De 10 beste Bob Dylan-albums

Bob Dylan heeft een lange en vooraanstaande carrière sinds hij begin jaren zestig op het toneel verscheen.

Ik ben persoonlijk al 25 jaar een fervent volgeling van hem, sinds ik in de jaren tachtig voor het eerst kennis maakte met zijn materiaal door mijn tekenleraar (hoewel dit ironisch genoeg waarschijnlijk Dylans creatiefste decennium was). Al snel bracht ik al mijn avonden door met het luisteren naar bandopnames en LP's, verrukt door de vreemde, originele en meeslepende muziek van Dylan.

Op het moment van schrijven is Dylan overgestapt van gitaar naar keyboards en beweegt hij zich nog steeds van stad naar stad tijdens zijn eindeloze tour (hij neemt een korte pauze in mei 2012 om een ​​Medal of Freedom van president Obama te ontvangen).

Hieronder staan ​​mijn top 10 selecties voor de beste Bob Dylan-albums. Ik heb materiaal uit de hele carrière van Dylans gebruikt, hoewel het midden van de jaren zestig waarschijnlijk de periode was waarin hij het meest boeiend en invloedrijk was.

Top 10 Bob Dylan-albums

Hier in willekeurige volgorde zijn mijn keuzes.

1. Street Legal (1978)
2. Ongelovigen (1983)
3. Time Out of Mind (1997)
4. Het "Royal Albert Hall" -concert
5. Verlangen (1975)
6. Blonde on Blonde (1966)
7. Highway 61 Revisited (1965)
8. The Freewheelin 'Bob Dylan (1963)
9. Bringing All All Back Home (1965)
10. Blood on the Tracks (1975)

Ik geef hieronder meer details over mijn selecties.

1. Street Legal (1978)

Een andere verandering van muzikale richting, de songteksten hebben als thema Bob Dylan's moeilijke huwelijk en sociaal commentaar, maar zien voor het eerst ook een toename van religieuze en mystieke verwijzingen, mogelijk een voorafschaduwing van Dylans bekering tot het christendom.

Het album werd digitaal geremixed wat de geluidskwaliteit in 1999 enorm verbeterde.

Iedereen kan specifiek en duidelijk zijn. Dat is altijd de makkelijke manier geweest. Het is niet zo dat het zo moeilijk is om niet specifiek te zijn en minder voor de hand liggend; het is gewoon dat er niets, absoluut niets is om specifiek en duidelijk over te zijn.

2. Ongelovigen (1983)

Een onderschat Bob Dylan-album, naar mijn mening, bevat Infidels een aantal geweldige liedjes en een sterke muzikale achtergrond.

Mede geproduceerd door Mark Knopfler met reggae-supersterren, Sly Dunbar en Robbie Shakespeare die de drums en bas leveren, betekende dit album de terugkeer van Dylan naar meer joodse thema's na zijn christelijke periode. Opmerkelijke track: "Jokerman".

Sommige critici beweren dat drie van de sterkste nummers die voor het album zijn opgenomen er ten onrechte zijn gemist. Ze zouden later worden uitgebracht op The Bootleg Series Volumes 1-3 (Rare & Unreleased) 1961-1991.

De jaren tachtig waren over het algemeen echter geen goed decennium voor Dylan.

Veel mensen kunnen touren niet uitstaan, maar voor mij is het als ademen. Ik doe het omdat ik gedreven ben om het te doen.

3. Time Out of Mind (1997)

Het beste Bob Dylan-album van zijn latere periode, naar mijn mening, Time Out of Mind is een zeer sfeervol album dat drie Grammy Awards won toen het werd uitgebracht.

Gezien als een comeback-album in die tijd, heeft het de angstaanjagende track, "Love Sick" als opener.

4. Het "Royal Albert Hall" -concert

Deze live-opname circuleerde vele jaren voordat het uiteindelijk officieel werd uitgebracht in 1998. Ondanks de naam vond het opgenomen concert eigenlijk plaats in de Manchester Free Trade Hall.

Kort nadat Dylan elektrisch was geworden, zijn boze delen van de menigte te horen die hem lastig vallen en hem op een gegeven moment 'Judas' noemen. Opmerkelijk nummer: "Like a Rolling Stone".

5. Verlangen (1975)

Hoewel het misschien niet zo sterk is als "Blood on the Tracks", is Desire zeker een Bob Dylan-album dat je zou moeten bezitten. Het grootste deel van dit album heeft de vorm van korte verhalen op muziek en ziet zelfs een terugkeer naar protestliederen.

Oprecht en tuneful, Desire is een must voor elke Dylan-collectie. Opmerkelijk nummer: "Sara".

6. Blond op Blond (1966)

Het derde en laatste album in het trio van halverwege de jaren zestig dat Bob Dylan maakte, wat de popmuziekwereld voor altijd veranderde. Niet lang daarna kreeg Dylan een motorongeluk en het leek zijn muzikale aanpak permanent te veranderen.

De mix van bluesrock en surrealistische teksten is foutloos. Deze release is ook het best verkochte dubbelalbum aller tijden. Opmerkelijk nummer: "Just Like a Woman".

Ik schilder meestal vanuit het echte leven. Daar moet het mee beginnen. Echte mensen, echte straatscènes, achter de schermen, live modellen, schilderijen, foto's, geënsceneerde opstellingen, architectuur, roosters, grafisch ontwerp. Wat er ook voor nodig is om het te laten werken.

7. Highway 61 Revisited (1965)

Het eerste volledig elektrische album van Bob Dylan (afgezien van het laatste nummer!) En misschien wel het beste Dylan-album uit de jaren zestig, zit boordevol klassiekers.

Het begint met zijn iconische hit "Like a Rolling Stone", eindigt met het donkere en surrealistische "Desolation Row" en dompelt nooit ergens tussenin. Iedereen zou een exemplaar van dit album moeten hebben.

Wat ben ik de rest van de wereld verschuldigd? Niets.

8. The Freewheelin 'Bob Dylan (1963)

Dit album was pas het tweede van Bob Dylan, maar het heeft alles wat je zou willen van een album van hem - gedenkwaardige deuntjes, plus prachtig surrealistische en inzichtelijke teksten met een groot deel van bijtende humor.

Hij nam de Woody Guthrie-volkszang invloed mee naar een andere plaats. Ergens waar niemand eerder was geweest (of sindsdien?) Opmerkelijk nummer: "Bob Dylan's Blues"

Bij ceremonies van de ruiters moet zelfs de pion wrok koesteren.

9. Breng het allemaal terug naar huis (1965)

Met zijn iconische hoes en ongebruikelijke structuur met de ene kant grotendeels akoestisch en de andere elektrisch, was dit album zowel baanbrekend als baanbrekend.

Het bleek ook controversieel te zijn voor enkele van de hardcore folk- en protestliedfans van Bob Dylan, die de nieuwe richting van Dylan als een uitverkoop zagen. Opmerkelijke track: "It's All Right, Ma (I'm Only Bleeding)"

Mr.Tambourine Man (Live at Newport Folk Festival 1964)

10. Blood on the Tracks (1975)

Het beste Bob Dylan-album naar mijn mening. Diep persoonlijk en ontroerend en geschreven ten tijde van zijn splitsing van zijn vrouw, is het moeilijk te geloven dat Bob Dylan protesteert dat het album niet autobiografisch is.

"Tangled up in blue" en "Simple Twist of Fate" zijn nummers met echte emotionele kracht die je nooit zult vergeten als je ze eenmaal hebt gehoord. Opmerkelijke track: "Simple Twist Of Fate".

Bob Dylan - Verstrikt in blauw

Je gaat dood. Je wordt dood. Het kan 20 jaar zijn, het kan altijd en morgen zijn. Ik ook. Ik bedoel, we gaan gewoon weg. De wereld gaat door zonder ons. Oke. Je doet je werk ondanks dat, en hoe serieus je jezelf neemt, je beslist voor jezelf.

Een zeer onthullend Bob Dylan-interview

Ik beschouw mezelf eerst een dichter en vervolgens een muzikant. Ik leef als een dichter en ik sterf als een dichter.