Dave Navarro - Life and Legacy

Getatoeëerde Guitar God

Dave Navarro is ongetwijfeld een van de meest creatieve gitaristen uit de recente geschiedenis en staat vooral bekend om het spelen met Jane's Addiction en de Red Hot Chili Peppers. Navarro heeft ook een soloalbum uitgebracht, richtte zijn eigen entertainmentbedrijf op, organiseert wekelijks een radioshow en heeft een boek gepubliceerd. Hij is ook de gastheer van Spike TV's tattoo reality-wedstrijd, Ink Master.

Vroege jaren

Geboren op 7 juni 1967 in Santa Monica, CA, was David Michael Navarro de enige zoon van Constance Colleen (nee Hopkins) en James Raul "Mike" Navarro. Zijn moeder was van Anglo-afkomst en de familie van zijn vader traceert hun erfgoed helemaal terug naar Spanje. Dave's grootvader, Gabriel Navarro, was illegaal geëmigreerd van Mexico naar Los Angeles en had zijn gezin in de Verenigde Staten gesticht.

Toen Dave zeven was, scheidden zijn ouders en verhuisde hij met Constance om in Bel Air te wonen. Bijgevolg was hij het enige gezinslid dat nooit Spaans leerde spreken, omdat hij het grootste deel van zijn tijd bij zijn moeder doorbracht. Af en toe reisde hij om familie in Texas te bezoeken, met name zijn neef Michael Navarro. Dave had de dagen aangewezen die hij met zijn vader zou doorbrengen, volgens de voogdijregeling.

Het was ook rond deze tijd dat Dave pianolessen begon te nemen. Hij vond het niet leuk en stopte met lessen na een paar jaar. Zijn muzikale interesses begonnen opnieuw toen zijn neef Dan Lowen hem een ​​gitaar liet zien. Dave hoorde ook de muziek van Jimi Hendrix via een PA-systeem in een lokaal skateboardpark en vanaf dat moment veranderde zijn leven. Hij raakte ondergedompeld in het leren gitaarspelen, zowel akoestisch als elektrisch.

In maart 1983 veranderde alles dramatisch voor Dave. Tijdens zijn verblijf bij zijn vader werden zijn moeder Constance en een goede vriend vermoord door Constance's jaloerse ex-vriend. Dave was slechts 15 jaar oud. Hij was ervan overtuigd dat als hij destijds in huis was geweest, ook hij zou zijn vermoord. Daarna trok Dave in bij zijn vader en volgde een duistere afdaling naar drugs, alcohol en depressie.

De laatste jaren van de middelbare school

Meer vinden in muziek

Dave studeerde nu Notre Dame High School in Sherman Oaks, CA, en ontmoette Stephen Perkins terwijl de twee samen in de fanfare zaten. De twee raakten succesvol en vormden in 1983 een kortstondige band genaamd Dizastre; de band bevatte Dave op leadgitaar, Stephen op drums en andere vrienden die zich op ritmegitaar, bas en zang bezighielden. Ze slaagden erin om een ​​paar keer in lokale clubs te spelen, maar besteedden al hun geld prompt aan alcohol (hoewel ze toen nog minderjarig waren).

Drugsgebruik werd ook een factor, omdat zowel Dave als Stephen in de school bekend stonden als drugsgebruikers. Uiteindelijk, in combinatie met slechte cijfers en gebrek aan focus, werd Dave in de 11e klas verdreven. Hij probeerde naar een openbare school te gaan, maar ging amper naar school en stopte uiteindelijk voordat hij in 1985 afstudeerde. (Hij zou later zijn GED ontvangen.) Dave verhuisde naar een appartement in Westwood, CA, en begon in zijn eentje.

Jane's Addiction

A Taste of Fame, voor een prijs

De vorming van Jane's Addiction kwam op een rotonde. Nadat Dave door Dave aan de zus van Eric Avery was voorgesteld, begon Stephen met haar uit te gaan. Eric ontmoette Perry Farrell via Carla Bozulich en voegde zich voor een korte periode bij Perry's band Psi Com als bassist. Uiteindelijk veranderden ze hun naam in Jane's Addiction, maar toen vertrok hun drummer, dus Eric nam Stephen mee, die hun nieuwe drummer werd. Nadat de gitarist was vertrokken, nam Stephen Dave mee. En daar werd de feitelijke line-up van Jane's Addiction voltooid.

Het succes van Jane's Addiction was van korte duur. De band kreeg wat geroezemoes toen ze op kleine lokale podia speelden en brachten een demotape uit, opnieuw opgenomen met Dave's gitaar. Uiteindelijk tekenden ze bij het onafhankelijke label Triple X Records en brachten ze een titelloos live-album uit in 1987. Nu groeide de drukte uit tot een kakofonie en begon er een grote biedingsoorlog voor platenlabels over Jane's Addiction. De band tekende bij Warner Bros en bracht in 1988 hun album Nothing's Shocking uit.

Hoewel Jane's Addiction een vaste fanbase had in Los Angeles, was er elders niet zoveel hype en hadden ze maar een paar hitsingles. Innerlijke onrust onder de bandleden, in combinatie met toenemend drugsgebruik, begon hen uit elkaar te trekken. Ze slaagden erin om in 1990 nog een album uit te brengen, Ritual de lo Habitual, maar hun tijd als band was bijna voorbij. Rond deze tijd kreeg Perry Farrell een idee om een ​​muziekfestival te creëren dat door de VS zou reizen en het Lollapalooza zou noemen.

1991 zag de eerste Lollapalooza, met een line-up met Jane's Addiction, Siouxsie and the Banshees, Living Colour, Nine Inch Nails, Ice T & Body Count, The Butthole Surfers en Rollins Band. De fanfare en opwinding waren enorm, maar het nadeel kwam met een prijs. Jane's Addictions-fans waren ervan overtuigd dat de band aan het einde van Lollapalooza uit elkaar zou gaan.

Helaas leken de fans gelijk te hebben. Dave kondigde aan dat hij aan het einde van de tour de band zou verlaten. Op de avond voordat Lollapalooza begon, probeerde hij zijn leven in zijn hotelkamer te beëindigen. Gelukkig was hij niet succesvol. Maar een paar dagen later kregen Dave en Perry backstage een vuistgevecht. Het zag er inderdaad erg somber uit.

Nadat de Lollapalooza-tour was voltooid, speelde Jane's Addiction hun laatste shows in Hawaï in september 1991. De band realiseerde zich dat dit het einde was en zette de gemoederen opzij en gaf fans een show die ze nooit zouden vergeten.

In 1997 zag Jane's Addiction een "terugval". Perry, Dave en Steve werden vergezeld door Flea (Eric kwam niet terug) en de band deed een aantal shows, evenals tv-optredens, en nam twee nieuwe nummers op voor de compilatie Kettle Whistle. De band zou tot 2001 verschillende keren blijven "terugvallen", waarbij Martyn Le Noble Flea zou vervangen.

De terugval evolueerde naar een nieuwe opnamesessie, waarbij Chris Chaney in 2002 Le Noble verving. In 2003 brachten ze Strays uit en herleefden ze het Lollapalooza-festival als headliners. De opstanding was van korte duur en de band werd na het Lollapalooza-festival opnieuw ontbonden.

Niet in staat om ooit volledig weg te gaan, kwam Jane's Addiction in 2008 opnieuw uit de as, met een beetje hulp van Nine Inch Nails 'frontman Trent Reznor. Afbeeldingen op NIN.com van de vier oorspronkelijke leden van Jane's Addiction leidden tot intense speculatie over een reünie. Geruchten kwamen uit toen plannen werden aangekondigd voor een tour in 2008/2009 met zowel Nine Inch Nails als Jane's Addiction. Perry Farrell, Dave Navarro, Eric Avery en Stephen Perkins, ook wel de "NIN / JA" -tournee genoemd, herenigden zich opnieuw om voor vrienden en fans te spelen. De band bracht ook de A Cabinet of Curiosities boxset uit.

Kabinet van curiosa

De retrospectieve is uitsluitend gericht op de oorspronkelijke incarnatie van Jane's Addiction-zanger Perry Farrell, gitarist Dave Navarro, bassist Eric Avery en drummer Stephen Perkins en is een onthullend portret van een van de grootste en meest invloedrijke bands van rock n roll. Het is allemaal verpakt in een luxe houten kist in beperkte oplage, gemodelleerd naar een ouderwetse nieuwsgierigheidskast, die de sonische wonderen van binnen perfect aanvult.

rode hete chili pepers

Gitarist voor One Hot Minute

Oorspronkelijk had Red Hot Chili Peppers Dave gevraagd om met hen te touren als hun gitarist voor de tweede Lollapalooza-tour in 1992, maar Dave had geweigerd. Hij was opgebrand en had verschillende andere aanbiedingen afgewezen, waaronder een van Guns 'N' Roses, die zich wilde concentreren op het creëren in plaats van het spelen van nummers van andere mensen.

Nu Deconstruction was opgebrand, herzag Dave het bod dat de Red Hot Chili Peppers hadden gedaan. Tijdens een jamsessie speelden twee van de vier leden van de RHCP (Flea en Chad Smith) terwijl Dave gitaar speelde en Henry Rollins zong. Ze vermaakten zich en het ging goed, Dave realiseerde zich dat ze hem in het nauw zouden drijven door hem te vragen weer bij RHCP te gaan werken. Ja hoor, Dave werd op 5 september 1993 officieel lid van de RHCP. De band ging in 1994 een maand naar Hawaii om een ​​band op te bouwen en aan songwriting te werken. Dave en Chad werden goede vrienden en Dave begon zelfs weer pianolessen te nemen, een babyvleugel voor zichzelf kopen.

The Red Hot Chili Peppers toerde tijdens de tweede Woodstock in 1994. Daarna gingen ze terug de studio in en brachten in 1995 het album One Hot Minute uit. Hoewel de band vertelde hoe alles goed ging en de leden met elkaar overweg konden, tourden ze zelfs in 1996 waren de dingen niet zoals ze leken. Afgelaste shows werden de norm en de bandleden daalden af ​​in dieper drugsgebruik. Uiteindelijk stopte Dave ermee in 1998 en verliet de Red Hot Chili Peppers.

Een hete minuut

Het enige album dat Dave Navarro opnam tijdens zijn tijd bij de Red Hot Chili Peppers. Singles opgenomen Warped, Airplane en My Friends. Het album markeerde een verschil in het RHCP-geluid, te danken aan de duidelijke verschillen tussen Navarro en John Frusciante.

Verspreid entertainment

Op eigen houtje opvallen

In 1997 bedachten Dave en Chad Smith in een of ander centrum het idee van Spread. Zoiets als een zijproject tussen vrienden, de twee werkten aan sommige nummers en breidden andere uit, met name die van Dave's album Rhimorse (dat in eigen beheer was maar nooit officieel werd uitgebracht) en bedoeld was om een ​​album uit te brengen getiteld Unicorns & Rainbows: The Pelican.

De zaken vielen uit elkaar toen Warner Bros het album afkeurde en zei dat het meer werk nodig had. Kort daarna besloot Chad fulltime met de Red Hot Chili Peppers te gaan werken. Het zag er somber uit, maar Dave ging verder.

Dave startte zijn eigen website, 6767.com, en was een van de eerste artiesten die het internet echt omarmde. Interactie met fans kwam in de vorm van Q & A-sessies, geplaatste videoclips en blogposts. Dave koos als logo voor Spread Entertainment de afbeelding van een eenhoornhoofd omgeven door een hoofdletter S.

Onder de paraplu van Spread Entertainment zijn veel projecten gestart; veel van deze zijn geëvolueerd van hun oorspronkelijke vorm tot voltooide projecten die veel anders waren dan eerder was voorzien. Enkele hiervan waren Trust No One, Dave's soloalbum uit 2001, Don't Try This At Home, het fotoalbumboek gebaseerd op het fotohokje in Dave's huis op dat moment en een handvol tourdata.

Op zijn beurt is Spread Entertainment in de loop van de tijd blijven evolueren, met internetradioshows onder de naam Spread Radio Live en Dark Matter. Naast het blijven bloggen voor Dave, is de website recentelijk meer fan-interactief geworden en een hub voor al het nieuws met betrekking tot Jane's Addiction en Spread Entertainment.

Trust No One - Dave's Solo Album

Dave Navarro, vooral bekend als gitarist van Jane's Addiction, bracht dit soloalbum uit in 2001. Hij bespeelde bijna elk instrument behalve de drums op deze plaat, en liet ook zijn gepolijste set pijpen zien. De nummers van het album zijn een scherpe afleiding van zowel de trippy punkagressie van Jane's Addiction als de bonzende funk van de Chili Peppers.

Andere muzikale projecten

Deconstructie
Na het uiteenvallen van Jane's Addiction vormden Dave en Eric het project Deconstruction. Ze namen slechts één titelloos album op en brachten de video LA Song uit, maar er waren opnieuw meningsverschillen en de band sloeg uit. Dave en Eric gingen uit elkaar en Dave nam het aanbod van de Red Hot Chili Peppers aan.

Kamp Freddy
Begonnen als een zijproject van Billy Morrison, is Camp Freddy een wisselende lijst van muzikanten die bij elkaar komen en jammen en shows spelen die voornamelijk in Los Angeles spelen. Camp Freddy kan worden vergeleken met een karaoke-sessie met beroemdheden, waarin de muzikale gasten samenkomen en covers van beroemde rocknummers maken. Dave en Billy Morrison waren ook een tijdje co-host van hun eigen wekelijkse radioshow genaamd "Camp Freddy Radio". Camp Freddy zou in 2002 een album uitbrengen, maar het kwam nooit tot bloei.

Het Panic Channel
The Panic Channel, opgericht in 2004, bestond uit Dave, Stephen Perkins, Steve Isaacs en Chris Chaney (Chaney had een tijdje ingevuld tijdens de hervorming van Jane's Addiction.) De band tekende uiteindelijk bij Capitol Records en bracht hun debuutalbum uit (ONe ) op 15 augustus 2006. Ze brachten ook verschillende nummers uit via internet. Hoewel de band bescheiden populair was, ontbond The Panic Channel kort daarna en keerden de leden terug naar andere projecten.

Geesten in de lucht
Een losjes gevormde groep bestaande uit Billy Corgan, Dave Navarro, Mike Byrne, Mark Weitz, Kerry Brown, Ysanne Spevak, Linda Strawberry, Kevin Dippold en Mark Tulin, het project speelde een handvol data in kleine koffiehuizen en clubs in Californië in 2009. De band speelde origineel materiaal en verschillende covers.

(ONe) - Het Panic Channel's Album

Het experimentele project met Dave Navarro, Stephen Perkins, Steve Isaacs en Chris Chaney, het Panic Channel bracht slechts één album uit en werd kort daarna stilletjes ontbonden. Hun populariteit was van korte duur en de leden keerden terug naar hun andere bands, maar fans noemen dit nog steeds een geweldig album.

Herstellende verslaafde

Heroïne, cocaïne, alcohol en nicotine

Dave is altijd relatief eerlijk geweest met zijn problemen met drugsverslaving. Als gevolg van depressie en verdriet over de dood van zijn moeder, evenals de problemen die hij had tijdens zijn opleiding, wendde Dave zich tot drugs en alcohol om de pijn aan te pakken. Tijdens de eerste jaren van Jane's Addiction sprak de band openlijk over hun verslavingen.

Eind 1991, nadat Jane's Addiction uit elkaar was gegaan, controleerde Dave zichzelf in de afkickkliniek en probeerde nuchter te worden. Hij wendde zich tot een veganistisch dieet en een trainingsregime om hem op de wagen te houden. Hij zou ongeveer vijf jaar gaan voor een terugval in 1997.

Dave's verstand van drugs werd nog verergerd door het feit dat hij probeerde zijn eigen entertainmentgroep en -label op te richten, en door samen te werken met Jane's Addiction tijdens hun "Relapse" -tour. In 2001 was Dave in vreselijke vorm en dat was te zien aan zijn magere uiterlijk. Familie en vrienden waren zeer bezorgd en probeerden wanhopig om Dave terug te laten keren naar de afkickkliniek.

Dave gaf toe dat hij behandeling nodig had en voltooide het detox- en revalidatietraject en keerde terug naar zijn lichaamsbeweging en gezondheid. Nu twaalf jaar nuchter, ondanks de ups en downs van zijn carrière en privéleven, is Dave nuchter gebleven. Zijn enige zelfverklaarde ondeugd is sigaretten, die hij verschillende keren heeft geprobeerd te stoppen.

Probeer dit niet thuis: een jaar uit het leven van Dave Navarro - Dave's boek

Na het installeren van een oude fotocabine van een ter ziele gegane Rexall-drogisterij in zijn huis, eiste Dave Navarro dat iedereen die dat jaar zijn huis bezocht een foto in de kraam nam. De resultaten zijn dit boek; deels fotoalbum, deels verhaal van het jaar van een van de beroemdste gitaristen van de muziekwereld.

Symbolen, tekens, cijfers

Handtekeningen van Dave Navarro

Hoewel het grootste deel van zijn leven in tatoeages op zijn lichaam is uitgestippeld, staat Dave ook bekend om zijn kenmerkende symbolen en cijfers.

6767 komt van Dave's verjaardag, 7 juni 1967. Even belangrijk is het nummer 13, afkomstig van de gedeelde 3 oktober (10/3) verjaardag van zijn grootvader en vader. 6 + 7 is ook gelijk aan 13.

Eenhoorns waren symbolen uit de begintijd van Spread Entertainment. Het logo bestond uit een eenhoornhoofd omgeven door een hoofdletter "S". Dave verzamelde ook eenhoorns, in de vorm van beeldjes en opgezette versies, en heeft ook het Spread unicorn-logo op zijn arm getatoeëerd.

Gitaren, het favoriete instrument van Dave, variëren, maar hij lijkt affiniteit te hebben met de gitaren van Paul Reed Smith. Dave heeft ook Gibson Les Paul, Ibanez en Fender Telecasters gebruikt, evenals verschillende andere. Dave zou ook een van Kurt Cobain's (frontman van Nirvana) gitaren in zijn bezit hebben.

'Ik wil geen andere vrouw ...'

Dave en huwelijk

Ergens in 1990 werden Navarro en Tania Goddard samengevoegd in een heidense handvastenceremonie. Hoewel het nooit officieel werd erkend als een wettig huwelijk, wordt het nog steeds het eerste huwelijk van Dave genoemd. Tijdens de ceremonie sneden Tania en Dave in hun handpalmen en voegden zich bij elkaar, later kregen ze huwelijkssymbolen getatoeëerd over de littekens. Een paar jaar later gingen ze uit elkaar.

In oktober 1994 trouwde Dave met Rhian Gittins in Las Vegas. Het huwelijk werd na vijf dagen ontbonden. De gevolgen en het uiteenvallen van de relatie waren voor beiden pijnlijk. Dave channelde zijn pijn in een zelfgeperste EP, getiteld Rhimorse. De albumhoes bevatte Rhian die haar naam in Dave's borst sneed en een afbeelding van hun huwelijksakte. Dave bracht Rhimorse nooit uit, maar een aantal van de nummers werd herwerkt op zijn soloalbum Trust No One uit 2001.

Onderweg, nadat hij door vrienden was voorgesteld, begon Dave een relatie met zangeres / actrice Carmen Electra. De twee trouwden uiteindelijk in een uitbundige ceremonie op 22 november 2003. De maanden voorafgaand aan en de huwelijksceremonie werden gefilmd door tv voor de televisieserie Till Death Do Us Part: Carmen + Dave. Maar uiteindelijk dreef het paar uit elkaar en Carmen vulde de scheiding in. Hun scheiding werd op 20 februari 2007 afgerond.

Dave Navarro's discografie

Jane's Addiction

• Jane's Addiction 1987
• Niets is schokkend 1988
• Ritual de lo Habitual 1990
• Leef en zeldzaam 1993
• Waterketel 1997
• Zwerft 2003
• Up From the Catacombs - The Best of Jane's Addiction 2006
• A Cabinet of Curiosities (box set) 2009

Deconstructie

• Deconstructie 1994

rode hete chili pepers

• One Hot Minute 1995

Verspreid entertainment

• Rhimorse 1995 (niet-uitgebrachte zelfgeperste EP)
• Unicorns & Rainbows: The Pelican (niet uitgebracht)
• Trust No One 2001

Het Panic Channel

• (ONe) 2006

Gastoptredens / soundtracks

• Ouderschap, soundtrack, 1989
• Walking On a Wire, Lowen & Navarro, 1990
• Singles, soundtrack, 1992
• Broken Moon, Lowen & Navarro, 1993
• The Basketball Diaries, soundtrack, 1995
• Encomium, Led Zeppelin tribute album, 1995
• Jagged Little Pill, Alanis Morissette, 1995
• Verder in de spiraal, Nine Inch Nails, 1995
• A Means to an End, Joy Division tribute album, 1995
• Twister, soundtrack, 1996
• Howard Stern's Private Parts, soundtrack, 1996
• Good God's Urge, Porno For Pyros, 1996
• A Small Circle of Friends, The Germs tribute album, 1996
• Sutras, Donovan, 1996
• Mechanische dieren, Marilyn Manson, 1998
• End of Days, soundtrack, 1999
• Godspeed, Godspeed, 1999
• Bringing Out the Dead, soundtrack, 1999
• Ordinary Decent Criminal, soundtrack, 2000
• Gone in Sixty Seconds, soundtrack, 2000
• Song Yet to Be Sung, Perry Farrell, 2001
• The Guitar Man David J, 2002
• Charmbracelet, Mariah Carey, 2002
• Gestript, Christina Aguilera, 2003
• Hotel Paper, Michelle Branch, 2003
• SWAT, soundtrack, 2003
• Victory - Tribute to Hanshin Tigers !, 2003
• A ******, Gene Simmons, 2004
• Blood Music, Dead Celebrity Status, 2004
• Koppel, soundtrack, 2004
• Soul Mover, Gleen Hughes, 2005
• Tommyland: The Ride, Tommy Lee, 2005
• Southland Tales, soundtrack, 2006