benadering van op synthesizer gebaseerde muziek combineert een sterk respect voor songwriting en zijn liefde voor alle funky dingen tot een uniek geluid. Ik sprak met hem over zijn roots als muzikant, zijn benadering van muziekcreatie en zijn kijk op de toekomst van synthwave-muziek.
Karl Magi: Hoe ben je voor het eerst geïnteresseerd geraakt in het maken van muziek?
Christian Vogelgesang: Net als veel andere muzikanten werd ik door mijn ouders op muziek gezet. Mijn broer kwam thuis van een show en vertelde op de kleuterschool en hij had dit meisje piano zien spelen. Hij zei: 'Mam! Ik wil pianolessen krijgen! ' Hij was ouder dan ik en dus toen ik volwassen werd, had ik geen keus. Mijn ouders hebben me pianolessen gegeven. Als kind kon ik het niet uitstaan en daarom heb ik nooit geoefend, maar mijn ouders lieten me nooit stoppen, wat ik erg op prijs stel.
Pas toen ik in mijn tienerjaren was, begon ik muziek serieus te nemen. Die tijd viel samen met het feit dat ik verliefd werd op rock 'n roll-muziek. Ik begon naar klassieke rockradio te luisteren en toen dacht ik: "Oh mijn god! Muziek is niet alleen deze oude mensen die piano en orgel spelen. Het kan echt geweldig en jeugdig zijn. '
Ik begon met het oppakken van drums, gitaar en bas na piano te hebben gespeeld. Vanaf dat moment begon ik echt jazz te spelen en dat soort dingen, maar waar ik graag naar luisterde, was rock 'n roll. Daar zit een enorm onderdeel van in muziek uit de jaren 80. Ik vond het geweldig toen Geddy Lee van Rush meer begon te experimenteren met synthesizers. Vanaf daar kwam ik in New Age-muziek en al het New Wave-materiaal dat zijn eigen synthesizers heeft. Er is gewoon een wilde muziekwereld en het is allemaal verbonden.
KM: Hoe ben je begonnen met het maken van synth-gebaseerde / synthwave-muziek?
CV: Ik moet beginnen met het voorbehoud dat ik niet eens weet of ik als synthwave-artiest zou kunnen worden beschouwd. Ik ben duidelijk echt nieuw, dus ik heb geen ruimte om te praten. Ik ben geaccepteerd door synthwave-artiesten en de #synthfam en ik ben dol op synthwave-muziek, maar ik weet gewoon niet of mijn muziek in die categorie valt. Ik heb niet het gevoel dat ik helemaal begrijp wat synthwave is.
Ik was net afgestudeerd aan de universiteit en liep stage in Chicago. Het was een heel slecht bestaan. Ik vond het niet leuk om in die grote stad te wonen, wat ik aan het doen was, was echt leeg en mijn balans tussen werk en privé was erg slecht. Mijn eerste kennismaking met synthwave was via Lazerhawk en de muziek van de film Kung Fury. Het was een escapistisch ding voor mij omdat ik omringd was door deze vreselijke levensstijl en het kijken naar die film me echt kracht gaf. Ik identificeerde me er niet alleen mee als dit echt nerdy, nerdige ding, maar het was ook een slechte reet!
Ik vond Lazerhawk en begon er de hele tijd naar te luisteren. Vanaf daar ontdekte ik dat het niet alleen Outrun-muziek is, actieheld-achtige dingen. Het nummer Breaking Waves van Mitch Murder is misschien nog steeds mijn favoriete synthwave-nummer. Het was zo sexy! Het was gewoon soepel en voelde heel goed en kil aan. Ik realiseerde me dat de muziek een heleboel verschillende emoties kan omvatten en deze beelden kan oproepen die zowel escapistisch zijn als mij zeer dierbaar zijn.
Aan de andere kant van de medaille wil ik funkmuziek maken en dat zit in de muziek die ik nu maak. Ik heb in een tiendelige funkband gespeeld met covers van klassiekers als Earth Wind & Fire en Cool and the Gang. Terwijl ik naar synthwave luisterde, werd ik blootgesteld aan bands als Chromeo, wat waarschijnlijk nog steeds mijn grootste invloed is, dus ik ben geïnteresseerd in het combineren van synth funk en synthwave.
Als ik aan synthwave denk, denk ik aan muziek die is geïnspireerd door blanke artiesten uit de jaren 80. Er was ook een geweldige zwarte muziekcultuur in de jaren 80 die net zo goed experimenteerde met synthesizers. Mensen als Rick James en Cool & The Gang haalden hun synths eruit. Als je die afstamming traceert, zijn dat de artiesten die echt populaire elektronische acts als Justice, Daft Punk en Chromeo hebben beïnvloed.
KM: Vertel me meer over hoe je nieuwe muziek maakt.
Ik denk dat de beste muziek die uit vrijwel elke muzikant komt, de nummers zijn die je wakker maken met een melodie in je hoofd of je staat onder de douche en je denkt aan een geweldig ritme en een baslijn die daarbij hoort, dus je moet naar de computer rennen en ermee gaan spelen.
Ik vind dat er geen tekort is aan ideeën, maar het is belangrijk voor mij om een idee te laten stoven en het organisch te laten uitkomen. Als ik echt vastloop, luister ik naar muziek waar ik van hou en denk ik: "Oké, dit nummer heeft de sfeer van dit nummer of dat nummer waar ik echt van hou" en kijk wat ze deden en wat er uniek aan was. Ik steel het niet, maar ik word er door geïnspireerd.
Ik gebruik het voorbeeld van Stevie Wonder. Stevie Wonder is een van de grootste popsterren aller tijden, maar als je echt naar zijn muziek kijkt, is het echt complex. Er zijn akkoorden die zomaar uit het niets komen, maar ze passen zo goed. Ik raak geïnspireerd door te kijken naar vroegere of huidige artiesten die ik respecteer.
Op dit moment ben ik een beginner in het produceren van elektronische muziek. Ik leer constant. Ik heb een vriend, Shaun Livingston ( ), die me enorm helpt. Ik kijk ook graag naar de artiesten die ik leuk vind en welke synthesizers ze gebruiken. Zo begon Chromeo hun carrière 20 jaar geleden met een Juno 106 en daarmee creëerden ze zowat hun eerste album. Ik gebruik graag veel geluiden van de Juno 106. Ik denk dat het allemaal neerkomt op de sfeer die ik zoek. Als ik iets meer Outrun of actieheld wil, probeer ik in die stemming te komen omdat muziek zoveel emotie oproept. Als je wilt dat iemand de straat uitloopt en denkt: "Holy shit! Ik ben de koning van de wereld 'dan moet je die emotie belichamen wanneer je het nummer maakt.
Het laatste dat ik zal zeggen is dat songwriting erg belangrijk voor me is. Ik kom naar deze synthesizer-achtige muziek vanuit een andere plaats dan veel andere artiesten. Het maakt me niet beter, het maakt me in ieder geval een beetje minder ervaren als het gaat om elektronische muziek. Ik heb een muzikale opleiding gehad en ik ben meer geïnteresseerd in het lied en hoe de melodieën, harmonieën en ritmes het lied kunnen dienen. De geluidstechniek die deze synth-jongens doen is krankzinnig en ik wil dat niveau bereiken, maar dat is niet mijn prioriteit. Mijn prioriteit is het lied en de songwriting.
KM: Waar werken jullie nu aan?
CV: Ik ga zang opnemen voor mijn volgende single, die heet Ik geloof niet in liefde . Ik schreef het nadat ik naar de bruiloft van een vriend was gegaan. Ik hoop dat ik dat de komende twee weken heb. Mijn doel is dat dat de laatste single is die ik uitbreng voor mijn debuutalbum die ik de komende maand of zo zou willen doen. Het is echter vrij traag gegaan.
Ik heb een aantal samenwerkingen in de maak. Ik ben helemaal weg van de synthfam. Ik vind het zo'n mooie creatieve microkosmos. Ik heb met Dimi Kaye, Tom Selica en Phoenix gewerkt, dus het was zeker best gaaf.
Ik ben bezig met verhuizen naar New Orleans en ik zal in dezelfde stad zijn als stroomstoring, wat gaaf zal zijn. Wat ik echt wil doen, is live gaan. Ik heb voor altijd livemuziek gespeeld, maar ik heb nog nooit een elektronische set gedaan. De reden waarom ik synth muziek en elektronische muziek begon te maken, is dat ik de afgelopen drie jaar voor Outward Bound heb gewerkt, dus ik reis non-stop. Je kunt geen band hebben als je dat doet.
Ik luisterde naar deze synthwave-artiesten en ik had zoiets van: 'Verdomme! Ik hou net zoveel van dit spul als van de livemuziek. Waarom doe ik dit niet als creatieve uitlaatklep? Ik vind het ongelooflijk dat de technologie me in staat stelt een eenmansband te zijn, muziek te maken, het uit te brengen en mensen ernaar te laten luisteren. Als ik nu in New Orleans ben, een stad die kunst, cultuur en muziek echt respecteert, dan wil ik ermee gaan leven en wil ik andere synth-acts promoten om live te gaan.
KM: Geef me je mening over de toekomst van synthwave-muziek.
CV: Ik zeg dit met het voorbehoud dat ik nog niet super goed geïnformeerd ben over de synthwave-scene. Ik heb erover nagedacht en er is veel beweging in de richting van liveshows geweest, wat volgens mij een stap in de goede richting is. Als ik denk aan de geschiedenis van populaire muziek, is het door live shows en het ontzag en het spektakel dat kan gebeuren dat echt nieuwe fans oplevert. Als iemand fan is van synthwave en ze gaan naar een concert en nemen vier vrienden mee. Die vier mensen gaan en ze brengen nog vier mensen binnen. Ik denk dat dat er een groot deel van moet uitmaken. Het brengt mensen bij elkaar. Het is hoe artiesten elkaar ontmoeten, het is hoe promotors elkaar ontmoeten en het is een groot feest en ik denk dat het zo moet blijven gaan.
Het andere dat te maken heeft met waar de synthwave-scene heen gaat en wat mij is opgevallen, is de ontwikkeling van grote persoonlijkheden. Wie is de laatste persoon die je kunt noemen in termen van big rock 'n roll-persoonlijkheden? Het is waarschijnlijk Kurt Cobain. Als je teruggaat van Kurt Cobain, waren er maar heel veel. Ze waren overdreven persoonlijkheden waar mensen zich aan konden vasthouden (voor goed of slecht). Ik denk eerlijk gezegd dat synthwave een aantal grote persoonlijkheden nodig heeft, mensen met een charismatische frontmansfeer. Ik denk dat synthwave die kant op gaat! Ik weet dat veel synthwave voortkwam uit filmmuziek en zo geweldig, maar ik denk dat wat mensen echt binnenbrengt, de muziek is met een echte popgevoeligheid. Er is zang, er is meer popproductie, er zit meer ritme in.
KM: Hoe laad je jezelf creatief op?
CV: Voor mij is het een stap terug van het creëren. Miles Davis, de jazzmuzikant, was echt technisch begaafd. Hij kon alles op die trompet spelen, hij was een geweldige componist en hij was zo productief. Je zou kunnen denken dat hij gewoon non-stop werkte, maar ik herinner me dat ik las dat hij zei dat hij niet geïnspireerd was door in een oefenruimte te zitten of muziek te analyseren. Ik word geïnspireerd door een geweldige date te hebben of iets heel gruwelijks te zien. Je moet je artistieke kant wegleggen, gaan leven en terugkomen en die ervaringen vertalen in muziek.
De andere dingen die me inspireren zijn de geweldige artiesten in de #synthfam. Ik hoor elke dag nieuwe muziek en het is gewoon verbijsterend hoe goed het is. Het is spannend en het is eng hoeveel er van is.
