BLAZON STONE, "HYMNS OF TRIUMPH AND DEATH" ALBUM REVIEW

Blazon Stone, "Hymns of Triumph and Death"

Land: Zweden

Release: Stormspell Records, 2019

12 nummers / looptijd: 54:37

Genre (s): Melodieuze power metal / speed metal / pirate metal

Avast, jullie scheurbuikhonden, en bereid je voor om aan boord te gaan! De Blazon Stone-crew is terug en ze komen op volle snelheid naar je toe met hun nieuwste collectie power metal-chanteys. De kanonnen zijn volledig geladen en ze vliegen hoog over de schedel en gekruiste botten, dus je kunt je buit en je meiden het beste overhandigen, anders laten ze je over de plank lopen! YAARRRR !

Maar, serieus, voor degenen onder u die geen "piraat" spreken, de Zweedse power metal-machine Blazon Stone, zoals altijd geleid door de ongelooflijk productieve multi-instrumentalist en rondom metalen meesterbrein Cederick "Ced" Forsberg, heeft zojuist hun vijfde studioalbum, Hymns of Triumph and Death, via de true-metal specialisten van Stormspell Records. Dit is het derde Blazon Stone-album dat ik heb beoordeeld voor deze mooie site, en na een aantal keer te hebben geluisterd naar hun laatste poging, ben ik blij te kunnen melden dat hun schip nog steeds water vasthoudt. Van de waanzinnige snelle gitaaraanval tot de door de bende geschreeuwde meezingrefreinen en de voortdurende lyrische obsessie met piraterij en hooggebergte, Blazon Stone blijft een verdomd solide ode aan alle Germaanse en manische dingen in speed metal, duidelijk aanbiddend bij de altaren van vintage Running Wild, Grave Digger, Blind Guardian en Accept.

Het album

Het enige grote verschil tussen Hymns of Triumph and Death en een van de vorige schijven van Blazon Stone is dat de band nu een driemansbedrijf is in plaats van een duo. In het verleden nam Cederick alle gitaren, bas en drums voor elk album alleen op en Erik Forsberg zorgde voor leadzang. Deze keer worden Ced en Erik vergezeld door nieuwe leadgitarist Emil Westin-Skogh, die eerder met Ced speelde in de inmiddels ter ziele gegane Rocka Rollas. Emil verzorgde achtergrondzang op verschillende eerdere studioalbums van Blazon, maar vanaf de Live in the Dark- concertschijf van dit jaar (opgenomen op het Headbangers Open Air Festival in Duitsland in 2018 en op dezelfde dag uitgebracht als Hymns of Triumph and Death ), hij is blijkbaar nu een officieel bandlid.

Song-wise gaat Hymns of Triumph and Death vrijwel verder waar het Down in the Dark- album van 2017 was gebleven - ze zijn nog steeds bliksemsnel, pakkend als de hel en melodieus als altijd. Beginnen met de geëlektrificeerde jiggedy-jig van de korte opening "Intro" en dan het eerste nummer "Heart of Stone" in elkaar slaan, Blazon Stone verspilt geen tijd om het bloed van de luisteraar te laten pompen. "Dance of the Dead" is een riff fest op hoge snelheid met een geweldig refrein (" ... je ziel hoort in de HEL! ") Ik denk dat ik een beetje Iron Saviour-invloed hoor in het volkslied "Iron Fist of Rock, " ( een gegarandeerd publiek dat meezingt als ik er ooit een heb gehoord) en "Hellbound For The Ocean" moet de coolste songtitel zijn die ik in een tijdje heb gehoord.

"Blood of the Fallen" en "Cheating the Reaper" zetten de hoge standaard van melodie en crunch voort, maar mijn favoriete nummers komen eigenlijk aan het einde van het album in de vorm van de knapperige "Wavebreakers" en "Ride High." De stijlvolle 'Howell's Victory' en 'Wild Horde' sluiten het proces af met zwaarden in de lucht en mokken met rum die hoog worden opgeheven.

Samenvattend

Ik weet niet zeker of ik Hymns of Triumph and Death beter vind dan mijn vorige Blazon-favoriet, Down in the Dark uit 2017, maar dan heb ik uiteraard niet zo lang Hymns bezeten. Het is een hechte race, aangezien Ced en zijn vrolijke bemanning zeker kracht winnen bij elke nieuwe release. Met welk Blazon Stone-album je ook begint, je zult ongetwijfeld in vervoering raken door hun verscheurende, zeevarende speed metal. Klim aan boord, mijn hartjes!